15 sep  ( Marc )

Het is een graadje of zeven, deze ochtend. Maar met een stralende zon zijn we opnieuw dik tevreden over weer. En over de opkomst kunnen we ook niet klagen. Twaalf lustige fietsers verschijnen aan de kerk.  Danny en Joris zijn op verkenning gegaan in de bossen en velden om het MTB seizoen op te starten. Zelfs Erik heeft zijn fiets uit de garage gehaald om een rustig toerke te fietsen. Hij heeft nog steeds wat kniepijn. Maar van mij krijgt hij een motiverend kruisje achter zijn naam. 

De wegfietsers rijden een ingekorte versie van de rit naar Waarde. Nu kunnen we deze rit nog rijden, maar als binnenkort de boeren hun zware voertuigen weer buiten rijden om te oogsten is er daar teveel slijk op de wegen. De start is naar gewoonte redelijk rustig. En de wind staat van voor, dus hoge snelheden worden dan ook niet gehaald. Dit verandert een beetje als we huiswaarts keren. De wind waait in onze rug en het tempo gaat gestaag omhoog. Maar met 12 man maalt niemand hierom. Op het einde nog even een versnelling en dan weer rustig " binnenrijden". 

De mannen van "pek en slik" kwamen ons vergezellen op ons terrasje. Hoe meer zielen, hoe meer plezier. De soep van de week was asperge soep, niet mijn favoriet. Maar de meesten vinden dit lekker. Volgende week verwachten we iets minder volk, want het zijn dan weer de hoogdagen van de kermis....

 

8 sep  ( Eddy )

Voor de zoveelste zondag op rij waren de weergoden ons goed gezind. Wel iets frisser, dacht Ron. Hij verscheen in tenue met lange mouwen aan de kerk. Net voor ons vertrek besloot hij wijselijk om iets lichter aangekleed aan onze trip te beginnen. Enkele maanden terug, draaide het nog vierkant bij hem, maar daar was vandaag opnieuw niks van te merken.

Ondanks een zonnige zomermorgen verschenen er ‘slechts’ zeven coureurs op het appél. Koning René was weeral eregast bij een gilde-schieting in de buurt. Joris trapte op z’n eentje het nieuwe bosseizoen in gang. Eric vierde in een Duits all-in-enjoy-hotel met vrouwlief het nieuwe leven als kersvers gepensioneerd koppel. Sooi zocht dan weer met vrouwlief het zonnige zuiden op, terwijl zoon Nick zweet liet op het werk. Danny stuurde een leuke foto met de groeten uit het Griekse Knossos. En Patrick had gekozen voor een sportief motorrondje IJsselmeer.

We vertrokken over ’t Schijf richting Zevenbergen. Met een aangename rugwind hielden we zoals afgesproken toch een rustig tempo aan. Marc loodste ons opnieuw vlekkeloos langs mooie fietspaadjes in een ongerepte landelijk groene omgeving. Toch kwam er onderweg plots een ‘schoonheidsfoutje’. Marc zei rechtsaf. Frank verstond wel rechtsaf maar reed toch ietwat verstrooid rechtdoor. En Gert verstond ook rechtsaf en wou ook rechts afslaan, maar kon zich nog net op tijd bedenken. Enfin, bijna weeral een accident de parcours, met opnieuw een goede afloop en wat gelach en gezwans achteraf. We bleven echter niet lachen, want we moesten enkele malen in de remmen. Sommige ongeduldige maar vooral onvoorzichtige chauffeurs hadden op deze rustige zondagmorgen blijkbaar problemen met de voorrangsregels. Wielertoerisme blijft een gevaarlijke sport op die manier.

Ter hoogte van Zevenbergen keerden we terug huiswaarts. Tegelijkertijd keerde de wind in ons nadeel. Maar zoals wel vaker gebeurt staken we net dan een tandje bij. De gesprekjes vielen stil. Er viel nog wel wat stront uit de lucht van een of andere verdwaalde vogel … pardoes op de helm van Marc én de benen van Luc. En hij fietste al met zware benen rond, alhoewel. Ik was zelf stiekem blij met een duwke in de rug van hem, op een oplopende strook in een tunneltje.

Het hoge tempo bleef in de groep. Frank R. zat wel wat op z’n tandvlees na enkele weken afwezigheid. Maar hij had gelukkig al zijn tanden nog. Na een korte snedige demarrage koos Kevin aan de rotonde in ’t Schijf voor richting Loenhout. De bloemencorso, weet je wel. Met z’n zessen dan maar in sneltreinvaart naar ons dorpscafé. Marc bleek vandaag over de sterkste benen te beschikken. Wel knap van hem, en dat op die leeftijd. We mogen eigenlijk best allemaal trots zijn op onze wekelijkse sportieve prestaties.

Na een smakelijke groentesoep op het terras, kozen we er toch voor om het bier binnen te gaan drinken. Dat bier werd niet door iedereen goed gesmaakt. De palm van Ron had een zurig nasmaakje en mijne Karmeliet proefde ook wat ranzig. Maar het gevoel zat goed en de sfeer zat er weeral goed in. De jagers startten vandaag hun jachtseizoen met de traditionele kraaischieting. Veel vogels zijn er niet uit de lucht geschoten blijkbaar. Toen de groene schutters geleidelijk aan afdropen, kwam Diego als late vogel ook nog even binnengewaaid. Een ritje op z’n eentje, na alweer een zware doorzaknacht …

 

1 sept  ( Marc )

Ons zomerseizoen zit er bijna op, maar dat zou je niet zeggen als je naar het weer kijkt. We krijgen een stralende hemel als we met 10 jongens starten aan de kerk.  De opkomst was deze zomer weer geweldig. Bijna steeds een man of tien of zelfs meer. 

We rijden vandaag de korte versie van het Liesbos. We rijden eerst rond Roosendaal en rijden even door het industrieterrein van Roosendaal. Dit kan gemakkelijk op zondag want dan is er geen  zwaar verkeer daar. Nadien trekken we langs veldweggetjes en mooie natuur richting Zevenbergen. En zo draaien we rond Etten-Leur richting Zundert. We hadden afgesproken om er een rustige rit van te maken, en zo geschiedde. Toen we richting Schijf reden zagen we plots Joris voor ons verschijnen. Hij was alleen gaan fietsen om z'n stramme benen wat los te rijden na zijn solo marmotte van de pyreneeën. 195 km met meer dan 5000 hoogtemeters. Straffe toebak !!!. 

Op het einde nog een kleine versnelling, maar allemaal heel braafjes.

Na de rit kwam ook Diego nog aangefietst bij ons cafeetje. Hij had gisteren iets te diep in het glas gekeken tijdens 125 jaar Horendonk. Ook Erik had een privé toertje gemaakt van 50 km. En wat later kwam ook Frank Rossen nog goeie dag zeggen. Zo zaten we bijna voltallig op ons zomers terrasje. Alleen Danny was afwezig wegens vakantie. Weer een leuke rit met een happy end.

 

25 aug  ( Eddy )

De ketting is maar zo sterk als de zwakste schakel …. Toen we vanmorgen met een zevental Arabieren aan de kerk verzamelden, besefte ik meteen dat het geen pleziertochtje zou gaan worden. Een select groepje waarbij enkele stevige hardrijders.

Ron had vandaag zijn kat gestuurd naar de kerk. Dankzij Facebook kwamen we te weten dat hij gisteren zijn hond al naar ons stamcafé had gestuurd. Druipnat was de trouwe viervoeter binnengestrompeld; uitgebroken en op stap na een pittige onweersbui. Een verhaal met een goede afloop, gelukkig maar. Nick vierde zijn 24ste verjaardag met een vroege shift. Volgens Kevin was Frank R. aan het bijtrainen in het Hoge Nederland op de Waddeneilanden of daaromtrent. Joris maalde op z’n eentje de Marmotte van de Pyreneeën, waarvoor mijn grootste respect! Gert had een VIP-kaart bij de 24-uren van Zolder terwijl zijn dochter daar actief was in de pits-site. Eric viel opnieuw op door zijn afwezigheid, opnieuw echt jammer! En Diego schoof achteraf aan voor een après-drink na een zwaar avondje-uit gisteren.

De eerder gemaakte afspraak van een rustige start, werd algauw overboord gekieperd met een stevige kopbeurt van Sooi en Patrick. De trend voor vandaag was hiermee meteen gezet. Er zou niet getaffeld worden tijdens ons ritje Oesterdam in tegenwijzerzin. Net voor boerke Bogers staken we in een fiks tempo een vijftal ‘platte tubers’ van Jef Jaspers voorbij. Ze haakten hun wagonnetje meteen aan tot aan de afslag Oesterdam.

De aanvang van den dam verliep echt aangenaam. Met de strakke wind in de zeilen konden we lekker freewhielen. Wat later kregen we echter de volle lading gepresenteerd. Het was serieus opboksen tegen een felle zuidwester. Ik kreeg zelf een lesje in waaiervorming gepresenteerd, net als Luc trouwens … vanuit het wiel werden we er allebei los uitgebonjourd. Afzien bij de beesten, en toch tegelijkertijd genieten van het gevecht tegen de wind … dat maakt fietsen zo heerlijk. De sterke locomotieven van onze groep loodsten ons verder perfect door een lastig breekpuntje. Het strakke tempo bleef in de groep en zou niet meer verminderen.

Voorbij Tholen zou de wind wel onze metgezel worden, dacht ik, maar dat bleek maar schijn. De stevige zijwind zorgde ervoor dat we amper adempauze kregen. Maar heel raar, het bleef zalig genieten aan een vrij hoge snelheid. Er zat geen verval bij de kopwissels. In de lange aanloop naar den Brembos werden de wissels wat ingekort om het tempo hoog te houden. In de lange rechte lijn richting Nispen stond er weer geen maat op de Sooi en de Kevin. Zelfs Marc kon nog net aanpikken. Met vier achtervolgers maakten we stevig tempo zodat het verschil eigenlijk heel beperkt bleef. In Nispen klokten we af met een mooi gemiddelde van net boven de 32 per uur. Ons seizoens beste!!

Iets over elven streken we neer op ons terras onder een deugddoende parasol. De lekkere tomatensoep werd opnieuw erg gewaardeerd. Marc had een gezellig feestje voor de boeg en was meteen huiswaarts gereden. Met z’n zessen blikten we met veel voldoening terug op een stevige zondagsrit. Iets later schoof Diego ook nog aan. Hij had zijn fiets eventjes uitgelaten en kwam gezellig bijkletsen. September staat voor de deur. De toertochtrijders halen binnenkort hun mountainbike opnieuw van stal om het veld in te gaan duiken. Het einde van een mooie zomer komt hiermee stilaan in zicht …

 

18 aug  ( Sooi )

Vandaag staan Marc, Luc, Danny, Eddy, Gert, Kevin, Ron en Sooi aan de start.

Waar rijden we naar toe ? Er worden voorstellen gedaan voor toerkes van 60a65km....nee , daar is het veel te schoon fietsweer voor!

Het wordt toerke Poortvliet 82km . Ook Rita sloot nog eens aan bij onze club.

Wij rijden op een rustig tempo richting Tholen en den Oesterdam , om zo een stukje langs het water te rijden , en dan terug langs de polders via Poortvliet naar Nieuw Vossenmeer.

Een mooi stukje natuur waar altijd wel mooie watervogels te spotten zijn..

Wanneer Steenbergen in zicht komt,  gaat het tempo al wat omhoog ,  richting Moerstraten gaat het nog wat sneller.

Bijna liep het mis op een kruispunt , met voorrang van rechts...even schrikken , maar geen erg.

Richting Nispen nog eens even de gaskraan volledig open , de GPS gaf 50km/u aan , toch kwamen Kevin en Danny me nog voorbij..

Bij de Arabieren stond Diego ons al op te wachten, hij had een klein toerke gedaan.

Na een lekkere kom groentesoep en frisse pint begonnen de gesprekken over koetjes en kalfjes... 

Of waren het andere dieren ? Volgens Marc had Eddy "apenpokken" en een "blauwe tong "zoals zijn schaap..

Het lachen was rap gedaan toen Liliane haar man kwam halen , omdat er een  probleem was met het schaap .

Den trippel Westmalle staat nog in de koelkast voor volgende keer Eddy...gelukkig kreeg ik een berichtje dat het met het schaap wel beter was.

Voor volgende zondag waren er al paar die iets anders op de agenda hadden staan ,hopelijk komen er een paar terug die er vandaag niet bij waren.

Tot zondag

 

11 aug  ( Eddy )

Enkele Arabieren kwamen deze week extra sportief in beeld op whatsapp : dinsdag had Patrick bloed, zweet en tranen gelaten in de Hel van de Pin; en dit weekend stapte Joris met succes de Dodentocht in Bornem. Allebei een dikke proficiat waard!

Met elf opgedaagde renners zouden we vandaag een ritje Zevenbergen afhaspelen. De weergoden waren ons alweer uitermate goed gezind. Een stralende zon lachte ons tegemoet, en zelfs de wind was vandaag geen spelbreker. De gps van Marc strooide wel even roet in het eten, het sloeg helemaal tilt … logisch eigenlijk, net zoals het baasje zelf bij momenten. Gelukkig bracht Sooi redding. Hij zou ons vandaag (bijna) feilloos loodsen.

Enkele over-enthousiaste ploeggenoten zetten koers richting Vaartstraat, terwijl de rest van de groep rustig vertrok richting Grote Horendonk. Dat enthousiasme zou op het einde van de rit nogmaals terugkomen op ons bord …

We waren nog maar amper een kwartiertje rustig aan het taffelen of er werd al voet aan de grond gezet. Frank R. zat met een grote blaas die dringend moest geleegd worden. Meteen de aanleiding voor Kevin om met een alternatieve ploegnaam op de proppen te komen …. “de Pampers”. Twee weken geleden ging het nog over “de gele hesjes”.

De weg over Oudenbosch naar Zevenbergen is een zalige route temidden groene natuur. Het blijft telkens opnieuw zo hard genieten van het moois dichtbij ons. De afspraak om niet sneller te gaan dan 31 km/u werd opnieuw keurig gerespecteerd. Iedereen kon lekker bijkletsen. Wel jammer dat nestor René op z’n adem blijft trappen sinds de zware ritten in de Eifel. Heel wijs dat hij voorlopig geen kopbeurten meedoet.

Even voorbij Stampersgat reden we over de samenloop van de Dintel en de Mark. Dat was het signaal om een tandje bij te steken. De swung kwam in de groep en het tempo ging gestaag omhoog. De gesprekjes onderling verminderden opvallend.

Aan café Brembos draaide een grote wielergroep net voor onze neus de Bergsebaan op. We maakten tempo om het kloofje vlot te kunnen dichten. Lekker freewhielen op deze manier tot in Nispen, dacht ik bij mezelf. Tot ‘iemand’ de knuppel in het hoenderhok gooide en de gaskraan voluit open zette. Sommigen onder ons bleven wijselijk zitten. Anderen trokken zich mee op een lint, voorbij die grote groep. Een elektrische wagen kwam ons tegelijkertijd geruisloos voorbij gestoken. Niet zonder gevaar, volgens mij, en ik keek meteen naar het beeld van Ronny op mijn buis. Wat zou hij hiervan gedacht hebben? Dit maneuver liep gelukkig goed af.

Het terras lonkte en met een frisse pint zou alles snel doorgesproken en doorgespoeld worden. Eric zat ons op te wachten. Zijn éénmansritjes worden stilaan een spijtige gewoonte. Tante Julia serveerde lekkere soep met een mosterdsmaakje. Een grote groep Vespa-fanaten uit Oostende kwam ook nog aanzwaaien. Een gezellige drukte op een mooie zomerzondagvoormiddag! Mark viel (opnieuw) op, vandaag was hij wel heel vriendelijk door iedereen die passeerde te begroeten met een speciale versie van ‘goeiendag’. Het zijn die kleine dingen die mee de sfeer van onze groep bepalen. Houden zo!

 

4 aug  ( René )

Het is een mooie dag om te fietsen ,temperatuur 18 graden, bijna geen wind ,en een zonnestraal is ook aanwezig.
Er zijn er natuurlijk rond deze periode ook weer enkele op vakantie , en omdat onze screiber aan zee zit heb ik even de pen ter handen genomen om iets op papier te zetten.

we vertrekken met zijn achten via vele bochten richting de Heen.
Nick ging halverwege terugdraaien , waarop direct een antwoord volgde ,dat gaan wij ook doen.
Hij bedoelde dat hij eerder moest afdraaien dan de groep, omdat hij naar de voetbal moest.
Bij onze aankomst aan het cafe de  arabieren ,werden we weer zoals altijd weer getrakteerd op een lekkere soep.
Het was weer een geslaagde rit , via het "masveld" ( volgens Frank ) zijn we dan nadien naar huis gereden.

 

28 juli  ( Eddy )

Gisteren reden onze twee dappere Belgen, Remco en Wout, een historische Olympische tijdrit. In de plensende regen snelden zij aan een onwaarschijnlijk gemiddelde door het prachtige Parijse centrum. Goud en brons was hun beloning aan de meet.

Met een negental dappere Arabieren, en één vrouwelijke vreemde eend in de bijt (Rita was nogmaals van de partij) trokken wij ons op gang voor een klassiek Oesterdammeke. Wij reden onder een zonovergoten blauwe hemel aan een onwaarschijnlijk rustig gemiddelde. Onze beloning op het terras zou gebak zijn.

Deze keer zouden we ons écht proberen te houden aan een rustige rit. Gewoon genieten van de mooie omgeving en het stralende zomerweer en elkaars gezelschap onderweg! Het is ons wonderwel gelukt, misschien deels door de afwezigheid van enkele hardrijders?

Nog maar nauwelijks vertrokken, merkte Marc in Nispen een vrouwelijk wielerclubje op met een opmerkelijke naam …. ‘KALE KUiT’. Die naam bleef de hele rit in zijn hoofd spoken. Wat later in de polders merkte Luc plots een laagvliegende helikopter op. We kregen even het gevoel dat we ‘live’ in de koers terechtgekomen waren. Het bleek echter een fameus speeltje te zijn op afstandsbediening.

De wind op den Oesterdam waaide matig in ons voordeel. Wie dacht dat de vlam in de pan zou schieten, was er aan voor de moeite. We bleven gedisciplineerd gezapig ronddraaien aan dertig per uur. Het zonnige zomerweer lokte al heel wat strandgangers in badpak. Vanuit de groep werd er plots hardop geroepen … “Wij willen borsten zien!” Onze grofgebekte oud-voorzitter gaan we niet meer kunnen veranderen, vrees ik

Aan dit tempo konden we optimaal genieten van het mooie landelijke decor met prachtige bloemenbermen bij momenten. Iedereen genoot zichtbaar van deze rustige rit. Er werd fameus getaffeld zonder klagen. Richting de Vleet zou de gaskraan toch opengedraaid worden, dacht iedereen. Voor het zover kwam werd de groep toch weer serieus opgeschrikt. Een kruisende wielerploeg werd gevolgd door een onoplettende autobestuurder. De man aan het stuur had ons duidelijk niet in beeld gekregen. Hij kwam echt gevaarlijk dicht tegen onze groep aan waardoor sommigen plots in de remmen moesten en vandege uitwijken. Ja Ronny, op die manier kregen we toch weer een déjà-vue-gevoel. Van een echte hanenstrijd was deze keer geen sprake. Kevin gooide nog even de knuppel in het hoenderhok, maar de groep bleef al bij al vrij goed bij elkaar.

Voorbij Nispen kwam de rust vrij snel terug in de groep … tot onze hardleerse Gert ook effe in beeld wou komen met een onverwachte démarrage aan de grens. We hadden nochtans afgesproken dat we …. inderdaad, niet meer zouden sprinten hé Gert

Onze stoelen op een zonovergoten terras waren gelukkig nog niet ingepalmd. Het gebak voor mijn 65ste verjaardag werd lekker gesmaakt. Net zoals de heerlijke groentesoep van het huis trouwens. Waarvoor elke keer opnieuw een welgemeende merci! Eric was ondertussen ook mee aangeschoven. Hij had vandaag bijna zestig km op zijn teller staan. De knieën blijven hem spijtig genoeg wel last bezorgen. Wat later kwam er nog een klad Gaffelo’s aanwaaien. Hun caféhouder Berend stond aan de kookpitten van het chirokamp. Met een gezellige sportieve drukte konden we een geslaagde voormiddag afsluiten. Volgende week van hetzelfde laken een broek? Dan kunnen we beter gele hesjes aantrekken, grapte Kevin. De vraag van vandaag bleef echter : was die naam van de Nispense vrouwenclub nu echt wel ‘kale kuit’ of ‘kale k..t’

 

21 juli  ( Marc )

We hebben een paar zwoele dagen gehad in Belgie, en dan weet je het wel....Onweer met regen. Dat onweer viel wel mee maar om acht uur valt de regen nog met bakken uit de lucht. Ron twijfelt thuis nog of hij al dan niet gaat fietsen en besluit een appje naar de groep te sturen. Er blijkt wel degelijk interesse te zijn bij de anderen. Dus om half negen staan we met zeven starters aan of onder het fietsafdakje aan de kerk. Het regent nog steeds. Er is bij de gegadigden niet zoveel animo om een lange rit te rijden. Het is bouwverlof en dan mag het allemaal iets minder zijn. We besluiten " De Krikrak " te rijden. Na een kwartiertje rijden is het gelukkig gestopt met regenen, maar de weg is nat en krijgen we te maken met opspattend water. Maar hoe meer we westwaarts rijden hoe droger de weg wordt. De zon komt er langzaam door en het wordt warmer en warmer. Het heen rijden doen we opnieuw rustig en doordat we veel in bosrijk gebied fietsen voelen we weinig van de westenwind. Ron probeert af en toe de rit nog wat korter te maken door zijn hand te pas en te onpas uit te steken om wat binnenwegen te nemen.  Na het keerpunt voelen we nu toch wel een leuke rugwind en gaat de snelheid toch wel wat omhoog, zonder al teveel moeite te moeten doen. En de traditionele versnelling op de Vleet blijft ook lang weg. Tot dat Danny een versnelling plaatst. Maar Gert en Nick rijden hem al snel voorbij. Danny laat dit niet zomaar gebeuren en herlanceerd zich. Dit doet hij met zoveel geweld dat hij even niet oplet en in de graskant terecht komt. Hij verschiet hiervan en draait bruusk terug op de weg. Wij zien hem al vallen, maar wonder boven wonder krijgt hij z'n fiets terug netjes op de weg. Dit had met een snelheid van meer dan 45 km/u heel anders kunnen aflopen. We zijn daarna heel rustig binnen gereden.

In ons cafeetje kwam Margo Tilborghs opnieuw op haar hometrainer een ritje rijden. Dit deed ze buiten naast onze tafel. Heel druk was het niet maar 't was toch gezellig.

 

14 juli  ( Eddy )

De kwakkelende zomer lijkt dit jaar maar niet op gang te willen komen. Gelukkig laat de zon ons op onze wekelijkse fiets zon-dag, opnieuw niet in de steek. De strakke wind is ook vandaag weer van de partij. Dat lijkt wel het nieuwe normaal te zijn geworden.

King René had ook vandaag weer verplichtingen aan de gilde. Zo’n koningstitel houdt blijkbaar meer in dan alleen maar te staan pintelieren aan den toog 😊Benjamin Nick had een zware feestnacht achter de rug en moest hiervan nog bekomen volgens zijn vader. Eric stuurde zijn kat (of moest hij de hond nog uitlaten?). En Joris zat waarschijnlijk ergens in afzondering, in zijn voorbereiding van de Marmotte Pyreneeën van volgende maand.

Met z’n elven trokken we ons  op gang voor een nieuwe rit. Marc had na opzoekwerk op het internet een schijnbaar interessante tour gevonden. Deze tocht zou ons rond Meer en Meerle leiden. Een  Wijnieuwe omgeving verkennen is best leuk. Aan de andere kant … waar je rijdt over Vlaamse wegen, overal kom je wel putten en slechte bestrating en betonwegen tegen!

Over het Schijf fietsten we rustig richting Zundert. Maar nog voor we de afspanning ‘het Anker’ passeerden, gingen we al in de remmen. Danny reed achteraan plat. Na een vlotte bandenwissel kwam de vaart al vrij snel in de groep. Toch hielden we ons gedisciplineerd aan een aangename snelheid.

Met een lekker lopende helling en een goed voelbare tegenwind, lieten we ons even later toch weer verleiden om de snelheid op te drijven. Raar eigenlijk, hoe we elke keer opnieuw in diezelfde val fietsen. Hardleerse koppigheid van een stelletje haantjes onder elkaar zeker? Door het hoge tempo liep de communicatie soms wat mank. Hierdoor werd er al eens een verkeerde afslag genomen.

Ondanks het vele draaien en keren en halt houden bij wegoverstekingen, bleef de pittige vaart vrij gemakkelijk in de groep. Frank R. zag weliswaar bij momenten sterretjes. Zware benen en een pijnlijke rug … het tijdelijke bouwvakkersleven eist zijn tol. En ook Luc trapte in boter die net uit de diepvries leek te komen. Maar we telden gelukkig nog zware kanonnen in onze groep : Patrick zit duidelijk op schema voor zijn ‘hel van de Pin’ van 6 augustus, Diego stoomt zich klaar voor zijn Stelvio-avontuur, Danny fietst steeds met een hoge pijngrens en laat ons hierbij ook afzien in zijn wiel, Sooi en Kevin zijn allebei hardrijders pur sang. Bij het passeren van Loenhout liet onze voorzitter zijn thuis netjes links liggen om met ons door te steken via Achtmaal naar Nieuwmoer. We trokken nog eventjes door op de Ellewaardweg  om wat later den thuis van wegkapitein Marc te passeren. Ook hij liet zijn Ritje links liggen om samen in groep gezapig binnen te kunnen rijden op den Uil. Ron en Gert hadden ondertussen een verkorte sluikweg genomen. Ze waren de terrastafeltjes al aan het schikken bij onze binnenkomst.

Onder een deugddoend zonnetje werd er geschonken en geklonken (en ook al eens een vol glas omver gestoten). Met die zonnestralen toont onze Ronny ook stiekem zijn goedkeurende aanwezigheid, denk ik dan telkens bij mezelf. Ook Margo Tilborghs kwam aanwaaien in gezelschap van Ludo Pockelé en twee hometrainers. Zij zou deze namiddag fietsen voor ‘kom op tegen kanker’. Knappe prestatie van haar, bewonderenswaardig! Onze vroegere caféhouders John en Didier tekenden onverwachts present. Er werd nog even een groepsfoto genomen met de kanker-slogan op de achtergrond. Een geslaagde wegrit zat er weeral op, een zonnige zomerweek kondigt zich aan! Geniet ervan, zo lang je kan, Carpe Diem!!

 

7 juli  ( Marc )

 Deze morgen is het droog maar frisjes. Door allerlei omstandigheden staan er slechts zes leden aan de start. Diego, Frank, Ron Luc, Gert en Marc hebben hun fiets uit de garage gehaald. Marc had op zaterdag voorgesteld om een kleiner rustig toertje te rijden. En dat doen we ook. We rijden naar Breda. Met een zuid-westen wind is de heenreis windaf. Dus rijden we in een gezapig tempo Nederland binnen. De snelheid komt weinig over de dertig, dus houden we ons goed aan de afspraak. Op de viaducten gaat het tempo wel omhoog, maar dat is leuk om wat spanning op de benen te krijgen. Op het keerpunt net voor Breda is het gemiddelde rond de dertig per uur. Vanaf nu hebben we de wind meestal van voor. En er sluipt stilaan toch wat meer snelheid in ons groepje. Maar met niet al te lange kopbeurten lukt dit prima. Ergens achter Rijsbergen worden we opgeschrikt door een auto die snel en kort langs onze groep scheert, het blijft toch altijd opletten. Op het einde doen we nog onze gebruikelijke versnelling en komen zo tevreden aan in onze stamkroeg. Daar genieten we eerst van een lekker ajuinsoepje en wat later kwam René binnen met wat lekkers voor zijn verjaardag. Hij was koffiekoeken gaan halen voor een man of veertig, denk ik. Gelukkig kwamen Erik en Eddy ook nog binnen om deze berg te helpen opeten, wat overigens niet gelukt is. Schollekes René.

 

 

30 juni  ( Sooi )

Vandaag 10 man aan de start

En ook een wielrenster die eens met ons wou mee rijden , ze had een tip gekregen van Rene

Maar" Reneke" was er niet , zoals Joris (trainingschema?) , Gert (vakantie) , Nick (festival) en ook Erik zijn kat stuurde (of was het zijn hond... later op de dag..?)

Marc stelde de rit "Gorishoek" voor ? Bij nader inzien was het eigenlijk toerke Poortvliet (langs de bekende meubelwinkel "Poortvliet")

De GPS van Marc wist het ook niet goed , waarop ik de navigatie overnam van onze wegkapitein.

De rit ging via Tholen , naar de voet van den Oesterdam , om dan rechts naast het water naar de camping van Nieuw Strijen te rijden (waar een zekere Bert T. zou wonen)

dan via Poortvliet naar Nieuw Vossenmeer en via Steenbergen terug naar Nispen.

Zoals altijd probeerde we het tempo constant te houden , dat was vandaag iets moeilijker , want na iedere viaduct of dijk had onze "gastvrouw" het toch redelijk moeilijk (zelfs met de hulp van ene "Luc Maas")

Nog even de gas open richting Nispen om dan rustig naar De Arabieren te rijden..?( de broers Rossen zaten ook hier niet op dezelfde golflengte.....)

Na de lekkere soep en enkele pinten , kwamen er weer oude verhalen naar boven...Zoals de "ongelofelijke" reis van Eddy naar Ronaldo.....

Ook passeerde er een toertocht voor motors , waarvan er enkele ook ons terras bezochten....er was zelfs een biker bij die bijna familie was geworden van onze Luc

Eddy had ook last van tandpijn , maar geen nood hij had een afspraak geregeld tijdens de match van de Rode Duivels...misschien ineens vragen aan de de tandarts of hij geen tandje groter moet rijden ?

Het was toch weer genieten na een leuke rit , zonnetje , pintje, lachen en zwanzen , klinken op Patrick  zijn verjaardag ! Schol !

 

23 juni  ( Marc )

Een weekje na onze geslaagde fietstrip is alles weer als vanouds. We vertrekken om half negen voor een tocht richting Waarde. Het enige verschil dat we hebben tegenover de vorige maanden is dat we zomerweer hebben, eindelijk.

We zijn bijna voltallig vandaag, alleen Gert is afwezig wegens verlof. 

Ik dacht dat er vandaag flink de pees opgelegd ging worden, wegens iedereen in goeie conditie. Maar dat veel best mee. De snelheid in de beginfase kwam zelden boven de 30 km/u. Ik vermoed dat iedereen genoot van de mooie blauwe lucht, het stralend zonnetje en de straffe verhalen over het vorige weekend. Met 14 man hoef je ook niet veel kopwerk te verrichten en dat doet ook wel eens deugd. Bij het keerpunt aangekomen krijgen we meestal flinke rugwind, maar het was slechts een zacht briesje en die kwam dan ook nog uit het zuid-westen. Het tempo ging zachtjes de hoogte in maar was voor iedereen doenbaar. De twee plaspauzes en het even verkeerd rijden bij Boerke Bogers zorgden er ook voor dat het gemiddelde niet te hoog was. Wel kwam er op het einde de versnelling in de Vleet en werd iedereen weer netjes opgewacht in Nispen. 

Als we op den Uil aankomen aan de grensovergang werd er ook nog een traditioneel sprintje gehouden. Frank Hop vindt dat we daar mee moeten stoppen wegens te gevaarlijk, omdat je de auto's niet goed ziet aankomen. We gaan dit in ons achterhoofd houden. 

 

WTC-Arabieren : vijfdaagse fietsuitstap naar Daun (14 – 18 juni ’24)

Na een gouden tip van onze oud-fietsmaat Jos Nuytemans, hadden we onze jaarlijkse fietsuitstap vastgelegd naar het Duitse Daun in de Eifel. Er werden vooraf ritten besproken en gedeeld. Het werd een schot in de roos met een prachtige locatie en een vriendelijk team van het Eifelhotel Daun. Het ideale fietsweer gedurende ons verblijf was een dankbaar meegenomen extraatje. Achteraf zou blijken dat we 4500 hoogtemeters en 290 km op onze fietsteller hadden gezet.

Op donderdagavond verzamelden we om 20u achter de woning van Luc om de koffers en fietsen in te laden. In de nieuwe camionette van Gert werden fietsen én drank én versnaperingen opgeslagen. Diego moest deze reis verstek geven omdat hij geen regeling kon treffen met het werk. Jammer voor hem, hij zou op die kronkelige hellingen een parcours op zijn maat hebben gevonden …

Vrijdag, 14 juni ’24 36 km / 540 hoogtemeters

Om 7.45 verscheen iedereen stipt aan het kerkplein. Na kort overleg over de te nemen route konden we meteen vertrekken. We werden vriendelijk uitgewuifd door ‘mijn dorpsdrinkebroere’ die bij de Gaffel op het terras een colaatje binnensloeg.

Onder een bewolkte maar droge hemel reden we over Eindhoven richting Duitse grens. De politie hield er een grootse controle op Schotse voetbalsupporters voor de match van Die Mannschaft later op de avond. Danny trapte met de camionette van het werk als koptrekker soms serieus op het gaspedaal. Hij kreeg nadien te horen dat hij beter iets meer in de achteruitkijkspiegel kon kijken na een bocht. Volgers van dienst met eigen wagen waren Sooi én René en Kevin. Allemaal hartelijk dank voor het veilig transport!

Eénmaal in Daun aangekomen, kwamen we via een steile klim tot bij de parking van ons hotel. Op het eerste zicht een verzorgd complex in een prachtige omgeving. We werden gebrieft over de huisregels door één van de twee lieftallige zussen-eigenaars met Nederlandse nationaliteit. Ieder van ons kreeg een mooi verzorgd info-boekje over het hotel en de omstreken.

We trokken meteen naar de eetzaal want de kamers waren nog niet ter beschikking. We troffen er vooral oude en hele oude Vlaamse en Nederlandse koppels aan. Met de Duitse schlagermuziek op de achtergrond namen we een besluit voor onze eerste rit : de dreigende wolken met gemiezer deden ons kiezen voor de rit van 35 km. Na lang getafel en veel getaffel gingen we ons omkleden in enkele beschikbare hotelkamers. Best ruime en gerieflijke kamers met een groot terras.

Het parcours bracht ons gedeeltelijk over de beregende openbare weg. Lange stroken bergafwaarts werden gewisseld met pittige kuitenbijters bergop. Iedereen werd al vrij snel op z’n plaats gezet … met de Hopkes op de kop. In de dalende bochtige stroken trok Patrick al meteen in de aanval. Hij was onlangs een tiental dagen op het eiland Mann geweest om zijn snelheidsduivels aan te moedigen. De adrenaline zat nog duidelijk in zijn lijf. Zijn topsnelheid kwam uit op 69 km/u. Waarop Marc gevat antwoordde : “Als dat vanavond maar geen soixante-neufke wordt in de kamer met Luc 😊”. Ron kwam binnen gereden met

‘volle’ benen en met een fameuze ‘leeg’loper van 2.5 bar. Nadien zou blijken dat de achterband gewoon te plat stond, de hele rit lang. Straffe prestatie dus wel! Kevin en Marc hadden voor deze rit hun compressiesokken aangetrokken … nestor René had zijn compassiesokken aangedaan.

Na een deugddoende douche en een lekkere ‘voor’drank mochten we aanschuiven voor een verzorgd avondmaal. Nadien trokken we met z’n allen naar de bar. Vanaf 17u was er gratis drinken voorzien tot middernacht. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Er werd geklonken en gedronken en gezeverd. Joris was ondertussen in gesprek gegaan met een Nederlandse oud-fietsamateur die trainingsmaatje was geweest van oa Jan Raas. Voor 23 u trok iedereen naar BEDlehem, bijna iedereen … want René met Ron en Danny sloten de bar af iets over twaalven.

Zaterdag, 15 juni ’24 120 km / 1980 hoogtemeters

Om half acht verzamelde iedereen al in de bar voor een kringgesprek. Er stond een ‘koninginnerit’ op de affiche maar een onaangekondigde regenbui dreigde roet in het eten te strooien. Tijdens een gespannen stilte zaten nogal wat fietsers met vraagtekens over de lange afstand en het hoge aantal hoogtemeters. Eric liep heel ontspannen rond want zijn bestuurdersplaatsje in de camionette van Danny lag vast.

Met wat vertraging trokken we naar het "koersskot". Vanuit het hotel ging het even steil bergop. Al snel kwamen we op een lekker lopend fietspaadje dat kronkelde tussen de graanvelden en bloemenbermen. Het profiel van deze rit oogde heel getand … en dat hebben we gemerkt. Het was een zalige aaneenschakeling van klimmen en dalen, van serieuze inspanningen en korte relaxen. Soms namen we wel eens een foute afslag waarop de groep rechtsomkeer moest maken. Maar dat deerde ons niet, want de bewolkte hemel had plaats geruimd voor een zonnig weertje. De wegen waren ondertussen helemaal droog opgeklaard.

’s Middags hielden we halt op de perfecte locatie. Bij een toeristische hut aten we onze besmeerde broodjes onder een stralend zonnetje. Heerlijk was dat! Meteen ook tijd voor een groepsfoto met een mooi panorama op de achtergrond. Luc toonde zich als een professionele fotograaf met automatische aftelling.

Wat later op onze tocht belandden we in een sprookjesachtig landschap, zo’n mooi plaatje! Toen Frank R. dit wou vastleggen op foto, klikte hij te laat uit zijn clickpedalen … hij kwam pardoes op de grond te liggen. Iedereen kon er gelukkig nogal om lachen, Frank zelf ook maar toch een beetje groen misschien. Hij had ondertussen wel als enige een vos in het veld opgemerkt! De vele rode wouwen kwamen gelukkig wel voor iedereen regelmatig in beeld, van dichtbij nog wel! Mooie sierlijk gekleurde vogels in de lucht met een spanwijdte van anderhalve meter.

We vervolgden onze weg. Een eind voor de top van een volgende lange beklimming, had Eric zich met zijn busje aan de kant gezet. De Hopkes trokken gewoontegetrouw de kop. Zoon Nick maakte halte bij de bus, maar vader Sooi kreeg er geen genoeg van en zette door naar de top van de lastige helling. De groep verzamelde aan de bus. Een ‘anonieme’ bron uit de groep dacht al lachend luidop : “Ik ben blij dat ons pa al doorgereden is!”. Na een kwartiertje

trokken we terug op weg. Sooi had zich al die tijd verdoken weggestoken in de slootkant om foto’s te kunnen nemen van de zwoegende klimgenoten.

Tijdens deze zware klimrit passeerden we ook nog het circuit van Nürburgring. Wie was hier vroeger ook al weer dodelijk gecrasht? Een vraag voor mij, maar een weetje voor Kevin … bij deze nogmaals bedankt voor je ruggesteun(tje) onderweg hé. Diezelfde Kevin behaalde vandaag het snelheids-dagrecord met net geen 80 km/u!! En opnieuw moest Patrick teleurgesteld de duimen leggen.

Net als Sooi had ook Eric onderweg regelmatig foto’s van de passerende groep genomen. Hij genoot duidelijk met volle teugen. Alhoewel … de autogordel knelde vandege (een fabrieksfoutje waarschijnlijk 😊 ).

In de laatste rechte lijn naar onze thuishaven reden we over een oud treinspoor. De verlichte tunnels maakten de trip enkel nog mooier. Nick en vader Sooi namen eigenlijk de ganse dag beresterk kopwerk voor hun rekening. Hiermee werd de hele groep vaak netjes uit een strakke tegenwind gezet! Tijdens het avondeten zouden ze rijkelijk beloond worden met een extra portie kroketten 😊. De geserveerde kalfs’lepches’ smaakten ons trouwens voortreffelijk!

Tijdens de nabeschouwing in de bar gaf Kevin ons duidelijke toelichting bij het opzet van de komende sponsoring voor een nieuw fietstenue. Mooi voorbereidend werk in het voordeel van alle fietsleden. Veel stof tot napraten zodat de avond voorbij vloog en het bed lonkte voor een welverdiende nachtrust.

 

Zondag, 16 juni ’24 85 km / 1000 hoogtemeters

Vanaf half acht druppelden de eerste vroege vogels binnen in de bar voor een eerste koffietje. Het gesteek en geprik en geplaag kon beginnen.

Na een ontspannen ontbijt werden de lunchpakketten voor onderweg gemaakt. Vol goede moed verscheen iedereen op de parking bij de volgbus. Ik startte echter met een fameuze valse noot … te groot geschakeld en steil bergop vertrekken … niet tijdig uit de clicks geraken en ik lag pardoes tegen de graskant. What happens in Daun, stays in Daun, hoop ik maar.

We namen een droge start onder een zwaarbewolkte hemel. De pittige klim zette onze benen meteen onder hoogspanning. Maar de mooie glooiende en bochtige landwegjes maakten alles goed. We reden zuidwaarts en kwamen al vrij snel in een bosrijk gebied terecht. Opnieuw was het ook hier zalig fietsen over goed berijdbare paden en onder een groen bladerdek. Toch hielden we na een kwartiertje even halt om onze regenjasjes aan te trekken. Een regenbuitje trok over. Niet veel later hielden we boven op de pittige helling opnieuw halt … om onze regenjasjes uit te trekken want de opklaringen kwamen in beeld, gevolgd door een lekker zonnetje!

Telkens bij de beklimmingen vielen er gaten, maar echt niet overdreven. Ron en René bleven ook vandaag verrassend genoeg sterk overeind. Bij de afdalingen schoten vooral Nick en Kevin en Patrick als pijlen uit een boog weg van de groep. Klokslag twaalf uur reden we

gedisciplineerd door het aantrekkelijke dorpje Witlich. Tussen Witlich en Daun liep vroeger een treinspoor voor personenvervoer. Sinds 1988 werd dit spoor omgetoverd tot een mooi berijdbaar fietspad. Door wegafsluitingen vanwege een plaatselijke autorally moesten we onze route even ‘herberekenen’. Onderweg had Marc nog een hertje opgemerkt. En we passeerden een aangereden dode jonge vos op de weg.

Op het uiterste zuidelijke punt, ergens halverwege dus, namen we onze middagstop aan een lokaal speelpleintje. Het digitaal tijdperk met handig gps-gebruik, bracht Eric al vrij snel tot bij de groep. Danny en René gingen spontaan aan het wiebelen op de weinige speeltuigjes.

We vervolgden onze weg over het treinspoor richting Daun. Op dit licht glooiende fietspad kwamen we wel wat tegenliggers tegen. Maar het was zalig fietsen … door verlichte tunnels en onder hoge bruggen. De Hopkes én Kevin deden extra lange kopbeurten aan een perfect tempo.

Joris vond dit fietspad naar het einde toe wel wat eentonig. En of hij verandering kreeg … bij het binnenrijden van Daun leken we even tegen een muur aan te kijken. Een steile weg van 13 à 14 % sneed bij iedereen de adem af. Waarom doen we toch wat we nu doen? Er pakten donkere wolken samen toen we koers zetten naar ons hotel. De groep kwam uiteengespat aan op de parking. We hadden allemaal wat krasjes op onze carrosserie opgelopen.

Met onze fietskleren aan trokken we meteen naar de bar. Het was tenslotte zondag. We hadden ons amper neergezet of de hemelsluizen werden open gezet. Alsof een helpende hand van hierboven de touwtjes in handen nam. Onze gedachten gingen spontaan uit naar onze Ronny. Ik vermoed dat anderen op moeilijke momenten tijdens het zware klimwerk, ook regelmatig naar jouw foto op het fietskader hebben gekeken.

Diego had ons vanuit onze stamkroeg een foto gestuurd waarop hij smilend in z’n ééntje aan de soep en het bier zat. Broer Frank vertelde ons ook smilend dat hij 74 km topsnelheid had gereden! Wel straf … maar wat bleek : hij had verkeerdelijk op de strava van Kevin gekeken. Geen gouden plak voor Frank dus, en ook Patrick greep opnieuw net naast de hoofdvogel. Met 74,6 km/u realiseerde Kevin opnieuw de dag-topsnelheid.

Na een verkwikkende douche troepten we opnieuw samen in de bar. Het avondeten werd wat later geserveerd. De stemming was zoals steeds opperbest. Met gevulde magen trokken we, inderdaad, opnieuw richting de bar. We hadden ons ingeschreven om mee te doen aan een leuke ‘kwaisse’. Met een bingo-concept moesten we gespeelde liedjes herkennen en aankruisen op ons deelnemersformulier. Amusant in het begin, maar het werd al vrij vlug redelijk saai. Frank R. hield er gelukkig de sfeer goed in : “De arend heeft het nest verlaten”. “De koekoek zit op het nest”, werd met gierend gelach geantwoord. Tranen met tuiten van het lachen.

Net geen tranen bij Danny, en al zeker niet van het lachen later op de avond. Een enthousiaste volgelinge van de Evangelische kerk ging met enkelen van ons in een diepgaand gesprek. “Geloven jullie?”, werd ons gevraagd. Wat later vroeg de vrouw in kwestie om haar leeftijd te schatten. Rare vraag, maar toch waagden we beleefd een gokje. Danny gaf haar een erg jonge leeftijd mee. Zij heel blij natuurlijk. Maar, zij schatte Danny bijna tien jaar te oud. Het gesprek was hierna meteen afgesloten. Danny draaide zijn stoel bruusk om en hij

kon zijn teleurstelling amper verbergen. Geen paniek … what happens in Daun, stays in Daun 😊

 

Maandag, 17 juni ’24 52 km / 850 hoogtemeters

Tijdens onze fietstochten trokken vader en zoon Hoppenbrouwers bijna altijd de kop. Bij het ochtendappel verschenen ze bijna altijd opvallend laat in de bar. Ons ochtendgesprek ging voornamelijk over de buienradars en de weersvoorspelling. Sommigen keken stiekem uit naar een rustige boswandeling, maar uiteindelijk kozen we toch voor ons stalen ros. En gelukkig maar, het zou een prachtige rit worden (dezelfde route als onze eerste trip maar met een fameuze klimlus aangebreid).

We werden op de parking vriendelijk uitgewuifd door de oudere hotelgasten. Zij trokken met de bus op daguitstap naar Kochum. Een anoniem ‘iemand’ uit onze groep vroeg hun : “Zijn jullie allemaal klaar voor een lekkere gangbang?”

Alhoewel we op een weekdag onderweg waren, was er toch opvallend weinig verkeer op de baan. Men bleef gedisciplineerd afstand houden tot onze groep, gelukkig maar. Hier is amper sprake van zware industrie, de natuur heeft hier duidelijk de bovenhand. We fietsten door mooie rustige dorpskernen : typische Duitse woningen met witte gevels en houten buitengebinte. En opnieuw was het zalig fietsen op een relatief droog wegdek op een sterk glooiend parcours. Telkens wanneer er zich in de diepte mooie bochten aandienden, schoot Patrick als een duivel uit een wijwatervat uit de groep. Later op de dag moest hij helaas opnieuw horen dat het ‘net niet’ was.

Eric had vandaag ook zijn gemotoriseerde stalen ros uit het koerskot genomen. Hij bleef redelijk goed overeind. Tijdens de afdalingen moest hij echter regelmatig ferm in de remmen. Met een schurend gepiep was hij duidelijk hoorbaar aanwezig in de groep. Achteraf bleek dat de schijfremmen het zwaar te verduren hadden gekregen … ze leken bijna opgebrand. De fiets van Eric piepte, en toen Frank R. ons wat later passeerde piepte er precies een echte kat.

Veilig en wel, zonder lekke banden of ongemakken, moe maar voldaan … we aten onze knapzak in ons hotel op een zonnig buiten-dakterras. Wat een meevaller, weeral. Kevin had ondertussen gepakt en gezakt; hij vertrok wegens werkverplichtingen een dagje vroeger naar Loenhout.

Ron stelde een ontspannende boswandeling voor. Luc hapte enthousiast toe … waarop Ron dan weer zei : “Het is daar wel een stiltegebied hoor Luc”. Met zes frisse wandelaars stapten we ‘de filosofische route’. Her en der had men langs het wandelpad ‘bezinningsstenen’ gelegd. Vanuit het bos kwamen we in een fraai aangelegd park. Hierna wachtte ons voor de allerlaatste keer de steile klim naar ons hotel. Ik schoot nog bijna in een pijnlijke kramp, ondanks de dagelijkse pillekes magnesium bi-carbonaat.

Ron verjaart komende zaterdag. Net na de klok van vijven tracteerde hij ons op een rondje Bitburger. Een mooi gebaar, en komende zondag verwachtten we nog meer van dat 😊 De voetballiefhebbers van ons gezelschap nestelden zich vol verwachting voor de tv. De Rode Duivels gingen ongetwijfeld gehakt maken van de Slowaakse tegenstander. Het draaide al

snel helemaal in de soep. Mijn stoppen sloegen even door, en dat terwijl de camera liep, spaitsig! Een BBQ met lekker koud buffet op een gezellig buitenterras gaf ons gelukkig wat afleiding en ‘afkoeling’. Onze nationale voetbalploeg bakte er niks van en droop met verlies af. Na een ongecontroleerd maneuver van Frank vielen enkele volle biertjes op de schoot van Danny. Ook hij droop eventjes af. In het restaurant ging het live-optreden van de vrolijke zusjes Nikky en Ashley verder. De sfeer bij de oudjes zat er goed in; een bronstige dame probeerde ons te verleiden om mee de dansvloer op te gaan. We hebben toch maar wijselijk bedankt. De vermoeidheid liet zich voelen en de meesten onder ons trokken op tijd naar bed. De echte die-hards kwamen later aan de toog nog te weten dat naast elkaar fietsen op de openbare weg ten strengste verboden was.

 

Dinsdag, 18 juni ‘24

Onder een brandende zon maakten we ons klaar voor de terugreis naar België. Bij ons thuis werd noodweer voorspeld met hagel en bakken regen. We namen afscheid van een prachtige natuurstreek waar de windmolenparken en de zonnepaneelvelden opvallend in beeld kwamen. “Welkom in België”, lazen we wat later … België met zijn aanslepende wegenwerken, wat een contrast.

Danny hield zich tijdens de hele terugrit opvallend strikt aan de snelheidsregels. Op vraag van Eric hielden we een stop aan een tankstation met baanrestaurant. Eric zat met hoog water. Bij vertrek bleek echter dat de radiator van Danny een kleine lek had (na een korte passage van Eric 😊). In onze auto kampte Frank R. ook met hoog water. Nadat we lange tijd in plensende regenbuien hadden gereden, werd het hem bijna te veel. Aan de afslag van het treinstation in Brecht hield Sooi een noodstop in de grasberm. Met een lege blaas kon hij zijn nieuwe elektrische bedrijfswagen gaan ophalen in de garage. Zijn mooie voertuig stond te blinken in de vitrine met een grote feestelijke strik.

 

Zo heb ik ook deze geslaagde fietsreis ervaren : een mooi cadeau met een gekleurde strik errond! Hartelijk dank aan iedereen!

 

9 juni  ( Marc )

Als laatste voorbereiding Voor het verlengde weekend naar Daun rijden we nog eens naar Stavenisse. Een rit van 112 kilometer. We vertrekken wel om half acht, zodat we op hetzelfde normale uur aankomen. Om stipt half acht vertrekken we met 11 leden. Het is wel nog redelijk frisjes voor de tijd van het jaar. Van lekker zomerweer is nog steeds geen sprake en de voorspellingen voor volgend weekend zijn ook niet denderend. Maar ja, niks aan te doen.

De eerst kilometers worden op een rustig tempo aangevat. Er staat ook een stevige bries en die krijgen we van voor. Maar het zonnetje schijnt, dus klagen we niet. Als we in Annaland aan de haven komen maakt de wegkapitein ( ik ) een klein navigeerfoutje maar dit wordt snel opgelost. Zo rijden we zorgeloos door naar Stavenisse. Daar aangekomen merken we dat we nog op tijd zijn voor de mis. We zien de lokale bevolking zich te voet en netjes opgekleed paraderen naar de kerk. Mooi zicht....

Vanaf nu krijgen we de wind vanachter en het tempo gaat flink de hoogte in. Er wordt netjes rondgedraaid zodat niemand tot het uiterste word gedreven. Op het einde gaat de gashendel nog heel even open zoals gewoonlijk maar niemand blijft ver achter.

We zijn er klaar voor.

 

2 juni  ( Eddy )

Gisteren is de meteorologische zomer gestart. Klinkt wel een beetje raar omdat wij nog steeds op onze lentehonger zitten. We zijn vandaag al blij met een aangekondigde droge fietszondag met een schrale noorderwind en een streepje zon.

De Hopkes gaven allebei forfait wegens werkverplichtingen. Joris werd op het werk verwacht tijdens de open-deur-dagen. Den Diego stuurde vanmorgen een kort filmke vanuit Santa Barbara tijdens zijn Amerikaans verblijf met zijn dochter. En ook Patrick had hopelijk de tijd van zijn leven met zijn stiefdochter op het eiland Man. Zij volgden daar de knotsgekke straatraces voor echte waaghalzen. Ron had een feestje met neven en ‘nichten’ … en nee Marc, den John en den Didier waren volgens mij niet uitgenodigd We waren blij met de aanwezigheid van Eric, na zo’n lange tijd, met twee vol opgeladen batterijen maar ook met twee pijnlijke knieën.

Marc had een hele nieuwe rit voor ons verkend … we zouden over Zevenbergen richting Klundert fietsen. Een nieuwe route met onderweg mooi natuurschoon.

Met z’n negenen vertrokken we over ’t Schijf. Onderweg kwamen we nogal wat old-timer-tractors tegen die blijkbaar ergens een meeting hadden gepland. Langs slingerende fietspaden onder een zalig bladerdek van bomen fietsten we op een gezapig tempo naar Zevenbergen. Bij een helling aan een brug trokken Kevin en Danny plots de gaskraan helemaal open. Maar met de huidige conditie moest niemand de rol lossen. Even de benen onder hoogspanning zetten , zalig gewoon.

Tot Danny iets later aan de kant parkeerde wegens een platte achterband. Wij stonden er bij en keken er naar, terwijl handige Danny vrij snel die vervelende klus klaarde. Rond het centrum van Zevenbergen was het soms uitkijken geblazen … enkele vervelende oversteekplaatsen en wat verkeerslichten dwongen ons om regelmatig in de remmen te gaan.

Fietsen in de groene natuur is zalig. Een verdwaalde ooievaar in de wei, of een kladje overstekende eendjes voor ons wiel, of een driftige pauw die reageert op Lucs geroep … dat geeft zo’n ochtendrit nog net iets meer kleur.

Via Klundert en Standaardbuiten trokken we verder richting Oudenbosch. Net voor we zicht kregen op de mooie baseliek, zette Kevin zich aan de kant met een leegloper. Onze nestor René moest op tijd thuis zijn (hij had nog koninklijke verplichtingen vanwege de gilde). Eric zat met een sputterende batterij en besloot daarom om alvast rustig met René naar den Uil te peddelen. Sterke Kev kreeg de spontane hulp van handige Danny bij de bandenwissel. Zo zie je maar Ronny, met Danny in de groep hebben we een volwaardige technische opvolger.

Gedragen door een zachte noorderwind, lieten we ons zalig naar den Uil drijven. Er werd een tandje bijgestoken maar niemand kwam in de problemen. Het is duidelijk dat we over twee weken klaar zijn voor onze buitenlandse trip. Alhoewel, de doorgestuurde grafieken tonen

aan dat het gene kattepis zal worden. Het zal ons bloed, zweet en tranen kosten … maar hopelijk geeft het ons bovenal veel leut en voldoening.

Geen soep van ons huis in de Arabieren deze keer, om de eenvoudige reden dat we vandaag verbroederen met onze sportvrienden van de Gaffel. Zij herdenken hun makker Guy van den Broeck met wandelingen en fietstochten in de buurt. Onze aanwezigheid wordt erg gewaardeerd. In de drukte en het laweit van het dorpscafé wordt er in kleine kring vooruitgeblikt op de verkiezingen van volgende week. We plannen eerst een lange rit met een vroeg vertrekuur … het kleuren van de bollekes ‘voor de goei’ zal achteraf moeten gebeuren.

 

26 mei  ( Marc )

Het Duits avontuur komt met rasse schrede dichterbij, dus we rijden vandaag een lange trainingsrit. We hebben gekozen voor de Zeelandbrug. Dit is door allerlei redenen al jaren geleden. Maar het is weeral regenachtig en somber weer. Dus wordt er daags voordien al druk geappt met, we gaan wel of niet. Maar de ochtend zou droog zijn, en nadien zien we wel.

Om zeven uur staan we met 13 fietsers aan ons startpunt. Voor Erik is deze tocht te lang en Eddy blijft maar last hebben van zijn ontstoken voet. Met een beetje rugwind komt er al snel een leuk tempo in, maar zeker niet te rap. We rijden van Essen naar Huybergen en zo naar Ossendrecht. Nadien komen we in de open velden en krijgen we nog meer rugwind. Richting Waarde rijden we een beetje anders dan vroeger. Marc en nog wat anderen hebben dit geleerd toen ze met de Heidestoempers meereden voor een rit over de Zeelandbrug. Een eindje voorbij Waarde, naast het kanaal rijdt Gert lek. Met een paar man wordt aan dit euvel gewerkt, terwijl anderen de weerapps bovenhalen. Oei oei oei, het gaat seffes regenen wordt er gezegd. Wat gaan we doen, verder rijden of omkeren. Maar zolang het niet echt regent, rijden we verder. En die regen blijft voorlopig weg. We voelen af en toe een druppeltje, maar dat kan ons niet deren. In Wemeldinge gaan we effe in de fout, de gps geeft een andere richting aan die niet was gepland. Dus even opletten en we zijn weer weg. We rijden nu over mooie veldwegeltjes en een paar renners spotten nog een lepelaar, altijd leuk. En stilaan zien we de Zeelandbrug voor ons opdoemen. het blijft toch een serieuze mastodont. Jammer genoeg gaat op het einde van de brug deze ook nog open om wat zeilboten door te laten. Tijd om bij te drinken en eten. Vanaf nu wordt het wat serieuzer want de wind komt nu meestal van voren. Maar met 13 goed getrainde mannen houden we het tempo er goed in. De bossen en meertjes passeren we met een lachend gezicht. We komen nu in de richting van het restaurant van de Grevelingen en er wordt flink gespeculeerd: gaat Erik daar zitten? Hij had gezegd dat hij ons daar tegemoet zou komen. We gaan kijken maar zien geen fiets staan, maar als iemand door het raam kijkt zien ze hem zitten.....in gewone kledij. Hij was daar met de auto en zijn Madam. We gaan snel binnen om de fameuze Appelstrudel met warme vanillesaus en slagroom binnen te spelen. Na deze lekkernij heeft de Sooi een beetje haast, want hij moet nog gaan werken. Hij trekt op de brug van de Grevelingen eens flink door met de wind in onze snoet. Maar ook dat deert ons niet en we blijven netjes ronddraaien. Nu begint het toch wat harder te regenen en gaan de regenvestjes aan. Maar al bij al valt het allemaal nog goed mee. Iedereen blijft zijn beste beentje voorzetten en zo komen we moe maar zeer voldaan aan in ons kroegje. Toprit.

 

19 mei  ( Marc )

Vandaag weer een gewone zondagrit. Nog een weekje of vier en we vertrekken naar Daun in Duitsland. Ik verwachtte een grote opkomst, maar dat viel toch wat tegen. Slechts negen fietsers kwamen opdagen voor een rit over den Oesterdam. Zoals meestal de laatste weken is de start weer rustig. Leuk is dit, vind ik. Er staat wel een noord/westen wind, maar is niet zo strak als de laatste weken. Op den Oesterdam gaat het tempo gestaag omhoog van 32 km/u naar 38 km/u. En we weten, eens het tempo erin dan blijft dit duren tot op den Uil. Maar je voelt wel dat de benen bij iedereen elke week beter worden. Zo moet dat....

In het café nam Frank Rossen het woord i.v.m. het asielbeleid in belgie. Hij zei: " Het is geen vijf voor twaalf, maar vijf na twaalf ". Maar we keken met z'n allen naar de klok en het was wel vijf voor twaalf. Hahahahaha.......

Het verslag moet niet altijd lang zijn hee.

 

12 mei  ( Eddy )

Vandaag zet iedereen de moeders speciaal in de kijker. Wij laten onze vrouwkes echter op zondag weeral alleen aan de ontbijttafel en kiezen voor een eerste lange-afstandsrit. Danny had al eerder zo’n voorstel op tafel gegooid, maar diezelfde Danny moet vandaag wegens maag- en darmklachten verstek geven. Joris had gisteren nog een pittige trainingsrit afgewerkt en trekt vandaag zijn wandelschoenen aan. Eric geraakt dit jaar niet echt op dreef voor de gezamenlijke zondagsritten met de groep. Hij fietst alleen een dikke 60 km en pakt nadien wel het terrasje mee. Hopelijk krijgen we hem in Daun nog op de fiets te zien?

Om half acht is het verzamelen geblazen aan het kerkplein want we trekken richting Philipsdam, goed voor zo’n 110 km. Marc komt met heuglijk nieuws over zijn ‘verloren’ handschoen eerder deze week dinsdag. Hij dacht zijn handschoen in La Trappe te hebben kwijtgespeeld, maar niks was minder waar … de handschoen lag blijkbaar gewoon thuis. Hij haspelde de heenrit naar de abdij af met één handschoen. Niemand van ons had iets gemerkt, en hijzelf had niks gevoeld. Beetje raar toch wel …

We trekken ons op gang met het goede voornemen om de snelheidsmeter niet boven de 30 te laten komen. En dat lukt ons wonderwel. Eigenlijk is dat een zalige formule. Iedereen peddelt vlotjes mee en men kan onderweg lekker doseren. Er wordt gezellig gekeuveld terwijl we optimaal genieten van een prachtige lentedag. De ochtendstond heeft goud in de mond! Dat moeten de boeren vandaag ook gedacht hebben, want onderweg blijven zware tractoren constant over en weer in beeld komen. Soms moeten we zo’n kolos op de rijbaan proberen te passeren, niet simpel en het vraagt geduld.

We fietsen rustig over de mooie dijken terwijl de oostenwind hier vrij spel heeft. Wanneer we aan de Philipsdam beginnen, geven we onze ogen rijkelijk de kost. Een prachtig natuurgebied komt in beeld met tal van broedende watervogels (vaak met kuikens). De grazende kudde bruine runderen met ferme horens is echt knap om te zien. Koeien en paarden lijken hier trouwens goed overeen te komen. Echt mooi om te zien! En zalig om hier met een warme lentezon te kunnen fietsen. Met het genieten komt er geleidelijk aan ook de vaart meer in. Alhoewel we tegen de wind moeten boksen schakelen we een tandje bij. We slingeren door de ondergelopen schorren en beginnen aan de Grevelingendam. De wind staat pal op de kop, maar met kortere kopbeurten én enkele sterke beren in ons gezelschap, komt iedereen hier zonder kleerscheuren door.

Wat later lassen we noodgedwongen een plasstop in. Hoogwater bij enkele fietsers. Een lokale koekoek geeft onophoudelijk serieus van paretten. Bij laag water wordt de snelheid meteen opgedreven; achteraan is het soms lichtjes afzien (zeker nadat we bij een wegversmalling of haakse bochten moeten bijbenen omdat men vooraan van katoen blijft geven).

We komen stilaan op bekend terrein en fietsen via het bevallige haventje van Willemstad naar Dinteloord met de aangemeerde bootjes. Het is echt wel opvallend hoe vlot iedereen de versnellingen en de hellingen meepakt. Iedereen stoomt zich duidelijk klaar voor ons verlengd weekend in het buitenland. Met gemak malen we de vele kilometers. 

Dichterbij huis komen de alpaca’s nog even in beeld. Vrouwtje alpaca laat zich deze keer niet pakken door haar pakkerige alpaca-metgezel.

In de rechte lijn naar Nispen-dorp trekt Kevin de boel op gang. Er komt een mooi gelijk verdeelde splitsing in de groep. Zes snellere jongens nemen wat afstand van de rest, maar tot een grote scheur komt het deze keer niet. De groep staat er, zoveel is duidelijk! In het centrum van Nispen loopt het storm van de fietsers. Dan maar liever de plaatselijke rust opzoeken van ons Uilse terras bij de toren. Alhoewel, hier rijden de tractors en de scooters en de zondagstoeristen vaak aan te hoge snelheid aan onze neus voorbij. Het gekwetter van de vogeltjes maakt gelukkig veel goed. Frank had nog een kwakkel opgevangen over Toon J. die concurrentie zou kunnen krijgen van een biljarter na zijn overlijden . En Berber vroeg zich af of ik onder een steen had geleefd omdat ik het eurosongliedje van Joost Klein niet kende. Euro-papa kwam niet op de buis, het zielige verhaal van een excentrieke van-zijn-sokkel-gevallen Joost Klein-dada.

We genieten van het samenzijn onder een stralende zon. Er wordt gelachen om een niemendal … het leven is echt wel mooi, en toch blijf ik telkens opnieuw met een dubbel gevoel achter : Ronny, je had er vandaag moeten bij zijn. Je had zo hard genoten. Miss you!

 

5 mei  ( Eddy )

The day after de geslaagde kom op tegen kankerrit, waren we vandaag alweer vroeg present aan het kerkplein om de toertocht van Berkenbeek te rijden. Ron was nog steeds op weekend met vrienden. Gert had vandaag geen werkverplichtingen. Joris verkoos om zijn nieuwe gravelbike uit te testen. Eric kampte waarschijnlijk nog met zadelpijn, maar bovenal mocht hij vandaag aanschuiven met een communicantje in de familie. Proficiat!

De vermoeidheid was blijkbaar uit de benen, want van bij het vertrek trokken we volgens Marc al (te) snel uit de startblokken. We werden bij de les geroepen en reden dus maar in een gezapig tempo naar Berkenbeek om in te schrijven voor de rit van 75 km.

Over lastig besmeurde macadamwegen kwamen we via den Darm uit in ’t Handelaar. Via de prachtige doorsteek in de Kalmthoutse Heide reden we, zoals gisteren, richting de Hoekse Vleet. Op een gegeven moment passeerde ons een vierkoppig groepje uit Kalmthout. Ze staken ons gezwind  voorbij, om wat later stil te vallen. Een ideaal aansluitpunt voor ons dus. We lieten ons al freewielend meedrijven over Nispen, over de Steenpaal en de Postbaan, tot bij de bevoorrading aan de ouderlijke hoeve van Boden of Kustermans op de Kleine Horendonk.

Na deze korte tussenstop reden we vol goede moed richting Zundert langs slingerende landwegjes. De hemel klaarde helemaal open en de zon werd onze metgezel. Heerlijk fietsen was dat, alhoewel de wind geleidelijk meer aantrok. Met een strakke tegenwind reden we over mooie fietspaden rond Zundert richting Wuustwezel. Ondertussen kregen we het gezelschap van enkele losse fietsgroepjes. Ze bleven wijselijk in ons wiel, uit de harde wind. De gaskraan werd vanaf nu serieus open getrokken. Met enkele sterke hardrijders in onze groep was het voor sommigen onder ons zwaar afzien. Ik was tenminste heel blij met een duwtje in de rug van Danny. Afzien, een extra laagje conditie leggen en achteraf tevreden terugkijken op onze uitstap … zo simpel kan het leven zijn op een zondagvoormiddag.

Wie dacht dat we in Berkenbeek even zouden halt houden, kwam bedrogen uit. Sooi en Nick moesten immers ‘hun ploeg van ’t stad’ gaan aanmoedigen in de confrontatie met de boerse rivalen uit Brugge. De pees werd er vandege opgelegd en in een sneltreinvaart reden we over Nieuwmoer terug naar onze thuishaven.

Met een laatste cartouche kozen vader Sooi en zoon Nick onverwacht het hazepad. Dat gaan we toch niet laten gebeuren, dacht nestor René luidop. Hijzelf bleef in de staart van de groep zitten, maar de vaart kwam er plots ferm in. Ik zag het allemaal van op afstand gebeuren.  De Hopkes werden uiteindelijk niet meer bijgebeend, iedereen was eventjes in het donkerrood gegaan … om daarna content neer te strijken in ons caféetje. Met een chocomelk en/of cola en een heerlijke soep van het huis kwamen de tongen al rap terug los. We stelden vast dat we nog sneller hadden gereden dan gisteren, toch wel erg knap dus!

Overmorgen breien we een verlengstuk aan onze voorbereiding op ons verlengd fietsweekend. Met een tochtje naar La Trappe gaan we onze conditie nog wat opvijzelen. Let wel, zoals is gezegd, hardrijders zijn niet welkom … we gaan die trip rustig afhaspelen (het voornemen is er al, nu nog maar afwachten wat de uitwerking zal geven).

 

4 mei  (Eddy)

Nadat we gisteren een verzopen vrijdag over ons heen kregen, waren we vandaag al heel blij dat we droog aan de start konden komen van onze jaarlijkse ‘kom op tegen kanker’ – rit. We verzamelden niet bij de Gaffel, maar dit jaar vertrokken we aan het Parochiecentrum. Ron en Gert gaven verstek, maar in hun plaats kwamen enkele jongeren van de Gaffelo. Met achttien sportievelingen onderweg dus voor een drietal rondjes rond Essen, goed voor zo’n 100 km voor het goede doel!

Even voor achten trokken we ons rustig op gang (en dat mag je heel letterlijk nemen). Vanaf Nieuwmoer kwam er al wat meer vaart in de groep en via den Darm ging het richting de Greef om nadien over de Kalmthoutse Heide naar den Hoek te rijden. Over de Vleet fietsten we naar Nispen en zo kwamen we terug bij ons vertrekpunt. Met zo’n grote groep kom je slechts éénmaal volop in de wind op de kop te zitten. Alhoewel, de wind blies vandaag in de Heide en in de Vleet in ons voordeel, en dat scheelt een fameuze slok op de borrel.

Bij elke doortocht op den Uil is er gelegenheid voor een plasstop. We nemen wat extra bevoorrading en we trekken ons al snel terug op gang. Het tempo gaat deze keer al vrij snel de hoogte in. De gesprekjes onderling nemen geleidelijk aan af maar toch geniet iedereen van zalig samen onderweg te zijn.

Bij de tweede doortocht op den Uil parkeert Erik zijn fiets en houdt het voor bekeken: last van zijn zadel en nog wat huishoudelijke ‘commissies’  te  doen. Na een korte sanitaire stop en een laatste bevoorrading gaan we voor een traditionele laatste snelle ronde. Van bij het  vertrek zit de snelheid er goed in deze keer. Tegen de wind wordt er gebeukt aan meer dan 35km/u. Iedereen zet zich schrap en alle zeilen worden bijgezet … maar iedereen blijft gelukkig aan boord. Toch wel zalig om in groep af te zien en te genieten tegelijkertijd. We blijven gespaard van pech …  zou de uitspraak ‘the lord is my shepherd (psalm 23)’van onze Marc hier voor iets tussen zitten misschien?

Met de groep maalden we meer dan 1000 km en dat verdient een extra rondje van het huis. Dat nemen we in dank aan en we zetten ons op een gezellig buitenterras op het kerkplein. We stellen vast dat er elk jaar nieuwe gezichten in beeld verschijnen. Dit evenement krijgt met het jaar meer belangstelling. Terecht en gelukkig maar voor de organisatie. De jongeren willen nog een verlengstuk breien aan hun fietstocht. Ook Nick ziet zijn kans schoon om zich te meten met zijn leeftijdsgenoten. Ook Diego heeft enorm veel zin om een extra toerke af te haspelen … maar na kort overleg met zijn Sandra gaat hij toch maar thuis douchen om nadien een gezelschapstoerke met vrienden te fietsen. Ja, de dingen lopen niet altijd zoals je zou willen.

Patrick bestelde de ene pint na de andere, waarop zijn vrouwtje Ilse zei dat we hem straks maar voor de voordeur moesten afleggen 😊 Hij vertelde voorts nog enthousiast over zijn belevenissen op het eiland Man waarbij motorrijders tegen waanzinnige snelheden over kronkelende wegen van het eiland in de Ierse Zee racen. Racen, dat gaan we morgen sowieso opnieuw doen, met de groep voor het goede doel in Berkenbeek deze keer. Kilometers vreten om samen volop te kunnen genieten van ons fietsweekend over enkele weken in Duitsland.

Maria van onze René kwam er ook gezellig bijzitten. Zij had op haar eentje twee toeren afgehaspeld! Oprecht groot respect voor jou!!

We konden genieten van een zalige fietstocht en een ontspannen babbel op een vol terras aan de kerk. De ezeldrijvers met Frank en Joris hielden het deze namiddag helaas niet droog. Wie ook als verzopen katjes thuis kwamen waren Maria en René. Tijdens hun extra gezamenlijk rondje kregen ze in Nispen de volle lading over zich heen.

En Ronny, zoals steeds namen we je in gedachten mee onderweg … Bedankt voor het streepje zon op het terras achteraf 😊

 

28 april  ( Marc )

Vandaag wordt er weer geen fantastisch fietsweer voorspeld. Het is wel iets zachter, maar de wind wakkert weer flink aan en een bui is nooit ver weg.

Toch staan we met 13 fietsers aan de kerk, want de fietsreiskoorts begint stilaan te komen. Danny was afwezig wegens een hoogtestage in Lanzarote en Erik had buikgriep. Er werd vooraf veel gediscussieerd over naar welke richting  we gaan vertrekken, maar na wat vijven en zessen besluiten we om de rit rond Hoogstraten te rijden.

Het eerste stuk richting Wuustwezel is windop, maar daar voelen de koptrekkers blijkbaar niets van. De meter zakt nooit onder de 30 km/u. Maar omdat we op het fietspad geregeld tegenliggers krijgen en we dan achter elkaar moeten rijden, moeten we achteraan flink pompen om bij te blijven. Marc besluit daar wat aan te doen en roept ( zoals meestal iets te bruut ) de koptrekkers tot de orde. Maar omdat we de wind nu iets meer in de rug krijgen blijft het tempo er wel in. In Loenhout aangekomen besluit Eddy om op z'n eentje verder te rijden want hij heeft wat last van zijn knie en wil de boel niet forceren. 

Achter Loenhout rijden we over niet al te mooie wegen, maar als we bijna in Hoogstraten zijn we daar vanaf en rijden we richting Wortel op erg mooie kronkelende paden. En eigenlijk stopt dit niet meer. Deze rit blijft toch een mooie rit.

Je voelt ook wel dat het bij iedereen wat vlotter gaat met het op kop rijden. De form begint er stilaan aan te komen. Alleen kreeg de Sooi nog effe een klop van den hamer en reed dan maar even zijn zoon van de weg in de graskant. 

Na een korte eindspurt was iedereen toch tevreden over de prestatie van de dag.

In het cafeetje trakteerde Marc nog op een koffiekoek en een pintje voor zijn verjaardag. De sfeer zat er weer flink in, maar de quote van de dag kwam toch van Eddy: " Ik ga hier meestal niet slimmer naar buiten dan dat ik binnen ben gekomen......" Hahaha

 

 

21 april  ( Sooi )

Om half 9  staat er 10 man aan de start

Het gesprek van de dag " het weer" Iedereen is het kots beu....de natte, koude,winderige periode blijft maar duren...

Iedereen in lange broek , wintervest , muts ....waar blijft de lente ?

Maar we moeten trainen voor onze fietsvakantie in Duitsland

Dus heb ik vandaag een ritje van 84km gepland via Tholen naar de voet van de Philipsdam en zo via het fietsbruggeske naar Bloemendijk en terug naar Nispen...

De wind komt uit NO , dus hebben we daar richting Tholen niet te veel last van dat veranderde nadien wel...

Toen we het natuurgebied aan de Philipsdam passeerde hadden we heel veel tijd om rond te kijken...andere zagen op dit moment alleen maar pek en zwarte sneeuw...

Aan het fietsbruggeske aangekomen ...pech , buiten dienst !

Dus moest ik de spijtige mededeling doen dat de toer anders en korter zou verlopen...vooral bij Frank R. toverde dat een kleine glimlach op zijn gezicht

In Steenbergen waren er nog een paar hindernissen door een loopwedstrijd...zonder veel erg

De grootste hindernis was vandaag de wind , iedereen zei het zelfde " precies heel de rit wind tegen "

Onze eindsprint richting Nispen stelde daarom ook niet veel voor..ik probeerde samen met Kevin wel iets ingang te steken ...maar er kwam weinig reactie

Iedereen moe en voldaan...?.en een goei traning richting fietsvakantie....

In ons stamcafe hebben we nog extra "HUBO stickers" aangebracht op onze knappe nieuwe helmen

Ik denk dat vooral Frank Rossen zich nu beter gaat voelen...misschien geeft dit hem wel extra vleugels ..?

We gaan het zien de komende zondagen

Zoals de Ronny vaak zei "BLIJVEN TRAINEN !!!!!!! "

 

14 april  ( Eddy )

Na de mooie fietstocht van vorige week naar Poortvliet, kregen we vandaag opnieuw een heerlijke trip naar Willemstad op ons bordje. Het zalige lenteweer kregen we er gratis bovenop : een dunne wind volgens Kevin, en een deugddoende schuchtere voorjaarszon (een sportieve knipoog van Ronny van hierboven?).

Terwijl zijn vader het mooie weer maakte in Lierke Plezierke, stond zoon Jimmy vanmorgen onverwacht aan de kerk om een kwartiertje met ons mee te fietsen. Ook Patrick kwam niet opdagen : hij had een motorweekendje in Luxemburg ingepland. Vader en zoon Hoppenbrouwers lieten zondagszweet op het werk. Eric was waarschijnlijk op wandel met de hond en stuurde zijn kat. Ook Joris liet verstek gaan.

Met nog precies twee maanden voor de aanvang van ons verlengd fietsweekend, trokken we met een negenkoppige vriendengroep op weg. Deze keer pakten we het verstandig aan … in een gezapig tempo reden we over Nispen richting Moerstraten. Voorbij de afslag aan café Brembos werden we afgeleid door een parend koppeltje alpaca’s. Meneer Alpaca pakte het ervan … op z’n knieën pakte hij Mevrouw Alpaca en gaf haar een ferme beurt. Wat verder meende Ron de vrouw gezien te hebben die de val van Sooi veroorzaakte enkele weken geleden. Ze had haar lesje blijkbaar geleerd, want de hond liep mooi aangelijnd naast haar.

Frank en Marc fietsten ook mooi naast elkaar aan de kop, tot een communicatiefoutje bijna roet in het eten strooide. Marc gebaarde rechtdoor en linksaf, Frank dacht naar rechts … en met de schouders tegen elkaar kwam het net niet tot een stevige tuimeling. Fietsen blijft plezant, maar het gevaar ligt achter elke hoek op de loer.

We fietsten verder richting Dindeloord, een fraai dorpje met mooie achtertuintjes en aanlegsteigers aan de waterkant. Het is hier heerlijk fietsen over de rustige dijken en de rugwind joeg het tempo stilaan een tandje hoger. Door het rustige aanvangsuur bleef iedereen vrij gemakkelijk aan boord. Een les voor de komende weken misschien?

Bij het binnenrijden van Willemstad merkten we enkele fietscollega’s van de Gaffel op. Zij hielden hier hun vaste tussenstop. Daar waren wij hoegenaamd niet mee bezig. Integendeel, voorbij Standaardbuiten, in een saaie rechte strook naast de A17, werd er stevig doorgetrokken tegen de strakke wind.

In een verre aanloop naar de Lodge en het Theehuisje moesten we enkele keren vol in de remmen. Een oudere dame op haar elektrische fiets lapte de voorrangsregel van rechts aan haar laars, tot frustratie van Diego (terecht overigens!). En plots werd het even erg druk met fietsende tegenliggers en kruisende automobilisten.

Eenmaal de Lodge gepasseerd probeerde ‘iemand’ nog een laatste wanhoopsbommetje in de groep te gooien met een ‘splijtende’ demarrage. Wat later werd de aanstoker door de groep in sneltreinvaart voorbijgestoken en kwam ondergetekende op ruime achterstand aan in het caféetje.

Berber en Robert werden gefeliciteerd met hun vijfjarig samenzijn. Was er zelfs een trouwdag gepland over x-jaren? De lekkere aspergesoep lieten we ons goed smaken. 

Al at Marc zoals gewoonlijk met lange tanden. We hielden het eigenlijk opvallend rustig aan onze praattafel. Gert had deze week nog een fotootje gedeeld vanuit Dendermonde of Daun of had het iets met Drank te maken? Hij probeerde ons in ieder geval warm te maken voor de dagtocht op 1 mei rond de brouwerij van Duvel. Schol alvast, en tot de volgende!

 

7 april  ( Eddy )

Na een herfstige week konden we ons vanmorgen verheugen op een prille lentedag met een flinke streep zon en een ‘dunne’ wind volgens onze Kevin.

Een kladje van acht renners, allemaal in dezelfde tenue want nieuwkomer Patrick heeft zijn opleiding met glans doorstaan en werd hiervoor beloond met een nieuwe vest van de ploeg. Jammer dat ik het mooie plaatje verstoorde met het dragen van mijn oude fietshelm. Foutje!

Ron trok naar zijn tweede verblijf in Lommel, Marc trok met de kroost naar een of ander Center Parks, Luc en Diego zochten ieder apart warme rust in het zonnige Spanje, Nick had een vroege shift te kloppen en Joris stuurde ook zijn kat. Net voor we ons op gang trokken zagen we Eric zijn hond uitlaten. We hadden hem liever met de fiets aan de kerk gezien.

De wind zou ons fietsgedrag vandaag grotendeels bepalen. Sooi had een rit in gedachten die ons richting Poortvliet zou brengen. Eén van de mooiste dagritten vind ik zelf; over dijken, langs volle sloten en grachten, naast prachtig gekleurde bloemenvelden van tulpen en hyacinten, over bruggen en korte hellingen en over goed berijdbare fietswegen.

We vertrokken aan een gezapig tempo terwijl iedereen bijkletste over de voorbije week. Ons Lotte kwam ook ter sprake en we keken met gemengde gevoelens uit naar de rit van de hel van het Noorden. We lieten Nispen achter ons liggen en bij het eerste echte kruispunt reden Gert en ik netjes naast elkaar aan de kop. We keken allebei naar links en rechts om dan te beslissen dat we konden doorrijden. Bij het oversteken kwam er echter zowel van links als van rechts een auto aangereden. Gewoon gladweg niet gezien door ons beiden. Zware fout en dikke mea culpa. Terechte verontwaardiging van de rest van de groep! Wat later werden we ingehaald door een serieuze groep uit Nederland, wel mét een tenue van onze Essense fietswinkel.

We fietsten verder richting Tholen met de harde wind als trouwe metgezel. In het centrum van Tholen is het ontspannen fietsen over mooi verzorgde fietspaden en langs overvolle waterloopjes. Eenmaal een eind buiten Tholen leidde een kronkelpad naast het meer ons de weg. Er viel vandaag bijzonder veel mooi natuurschoon te zien, maar het was tegelijkertijd ook ferm afzien! Het merendeel van de groep kon genieten van de heerlijke zon op het water. Ikzelf zag de zon en zelfs de sneeuw (bovenop elke helling leek voor mij een laagje zwarte sneeuw te liggen). Toen we de laatste helling hadden genomen, moesten we meteen rechtsomkeer maken vanwege een plaatselijke loopwedstrijd. Eén brug te veel voor mij, zo bleek nadien. Ondertussen ging het ook voor Frank bij momenten te snel. ‘Op tijd eens achterom kijken’ riep hij de voorrijders toe.

Een duwtje in de rug, een oppeppend woordje, een kleine tempovertraging … op die manier bleef gelukkig iedereen aan boord, waarvoor hartelijk dank! Met het zicht op Nispen werd de gaskraan toch nog eens volledig opengedraaid. Onze René kwam, na flinke kopbeurten te hebben gedaan, volop in de wind te zitten en moest afhaken. Gelukkig werd hij door trouwe Danny opgevangen en netjes tot bij de uiteengespatte groep gebracht.

Op Uils grondgebied was mijn pijp helemaal uit. Met de Sooi in steun kwamen we een eindje achter de groep aan (nu was er niemand die riep dat men ‘achterom’ moest kijken, graptjen hé Frank).

De wandelaars van de St-Jansstappers vertrokken vol goede moed of kwamen uitgestapt binnen in het Parochiecentrum. Wij stapten uitgewaaid en voldaan ons stamcaféetje binnen. Net toen de lekkere tomatensoep mét ballekes op tafel werden geserveerd kwam onze Eric in fietstenue binnengewaaid. Toeval?

Ronny, ik heb vandaag regelmatig naar jouw afbeelding op mijn buis gekeken. Vermoeid afzien op de fiets wordt daarbij dan telkens zo relatief …

 

31 maart  ( Marc )

Vandaag is het Paaszondag, normaal gezien geen hoogdag voor onze fietsclub vanwege familiale verplichtingen. Desalniettemin verschijnen er 10 fietsers aan de kerk. Niet om te biechten maar om een lekker potje te fietsen. 

Marc had niets voorbereid en zo werd het nog wat uitzoeken welke rit naar het oosten het zou worden. Het werd een weinig gereden rit van 72 km richting Moerdijk. De start is windop en gebeurt rustig. Na een klein uurtje haakt Nick af wegens feestelijke verplichtingen. En zo rijden we met negen man richting Zevenbergen. Het pad wat we nemen is niet de standaardweg, maar een mooi alternatief. Maar als we bijna in Zevenbergen zijn rijdt Kevin lek. We vreesden al een beetje om plat te rijden want het was droog en de weg was behoorlijk nat. Nadien reden we een stukje door het centrum van Zevenbergen met wat kruispunten en stoplichten. Dit zijn we niet gewoon maar niemand klaagt hierover. Wat verder rijden we volgens Danny door Wagenberg....euh of is het Langeberg of euh..... nee tis Langeweg. hahaha.  We keren nu huiswaarts en langzaamaan komt de vaart erin dankzij een lekkere rugwind. En als we bijna op den Uil zijn gaat het nog even helemaal gas planché. 

Joris was deze week jarig en verwende ons met een zelf gemaakte chocomouse en een frisse pint. Ook het café deed zijn weer een mooie geste met erwtensoep en hard gekookte eitjes en ook chocolade eitjes. Zo reden we weer huiswaarts met lekker gevulde buikjes.

 

 

24 maart  ( René )

we starten met 12 fietsers aan de kerk,er staat een frisse westenwind.
dus de beslissing is gevallen op (de Oesterdam) dan zouden we het langste stuk  wind af hebben.
tegen een rustig tempo met wel al veel tegenwind gaat het via nipse verder over de iets wat bekende wegen naar de oesterdam
met  stevige zijwind en een paar goede koptrekkers beginnen we aan de dam.
wat verder na de bocht links krijgen we een duwtje in de rug van de wind waardoor er snelheden van wel 50 tot 60 km per uur gehaald worden.
Marc verwittigde ons dat we niet altijd  wind af zullen hebben bij het verder naar huis rijden.
en hij had  weeral gelijk .
verder wil ik nog even vermelden dat onze voorzitter Kevin het spijtige voorval had om twee keer plat te rijden, aan het voorwiel, gelukkig stond de band alleen van onderen, plat.
bij ons stamcafé aan gekomen , moe maar voldaan, na de heerlijke soep die we wekelijks krijgen van Berber en Robert ,waar voor dank .
werden er weer stevige verhalen verteld, over een vrouwelijk hersencelletje enz. er zijn er ook die een ^plan hebben ,maar dat over fietsen gaat weet ik niet ?
zo werd er een plaatje aangevraagd van de paladijns ,denk je altijd nog aan haar, het was weer een toffe bende 

 

17 maart  ( Eddy )

Alsof ik mijn eerste schooldag zou beginnen, met die gezonde spanning fietste ik vanmorgen naar het kerkplein. Na een half jaar aan de zijlijn te hebben toegekeken, mocht ik eindelijk opnieuw de speeltuin induiken voor een zondagsrit met de Arabische fietsmaten.

De buienradar gaf aan dat er mogelijks buitjes konden vallen. Daarom werd er gekozen voor een klassieker, ‘de René classic’, een grote toer rond de kerk zeg maar.  Waar is de tijd, dat René zondagsdienst had en bereikbaar moest zijn om eventuele problemen op het werk te kunnen bijsturen.

Joris kwam van zijn Spaanse berg afgezakt richting den Uil. Op ons dorp werd met een eucharistieviering en aansluitende receptie, het 125-jarig bestaan gevierd. De gebroeders Rossen trachtten ons tevergeefs te overhalen om ook mee te komen vieren. Sooi klopte een zondagsshift, terwijl Danny met Luc en Gert een off-road-shift van liefst 95 km! gingen afhaspelen.

We zouden een rustige rit fietsen, niet al te ver, en niet te snel. Milaan – San Remo werd onder de loep genomen en besproken, de schandalen bij het leger en de Antwerpse gevangenis kwamen ook ter sprake, maar voorts was het rustig peddelen. René werd wel even opgeschrikt toen hij plots een telefoontje kreeg, van zijn petekind Kevin aan de kop, waarschijnlijk met de vraag om een herstelling op het werk te komen uitvoeren 😊

We kwamen vandaag opvallend veel grote fietsgroepen tegen. Bij de afslag op de Nieuwmoerse steenweg namen we afscheid van Diego. En een tijd later, op Gooreinds grondgebied, haakte ook Nick zijn karretje af. De vader van zijn vriendin organiseerde met zijn fietsclub een spaghettidag. Ja Nick, als je op die manier kan scoren bij de toekomstige schoonfamilie? Ron had trouwens deze week een ooievaar opgemerkt in de weide naast de woning van Nick en Sooi. Vandaag zit dat beestje buiten, maar morgen heb je hem misschien wel in huis? Een accidentje bij Nick, of zou Sooi aan zijn tweede leg begonnen zijn? We hebben niet veel nodig om te kunnen zwansen en kletsen.

In gestrekte draf reden we verder richting Achtmaal. Een matige wind in de rug, een blauwe hemel en weinig verkeer op de weg … zalig om op zondagmorgen met een gestoord groepje onderweg te mogen zijn. Ter hoogte van ’t Schijf breiden we nog een extra lusje om dan richting de Lodge te rijden. Het tempo bleef er goed in en iedereen bleef gelukkig aan boord. Met zicht op de eindmeet wilde ik mijn laatste cartouche verschieten. Hiermee schoot ik in mijn eigen voet en werd op die manier vlotjes door iedereen voorbij gestoken. Eigen schuld.

Voldaan kwamen we aan op den Uil. Terwijl de trouwe kerkgangers de kerk binnenstapten, zochten wij met de groep de gezelligheid van ons kroegje op. Eric had onderweg geen plaspauze gevraagd, geen wonder dat hij meteen het kleinste kamerke indook. Met een heerlijke groentesoep werden we warm ontvangen. Het was over twaalven toen de off-roaders afgepijgerd binnen vielen. Veel kilometers op de teller, maar ook veel zweet gelaten. Vooral bij Luc waren er krassen op de carrosserie.

Volgende week vrijdag komen we samen om ons buitenlands weekend grondig te bespreken. Op zondag zouden we misschien een Oesterdammeke doen? April loert om de hoek, tijd dus om het tempo en de afstand geleidelijk aan op te drijven. We gaan nog mooie tijden tegemoet. En Ronny, voor altijd mee onderweg, in ons hart!

 

10 maart  ( Diego  )

Vandaag koude oosten wind, dus Marc doet een voorstel om richting Breda te rijden en jawel, met onze nieuwe mooie helmen gesponsord door Hubo.

We vertrekken redelijk rustig richting Nieuwmoer, Achtmaal. Maar als er ter hoogte van Wernhout een vrouwenploeg komt aansluiten gaat het tempo toch geleidelijk aan de hoogte in. ze zouden ons toch maar eens voorbij steken. We willen niet onder doen hé.😉

Het is een mooi bochtig parkour waardoor (met dit toch wel snel tempo) het redelijk pittig wordt.

Als we dan ter hoogte van Breda ommekeer maken met de wind in de rug , wordt er nog een tandje bij gestoken. Eenmaal aan de laatste lijn richting huiswaarts gaat de snelheid nog naar omhoog waardoor er enkele het nog serieus lastig krijgen. Maar bij iedereen begint de form toch wel te beteren.

Conclusie vandaag:

- het was een mooi bochtig Parkour

- dat den Erik den eerste keer dit jaar terug was

- Eddy alleen was gaan rijden en daar een goed gevoel bij had

- dat de Sooi zijne form terug dik in orde is

- dat er 3 off-road mannen toertocht pek en slik zijn gaan rijden inclusief Pannekoek

- dat ik de laatste km eraf moest 

- dat Joris op hoogte stage is in het zonnige Spanje

- dat we nadien in ons stamcafé goed gelachen en gezongen hebben " I beg your Pardon , i promised you a... "

 - dat de knauwers en Paul Geens ons ook nog kwamen vergezellen.

- 78 km en 31,2 gemiddeld 

 

10 maart (Luc mtbrit)

Het MTB seizoen zit er bijna op, bij pek en slik is vandaag de vertrekplaats.

We staan om half 9 aan de kerk en Danny, Gert en ik zijn met de mountainbike.

De laatste weken hebben we veel meer slik dan pek gekregen.

Hopelijk is het vandaag anders.

Het parkoers lag er zeer droog bij, de snelheid zat er dan ook vrij snel in.

Danny en Gert kon ik niet volgen, tijdens het tweede deel zijn we samen gebleven.

Moet wel zeggen dat er al een paar met geweldige conditie zijn.

Aangekomen bij garage Akkermans werden naar traditie getrakteerd op een pannenkoek.

Daarna terug naar ons stamcafé.

Hier was de rest ook al aanwezig.

Volgende week nog een graveltocht in Wouw, daarna nemen wij de koersfiets weer van de haak.

 

3 maart (Luc mtb rit)

Zondagmorgen om 8 afspraak aan de quarantainestallen iedereen welkom.

Zoals verwacht zijn we met 4 Danny, Gerd, Joris en ikzelf.

We vertrekken richting Wouw, wauw was dat niet echt.

Het water van de laatste maanden heeft ervoor gezorgd dat we al snel stevige modderstroken mochten verwerken.

Maar we geven niet af, en door onze gids Danny komen we al snel terug op beter berijdbare paden .

Dan passeren we de Kragge, wat doen we erop of errond, nu of straks.

Omdat ik daar nog niet had opgereden beslissen we om deze meteen aan te vallen.

Hier krijgen ze je wel klein maar dat is wel goed voor de conditie.

Nog even tijd voor een kleine versnapering en dan richting Halsteren.

In de bossen rond de uitzichttoren “Pompejus” is het genieten van het zonnetje en de mooie singel tracks.

Langs de bossen van Wouw en de vliegbasis keren we terug naar de Vleet.

Daar had Danny the bullet nog een paar pijltjes om af te schieten, zo ging het met een rotvaart richting de Arabieren.

Met een dikke 3u en bijna 65km was dit een prachtige fietstocht.

Inderdaad zat de sfeer er goed in bij de Arabieren, jarige Frank R. trakteerde nog met snacks waarvoor dank .

Eric krijgt in de namiddag nog hoog bezoek, we zijn benieuwd naar zijn verhaal.

 

3 maart  ( Kevin wegrit) 

Vrijdag kregen we goed nieuws van Eddy. Hij kan stilaan beginnen uitkijken om terug op de koersfiets te springen. Zondagmorgen begon met felicitaties voor de jarige Frank, al werd zelfs de verkeerde Frank gefeliciteerd (ziet er volgens sommige dan toch ook 61 uit 😊). We stonden met 8 man aan de kerk voor een toer op de weg, de keuze lag tussen Willemstad en Welberg. Er werd gekozen voor Welberg, dit was voor iedereen een nieuwe rit. En we passeerde ook effectief een “wel op een berg”. De weersomstandigheden waren al beter dan de voorbije weken. Wel minder zon dan zaterdag maar ook minder wind. Iedereen was benieuwd wat de nieuwe rit zou brengen. Zoals we meestal gewend zijn, was onze erevoorzitter ook vandaag de wegkapitein. Iedereen was het er over eens dat het een mooie en aangename rit was. Of was dit omdat de eerste die iets negatief zei, het verslag moest schrijven? We hielden er een stevig tempo op na, ondanks dat het regelmatig draaien en keren was.  Terug aangekomen bij de arabieren werd de deur al opengehouden voor ons. Erik was duidelijk blij om ons te zien. Hij was vandaag voor de eerste keer dit jaar gaan fietsen, hopelijk is hij nu terug vertrokken. Iets later kwamen de 4 off road mannen binnengevallen. Zij hadden op zaterdag gestuurd dat de echte mannen in het bos gingen fietsen. Niet veel later kwam ook Eddy binnen, de honger om te beginnen fietsen is duidelijk groot. Zo werd het weer gezellig zoals altijd en we werden nog verwend met hapjes van onze jarige. De toertochten lopen stilaan op hun einde, nog twee te gaan. En dan kunnen we met de voltallige groep, zoals echte mannen, op de weg gaan fietsen. Nu vrijdag hebben we nog een moment waarbij we onze nieuwe gesponsorde helmen gaan verdelen, nogmaals dank aan de sponsors dit mogelijk hebben gemaakt. Hierdoor zullen we nog meer herkenbaar zijn in groep.

 

25 feb  ( Sooi )

8 man op de weg (Diego, Frank, Patrick, Marc, Ron ,Luc, Kevin en Sooi en 3 in het bos (Joris, Danny en Gert)

Onder het motto "derde keer goeie keer" naar den Oesterdam.

We nemen de kortste weg richting Tholen.

Den eerste helft tot aan de voet van den Oesterdam wordt er nog veel gelachen en gezeverd...wie beslist hoe hard we rijden, de voorzitter of de wegkapitein ?

Maar vanaf het oprijden van den Oesterdam was het lachen gedaan...(ik had dit trouwens een paar weken geleden al aangekondigd ...)

De wind zat nooit mee, het werd heel stil , af en toe riep er iemand "ik zit volledig in de wind" ,"meer naar links","ik waai er af"...

Het was af zien , ik vond het plezant , maar niet iedereen, Patrick had de afgelopen nacht zijn 12.5 jaar huwelijk gevierd en moest dit bekopen met een paar kloppen van de hamer.

We houden even in , we zijn bijna op het einde van den dam , de rest van den tweede helft is vooral wind mee

Op het klimmeke van Boerke Bogers duurt het niet lang of heel de groep wordt door een paar haantjes uit elkaar getrokken

Volgens bepaalde mensen was dit niet zo veilig....het gevaarlijkste moment zou echter 1km later plaats vinden, Luc  stak nog even snel de grote baan over..

Richting Nispen werd er nog eens serieus gas gegeven , ik zelf , Kevin en Diego zagen in de verte iemand rijden die ons was voorbij gestoken, die wilde we nog absoluut pakken.

Wat ook lukte, nu rustig naar De Arabieren, juist over de grens in Steenpaal heeft Marc nog nen platte voorband , even bij pompen, deze maken we straks wel

In de Arabieren worden we verwend door tractaties van Patrick, gebak, sate, eitjes.  MERCI

Ook Rene, Erik en Eddy waren present in het Cafe, waar den derde helft weer den beste was ! (alleen Nick was er niet , hij had de nacht)

Erik was bij de dokter geweest , veel slecht nieuws ,maar ook goed nieuws zijn wattage was hetzelfde gebleven ...!? Ging het hier over zijn batterij ? die is al lang niet meer gebruikt !?

Het beste moest nog komen , Frank R. maakte zich enorm druk in het gebrekkig Nederlands van sommige mensen in ons land ..

We gaan er serieus.... ACHER OP UIT !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

18 feb  ( Marc )

Er wordt veel regen voorspeld vandaag, dus wordt er 's morgens nog druk over en weer geappt om te horen wie er wel en niet wil gaan fietsen. Het deed dan wel deugd dat er toch in totaal 9 dapperen verschijnen aan de kerk. Gert ging toertochten in Kalmthout. Luc en Danny gingen vertier zoeken in de Rucphense heide. De andere zes gingen voor een tocht " Op goed geluk ". Diego had vorige week 2 lekke banden en wilde geen risico meer lopen. Hij had een  nieuwe buitenband op zijn achterwiel geplaatst. Maar na nog geen 2 kilometer stond z'n achterband plat. Hoe kan dit nou, riep hij. Voor alle zekerheid zet hij er nog eens een bommetje op. En als hij dan weer leegloopt rijdt hij huiswaarts. Maar dat is niet nodig want zijn achterband houd het de gehele rit uit. Waarschijnlijk was het ventiel niet goed dicht gedraaid. Diego doet ook vandaag het navigatie werk. Erg ver gaan we het niet zoeken want twee uur in de regen fietsen vinden we niet nodig. Als we bij het huiswaarts rijden in het dorp van Rucphen aankomen moeten we toch effe goed opletten bij een open gebroken straat. Maar erg is dit allemaal niet. En eigenlijk viel de regen ook wel mee, Het miezerde wel wat maar een plensbui was het zeker niet. Zo waren we reeds om kwart na tien in ons stamcafé.

Even later kwam Frank Rossen ook aangewaaid. Hij was even op z'n eentje gaan fietsen na een leuke vakantie in Lapland. En wat later komen ook Joris, Eddy en de Sooi binnen zodat we met 13 man rond onze tafel zaten. En als dan Gert nog trakteert voor zijn verjaardag zit er de sfeer weer als vanouds in. Topdag !!!

 

 

11 feb  ( Marc )

Met in ons achterhoofd het gezegde " Uitgesteld is niet afgesteld " vertrekken we vandaag met 6 fietsers richting den Oesterdam. Door het buiige weer van vorige week kon deze rit toen niet doorgaan. Bij de start draait het lekker gezapig rond. Maar plots horen we " PLAT ". Diego heeft een lekke band  vooraan. Snel en rustig ( zoals hij altijd is ) wisselt hij deze. En het vragen begint al: rijden we nu nog verder naar den Oesterdam. Natuurlijk wel, zegt Marc. Alleen als we nog een lekke band hebben wijken we af van het schema. En dat is het geluk een beetje uitdagen, want als we weer 200 meter verder zijn heeft Diego precies een leegloper achteraan. Hij rijdt nog een kilometer verder maar begint dan toch zijn velg te voelen op het asvalt. Dan toch weer maar wisselen. Als hij gedepanneerd rijden we richting Tholen en zo naar Halsteren richting Bergen op Zoom. Gelukkig kent Diego daar de weg en loodst ons veilig weer tot op het bekende pad voor ons. Als we bijna op de Vleet zijn zien we dat we voor 11 uur gaan binnen zijn en we beginnen aan een omweggetje te denken. Maar dan plots rijdt Patrick lek. En als hij zijn band hersteld heeft en terug in zijn fiets installeerd merkt hij dat hij er zijn lekke binnenband terug ingestoken heeft. Hahahaha. Terug wiel eruit en opnieuw beginnen....

Een omweg maken was niet meer nodig. Kevin en Ron zetten zich op kop en nemen de gehele Vleet voor hun rekening. Waarvoor dank.

De andere vier moedige stoempers waren een goed georganiseerde toertocht van Berkenbeek gaan rijden.

Toen in ons cafeetje iedereen bijna naar huis was, kwam er een bus met Nederlandse carnavalvierders binnen. Ambiance verzekert, maar het buurten was voorbij.

We kregen deze week ook nog goed nieuws van Eddy, zodat hij binnen een x aantal werken weer aan fietsen mag gaan denken.

Langs deze weg zou ik ook Erik willen motiveren om ook terug aan te sluiten. Hij krijgt wel een aantal wattages gratis. Maar in groep rijden en bochten nemen onderhoud je niet met in de zetel te zitten.

 

4 feb  ( Marc )

Van tevoren had ik gedacht om vandaag de Oesterdam te rijden. Maar omdat het weer er in het westen niet zo goed uitzag besloten we om naar het Oosten te rijden, richting Meerle.

Met een stevige westenwind zat de snelheid er onmiddellijk in. De Sooi had er duidelijk zin in vandaag. Hij moest ook op tijd terug zijn voor de belangrijke wedstrijd van zijn ploeg. Soms ging het over de 36 km/u. En Marc vond dat duidelijk te snel en vermande de snelheidsduivels. Maar als we door het dorp van Meerle rijden op een smal fietspad trekt Sooi alles opnieuw op het lint. Maar Kevin houd ook in en alles vloeit weer bij mekaar. We rijden van Meerle naar Meerseldreef en zo naar Galder. Daar is het keerpunt, vanaf nu nog 30 km windop. Maar de snelheid gaat weinige keren onder de 28. En als we richting Zundert rijden komt er een barstje in de conditie van Sooi, hij doet maar een halve kopbeurt. En dat heeft Marc natuurlijk gezien en begint er al grapjes over te maken . En wat verder doen de Sooi en Diego kop maar het tempo zakt plots van 30 km/u naar 24. Diego houd wijselijk in....Toch wel  leuk dat iedereen wel eens slechte benen kan hebben. De valpartij van vorige week zal er wel voor iets tussen zitten. 

De sterkhouders van vandaag: Kevin, Diego Nick en Patrick brengen ons in een rotvaart naar huis. Ja, Sommigen hebben de goeie vorm al vroeg te pakken dit jaar.

Gert was op z'n uppie gaan rijden en Joris en Luk hadden tijdens hun vrije toertocht veel naar het achterwiel van Danny gekeken.

De haantjes zijn dus weer vroeg wakker dit jaar.☺

 

28 jan  ( Diego  )

Vandaag laatste zondag van de januari. Dwz een rit in teken van de Ronny. Met als afsluiter een kaars gaan branden in de nieuwe kapel gel. egen juist voor de Buyse heide.

De sooi wijst ons een rit rond Roosendaal. Deze verloopt ongeveer zoals toerke van pek en slik. 

Wanneer we voorbij Nispen zijn wordt er onderweg al gepraat over dezelfde laaghangende zon op dezelfde plaats van het ongeval. We zijn er precies niet gerust in. Een beetje verder naast Roosendaal staat er een vrachtwagen midden op de weg. Om er door te geraken is het toch maar smal. Als hij nu maar zijn deur niet open doet denk je dan.  Ondertussen steken we al een paar wandelaars voorbij met of zonder hond. De volgende wandelaar haar hondje steekt plots de weg over tussen ons in. Een val van René en Sooi kan hierdoor niet vermeden worden. Verdorie hoe is het mogelijk op juist diezelfde bewuste zondag. Resultaat, bij de Sooi hoofdwonde, pijn aan kraakbeen , schaafwonden in de nek , lichte schaafwonden aan zijn buik. Bril kapot, stuur en shifters krom. Als hij wat bekomen is wordt alles geregeld bij de Spaanse vrouw die volledig overstuur is.

 Gelukkig kunnen we de rit verder zetten tot aan kapel waar Gert ons staat op te wachten. Daar steken we een paar dikke kaarsen aan en rijden we naar ons stamcafé.

Nadien komt Danny en Toon Jacobs ons ook nog vergezellen. Er wordt toch nog goed gelachen met lekkere soep en worstenbrood  , traditie van de Ronny.

Al is dat lachen maar een beetje zuur voor de Sooi.

Deelnemers vandaag, Marc, René, Ron, Kevin, Luc, Patrick, Sooi en Diego. Gert en Danny op de mtb.

 

21 jan  ( Sooi )

Koud 3°, heel veel wind , waardoor de gevoelstemperatuur onder nul ligt, grijs maar droog.

Diego, Frank, Patrick, Ron, Kevin, Gert, Rene, Nick en Sooi zijn van de partij.

Een aantal van deze negen , dachten van in het bos te gaan rijden...maar uiteindelijk besliste de meerderheid van toch maar op de baan te blijven.

We rijden richting Bergen Op Zoom , den Diego loodst ons door het centrum , via den Hopmans naar het strand , en weer terug richting Nispen.

Toch weer een paar nieuwe fietspaden ontdekt , er waren wel een paar kleine padjes die er nog behoorlijk glad bijlagen.

Maar met onze dikke banden was dit geen probleem.

Ik had heel deze rit het gevoel dat de wind tegen zat...dit kan ook aan mijn slechte conditie liggen op dit moment..?

Na 42km tegen 24km/u gem. waren we terug op Den Uil.

Waar ik met mijn zoon direct naar huis ben gereden , omdat de ploeg van t stad om 13.30u moest spelen.

Dus ik weet niet wat er in de Arabieren allemaal nog gebeurd is....?

Wel nog vermelden dat er 3 echte bosmannen (Danny Joris en Luc) onderweg waren in de Nederlandse bossen.

Ook nog heel veel beterschap aan Marc en Eddy.

 

14 jan  ( René )

De bosmannen hadden deze zondag geen toertocht, dus werd er na wijs beraad, via de berichtjes besloten om met zen allen in het bos te gaan crossen.

Met 11 dappere crossers vertrok de tocht om 9 uur aan de kerk richting Marantvijver, en zo verder doorheen de bossen van Rucphen.

Het tempo zat er al goed in , via de singeltracks over de heuvels, door de loopgraven en over de matten (of ernaast).

Soms werd er even gewacht op de achterblijvers, waarvoor dank.

Even hadden we een korte stop omdat Kevin overkop was gegaan, gelukkig geen letsel aan overgehouden.

Maar ja dat is nu éénmaal het risico van crossen hé.

Na een gezellige en goed uitgestippelde route kwamen we aan ons clublokaal de Arabieren aan

waar we weer konden genieten van een heerlijke soep.

toen was het weer tijd voor de zondagse uitspraken en grappen.

toch een plezante bende hé BRO

 

7 jan  (Marc)

De winter is opnieuw in het land. Daarom gaan de wegboys ook een rondrit doen in het bos. We besluiten om naar de Rukvensaai te rijden. En nadat de brothers Rossen effe akkenaaien gaat het vlot.  Diego loodst ons vlekkeloos door alle wegeltjes van de heide. Dit was nog eens een leuke afwisseling. 

De " echte " mountainbikers kwamen na bijna vier uur verkleumt van de kou binnen van hun toertocht. Ik vind 2 uurtjes in deze kou meer dan voldoende.

 

31 dec  ( Marc/Kevin )

Op zaterdag werd er in de whatsapp gevraagd wie er zou fietsen op de laatste dag van het jaar. Hier kwamen toch wel een aantal positieve reacties op. Er werd dan toch vetrokken voor nog een laatste rit in 2024. Bij aankomst bij arabieren werd er gevraagd naar leden, volgens de verhalen die we hoorden zou er toch iemand last kunnen gehad hebben van vrijdagavond waardoor deze persoon afwezig was vandaag 😉. Verder is er weinig te melden over deze rit. Net na de start hebben we even moeten schuilen voor een hagelbui, maar eens deze voorbij was hebben we het helemaal droog gehouden. De wegrenners waren Frank, Diego, Kevin, Patrick, Ron en Marc. Danny en Gert hebben een bostocht gehouden. Na het fietsen heeft Gert blijkbaar nog getrakteerd op lekkere snacks waar ik jammer genoeg niet bij was. Hopelijk kunnen we het nieuwe jaar starten met een goede opkomst.

 

24 dec (Kevin)

Vandaag is de voorlaatste zondag van het jaar, we komen stilaan bij 2024. Gezien de weergoden liever een natte Kerst dan een witte kerst hebben de laatste jaren, verwachten we niet al teveel volk aan de kerk. De bosmannen hebben afgesproken om 9u aan de kerk om de toertocht te gaan rijden in Sprundel, ze zijn met 3 aanwezig. De rit op de weg word afgehaspeld met 3 leden. Er wordt afgesproken om vandaag niet al te ver en hard te rijden, met dit weer en deze periode zijn vele km’s niet echt nodig. Ook omdat we in de regen vertrekken, zorgt er al voor dat de afstand niet veel uitmaakt. Toch stopt het na een tiental minuten met regenen en werken we de rest van de rit af zonder regen. Er was geen route afgesproken dus we zouden maar wat doen. Ron neemt hierin de leiding (zo hij heeft hij ook eens iets te zeggen 😊. Gezien we maar met 3 zijn, rijden we op wegen waar mogelijk en als het geen windop is met 3 naast elkaar. Helaas had Ron in de laatste km nog een lekke band. Deze band vervangen is de moeite niet meer, dus gaat hij te voet verder. We rijden met 2 al door naar ons café. Marc ging eerst niets mee drinken wegens voorbereidingen voor de kerstdiner, maar toch lukt het om hem te overhalen een kom verse soep mee te gaan drinken. Wanneer de wegmannen al weg naar huis zijn, blijken de bosmannen toch nog tevoorschijn te komen. Wij dachten al dat ze met ons niks wilden komen drinken. Ik vermoed wel dat ze niet al te proper zijn gebleven gezien de vele regenval de voorbije dagen. Volgende week de laatste rit van 2023, hopelijk kunnen we met droog weer vertrekken en droog blijven onderweg.

 

17 dec  ( Marc )

Het is een graadje of 8 en de winter is weer veraf. Het is bewolkt, maar ze voorspellen toch ook zon na 10 uur. Frank Hop heeft 2 ritten in de planning, naar de haven of richting Steenbergen. Omdat we vorige week al naar het oosten zijn gereden besluit Marc om naar Steenbergen te rijden. We zijn met 7 fietsers. De andere 4 zijn met de mountainbike een door Joris uitgestippelde tocht gaan rijden richting de haven van Antwerpen. De wegfietsers vertrekken met een meestal rugwind. Er wordt niet gekoerst, er zit een leuk tempo in. Tot in Tholen gaat het vlot, maar als we aan den dijk rechtsaf draaien begint de weg besmeurd te worden. We dachten omdat we vorige week een propere polder hadden, dat we van het slijk vanaf waren. Maar de wegen tussen Tholen en Steenbergen zagen er niet uit. Er was zelfs een stukje weg met een dun laagje klei bij, zodat de mensen in het wiel een flinke portie klei op hun gezicht, kleding en fiets hadden. Maar ja, dat is gewoon pech. Na Steenbergen begint de zon te schijnen en hebben we de wind schuin van voor. Maar omdat we snelle wissels doen rijden we met een stevig tempo binnen.

 

10 dec   ( Marc )

De winterprik is alweer voorbij. Er staat vandaag een stevige wind en de temperatuur is bijna 10 graden met een zonnetje. Dus we klagen niet. Omdat er geen toertocht is voor de mountainbikers rijden zij met de wegboys mee. 

We vertrekken met negen mannen aan de kerk voor een tocht over den tweede dijk. Hopelijk zijn daar de slijk en kleiwegen netjes proper. Het heen rijden is windop, maar er wordt heel gediciplineerd gereden. We hebben zelfs tijd om naar de witte en blauwe reigers te kijken. Er komt zelfs een buizerd net over onze hoofden gescheerd....Adembenemend. De wegen zijn bijna overal proper geregend, Dus was het weer aangenaam om naar het westen te fietsen. Bij het terugrijden hebben we de wind vanachter maar de snelheid gaat niet drastisch omhoog, en zo vind iedereen het leuk. Helemaal op het einde gaat de gaskraan nog even open. Besluit: Een toffe rit. 👍👌

 

Zondag 3 december  ( Sooi )

De eerste winterprik

Geen plezante tijden voor Sinterklaas ,  gevaarlijk boven op het dak....maar ook voor de wegboys op de baan.

Daarom was er besloten om allemaal de MBT de nemen.

Drie echte bosmannen waren al om 8.30u vertrokken voor hun toertocht , wij vertrokken met 7 man om 9u, voor een ritje langs en door de bossen van Den Uil , Rucphen en Zundert

We hadden afgesproken om slijk en water te vermijden... en dat lukte ook redelijk goed ,de meeste stukken waren zeer goed berijdbaar , hierdoor lag het tempo soms redelijk hoog

Dit zorgde dan weer voor leuke gesprekken tussen de broers Rossen ..."Ik heb heel slechte benen Frank.." "Ja Diego ik zie het , ik kan niet volgen..."

Sommige dingen veranderen  nooit..plezant toch

Het binnen rijden naar De Arabieren gebeurde  hoofdzakelijk over de  baan  , en dit sloeg toch wat tegen met de wind schuin op kop

Het was voor ieder van ons toch weer wennen op de MBT , maar wel een leuk alternatief bij dit winterweer

In het cafe genoten we van een lekkere kom  kippensoep en kwam er nog een tweede fietsploeg binnen gevallen van "Aerden tuinbouwmachines" waardoor het gezellig druk was

Ook kwam de zoon van den Diego nog even langs en verklapte de fietstactiek van zijn vader... ? ( Bedank Gaython voor de tip ...maar de meeste van ons  wisten dit wel...)

Voorlopig is de winter weer even gedaan , dus volgende week  9u op de weg ...

 

 

26 nov

De weersvoorspellingen zijn opnieuw niet gunstig om een leuk toertje te maken. We rijden opnieuw " Op goed geluk ". We willen proberen om de donkere wolken te vermijden. Maar als we richting theehuiske rijden begint het al te druppelen. Dit duurt gelukkig maar een kwartiertje. Zo rijden we naar St-Willibrord en zo richting Rijsbergen. En net als we besloten hebben om er toch minstens 60 kilometer van te maken, begint het weer te regenen. Nu kiezen we om de snelste weg naar huis te nemen en komen we toch nog aan de 58 kilometer.

Een tijdje later komen Luc, Gert en Joris ook binnen. Zij hadden er weer een tocht van 75 kilometer van gemaakt. Danny was er niet bij. Hij had met z'n hand aan de messen van de gazonmaaier gezeten. Achteraf bekeken was dit niet zo'n goed idee. Hij kwam er gelukkig met wat naaiwerk vanaf.

Omdat Luc opnieuw grootvader was geworden legde hij een extra cent uit. Proficiat en schol.

 

19 nov  ( Marc )

Na een paar weekjes van slabakken willen we vandaag de draad weer opnemen met een deftige rit. Marc heeft een rit van 61 km in het verschiet. We vertrekken met 7 man richting Wuustwezel, maar aan berkenbeek blijkt Luc een leegloper te hebben. Het repareren gaat niet van harte. Zijn buitenband gaat er ontzettend moeilijk af. Maar na vereende krachten lukt het ons toch. We rijden verder richting Loenhout en Maxburg. En plots KLAP.....opnieuw een lekke band van Luc. Weer diezelfde vervelende achterband. Opnieuw aan de bak. Gelukkig helpt het weer een beetje want het is zacht en zonnig. Er word alweer geopperd om een stukje van de rit af te snijden maar Marc houd voet bij stuk. Op de terugweg hebben we de wind van voren. En als we een beetje moe worden zorgt Luc weer voor wat rust want hij heeft weer een leegloper. Hij wil hem wat bijpompen en binnendoor naar huis rijden maar dat willen we niet. Kwestie van samen uit...samen thuis. Als we opnieuw vertrekken zie ik op mijn gps dat we vandaag 47 minuten hebben stilgestaan. Wel een beetje lang voor wielertoeristen die al meer dan 20 jaar fietsen. Er werd weer gezegd: " Dit zou met de Ronny nooit zo lang geduurd hebben ". Gelukkig bleven we verder gespaard van onheil en na het nemen van een klein binnenweggetje kwamen we met een rotvaart binnen.

Onze 3 mountainbikers waren een tocht gaan rijden in Kalmthout van maar liefst 55 km. En als je dan weet dat ze daar ook nog eens met de fiets heen en terug naar gereden hebben, dan zeg ik: petje af.

Danny was deze week jarig geweest en legde daarom extra pot uit. Schollekes Danny.

 

12 nov  ( Sooi )

Er staan 8 Arabieren aan de kerk , Luc,Nick,Diego, Marc , Kevin,Rene,Eric en Sooi

Ook onze 2 stagairs Frank(van Nispen) en Patrick zijn op post

Het regent vandaag eens niet…maar geweldig weer was het ook zeker niet , koud ,mist, heel vochtig , waar is die zon gebleven de laatste weken ?

Vandaag staat op Den Uil alles in het teken van Sint Hubertus ..het feest van de jagers

Dat is de reden ook dat Frank R en Joris hadden afgemeld , naar jaarlijkse traditie gingen ze hun “ soortgenoten” laten wijden

Onze rit werd bepaald door de kopmannen…zoals gewoonlijk is het dan een klein toerke en weet je nooit waar je terecht komt

Dat was vandaag niet anders , Schijf, Zundert, Etten -Leur , Roosendaal en via Theehuiske terug naar Den Uil

Goed voor 50km tegen 28.8 gemiddeld

Geen pech gehad , wat met dit vettig weer ook al een wonder is

In onze stamkroeg was het nog rustig toen we aankwamen , al snel kwamen de bosmannen Gert en Danny ons vervoegen , alsook onze verloren zoon Eddy

De verse tomatensoep was welgekomen , bij dit koude weer

Bepaalde mensen voelde zich wel benadeeld , omdat ze minder soepballen hadden gekregen , andere waren dan weer heel blij dat ze nog 2 ballen hadden..!

Het werd ook drukker en drukker ,met mensen die afzakte van het kerkplein naar de Arabieren , je voelde wel dat er iets stond te gebeuren

Ikzelf en onze Nick moesten gaan werken met de late

Maar ik veronderstel dat er wel enkele van onze leden stevig zijn blijven plakken…dat horen we volgende zondag weer wel…

 

 

5 nov  ( Marc )

De weersvoorspelling voor onze zondagvoormiddag zijn opnieuw niet zo goed. Er wordt motregen verwacht, met af en toe een plensbui. Dus de opkomst zal maar pover zijn, dacht ik. Maar dat bleek absoluut niet waar. De mountainbikers waren om acht uur vertrokken met z'n vieren voor een modderig parcours in en om de Rucphense heide. En om half negen waren er nog eens acht dapperen om het weer te trotseren. We starten zonder reisplannen en laten de koptrekkers de juiste keuzes maken. Zo rijden we vanuit Nispen op het fietspad naast de vaart, richting Roosendaal. Een beetje verder houden we onze eerste plasstop en de regenjasjes gaan in de achterzak, want het regent niet meer. Daar hebben we al redelijk snel spijt van want het motregent al snel opnieuw. Dus stoppen en jasjes weer aan. Als we in de buurt van Zundert zijn rijden we weer richting den Uil, want als we nog verder rijden en het begint door te regenen dan is het helemaal niet leuk meer. Zo rijden we naar Nieuwmoer. Marc stelt voor om langs het Schanker binnen te rijden. Maar plots begint het harder te regenen en rijden we naar het Venetie om toch een stuk af te snijden. Plots stopt de bui en doen we nog een klein ommetje, maar dat bleek een foute keuze. Het begon opnieuw te regenen en dat was de druppel teveel. Het tempo ging de hoogte in om toch nog enigszins droog binnen te komen. En nat of ni nat, de sfeer zat er weer flink in.....

 

29/10 (Kevin)

Vandaag de eerste dag van het winteruur, en er staat 9 man aan de kerk. 3 hiervan gaan het bos in, aangezien het vandaag nergens een toertocht is, besluiten we om zelf wa te rijden hier en daar. 5 personen kiezen voor een rustige rit op de weg, en de 9^de persoon die moet een camionette terugbrengen naar het werk. Hij zal het tempo straks wel komen aangeven. Op de weg wordt er rustig vertrokken zoals reeds eerder afgesproken. Dit lukt ook, mede door de dunne wind die er staat. Via Halsteren rijden we naar de industrie/haven van Bergen op Zoom. Op een zondag is het daar blijkbaar rustiger dan in de week. Eens we hier gepasseerd zijn, rijden we langs de binnenschelde en Bergse plaat terug huiswaarts. Althans dat is wat iedereen denkt, blijkt dat de route nog langs “Boerke Bogers” gaat. Hier wordt er even doorgetrokken en van zodra we boven zijn wordt het tempo eruit gehaald zodat iedereen terug kan aansluiten, al dan niet met hulp van andere fietsers. Nu iedereen denkt dat we de kortste weg huiswaarts zullen nemen, gaan we nog even linksaf zodat we ook de Rijzende weg oprijden. Eens we het centrum van Hoogerheide door zijn, wordt er geroepen dat we moeten stoppen, Marc heeft last van een leegloper. We besluiten om er wa lucht van een bommeke aan te voegen, we zullen wel zien hoe lang dit de oplossing brengt. Wanneer we ter hoogte van het kleiduifschieten de vleet willen indraaien, houden we opnieuw halt, deze keer zullen we toch maar bandje vervangen. Eerst nog trachten we opnieuw te proberen met een bommeke, helaas lukt dit niet zoals gehoopt. Het vervangen van de binnenband hebben we toch al sneller weten verlopen, even wordt er getwijfeld of dit wel goed loopt en of we toch geen nieuwe binnenband nodig gaan hebben. Verder in de vleet zien we een groep fietsers voor ons uit rijden, er wordt nog gezegd dat we deze niet meer gaan inhalen. Maar ondanks we niet echt hard versnellen, halen we ze nog net voor we de spoorweg over gaan, het is de groep van Huis ten Halve. Zij organiseren volgende week de veldtoertocht waar er bij verschillende interesse zou zijn om deze te gaan rijden. We rijden aan een rustig tempo richting Arabieren. Terwijl we de vaarstraat indraaien, rijdt Marc rechtdoor. Hij heeft nog wel wat op de planning staan deze middag waardoor hij ervoor koos om toch maar recht naar huis te rijden. Het is ons toch maar gelukt om rustig rijden, toch was iedereen moe en voldaan mede door de wind en de verschillende ‘hoogtemeters’. Bij aankomst in ons stamcafé krijgen we, zoals wekelijks, verse soep geserveerd, niemand kon echt vertellen welke soep het was. Het bleek romige kaassoep te zijn. De Bosmannen kwamen ook moe en voldaan binnen en hier hadden sommige geleerd vandaag dat te kort tegen een draad fietsen ook wel verkeerd kan gaan. Verder was het zoals altijd weer gezellig en kwam Erik nog langs zoals hij ‘s ochtends had beloofd.

 

22 okt  ( Marc )

Na een paar dagen met fikse buien, is het vandaag rustig weer en met een graadje of 12 is het aangenaam fietsweer. We vertrekken met zes mannen voor een toer richting Chaam. We reden eerst naar het Scham en daar kwam plots een zevende man aanpikken. Onze nieuwkomer Patrick was net te laat aan de kerk en zag ons nog net aan de draai van het dreveneind. We hadden gedacht om vandaag met een rustig tempo te fietsen, maar daar was na een kilometer of 5 niks meer van te merken. Dat heb je natuurlijk gemakkelijk als je windaf vertrekt. Als we achter Zundert zijn beland mist Marc opnieuw een afslag ( Dit gebeurt wel vaker tegenwoordig ). Maar we besluiten om gewoon verder te rijden en maar zien waar we belanden. Iedereen kent daar de weg, dus dat gaat vlot en een kilometer of 10 verder zitten we weer op het juiste spoor. Nu moeten we nog windop naar huis, maar de snelheid blijft toch hoog. Na een flinke kopbeurt van Kevin en Patrick krijgt Patrick plots een klop van den hamer en besluit om achteraan aan te sluiten. We blijven gas op de lolly houden want we moeten op tijd binnen zijn, want als de " soldaten " voor ons binnen zijn, hebben we geen plek meer in ons cafeetje. Maar plots hebben we pech, Ron trapt zijn nieuwe ketting kapot en het repareren neemt toch wat tijd in beslag. Maar we komen toch nog net voor de " bevrijders " binnen.

Joris en Gert waren een tocht gaan rijden in Kalmthout en komen nog vrij proper binnen. Wij hadden onderweg wat MTB-ers gezien rond Wernhout en die waren flink besmeurt. 

Zoals gewoonlijk kregen we ook nog een rondje van onze burgemeester. Die traditie moet in ere gehouden worden.

 

15 okt  ( Marc )

Vorige week fietsten we nog in een volledige zomertenue. Vandaag rijden we in onze winter outfit. Het is 7 graden en regenachtig. 

De mountainbikers van dienst zijn Luc, Joris, Gert en Danny. Zij zijn gaan toertochten in Bergen op Zoom.

De andere zeven rijden op de weg richting Zevenbergen. Als we net Hoeven gepasseerd hebben begint het te druppelen. We stoppen en trekken onze regenjasjes aan. En als we nog wat verder doorrijden naar Zevenbergen wordt het steeds donkerder en zien we voor ons flinke bakken regen uit de lucht vallen. We besluiten om om te keren en terug te rijden. Dit heeft succes, want het wordt weer droog en de regenjassen kunnen uit. Maar 10 kilometer verder begint het opnieuw te regenen. En ja, je raad het al..... stoppen en de regenjassen weer aan. We hebben het nu wel een beetje gehad en we fietsen naar den Uil. Zo hebben we nog geen 50 kilometer op onze teller. Maar om nog een uurtje in de regen te fietsen had niemand veel zin. 

In ons cafeetje zat de sfeer er weer goed in, en dat maakte het regenweer minder erg....

 

8 okt  ( Marc )

Vandaag wordt er niet veel volk verwacht, want we zijn een dag na ons teerfeest. Ik wil wel even laten weten dat dit teerfeest een succes was over de hele lijn. Het goede weer speelde daarin ook wel een rol. Maar iedereen keerde vermoeid en tevreden naar huis, dacht ik. Bedankt Joris en Gert.

Desondanks de katers starten we vandaag met 10 personen. Twee daarvan waren nieuwkomers. 

De bedoeling van vandaag was om naar de industriezone van Bergen op Zoom te fietsen en zo rond de plas te rijden aan de Schelp. Maar door een foutje in de wegbepaling van Marc viel dit in het water. De Sooi wist een goei alternatief en nam de touwtjes in handen. Zo reden we richting het fietsbruggetje en zo langs Steenbergen en Moersraten richting den Horendonk. Maar wie dacht dat dit een katerritje ging worden, kwam toch bedrogen uit. Het tempo ging, na een rustig halfuurtje, toch gestaag omhoog. Dit kwam natuurlijk ook omdat er 2 nieuwe meereden. Maar ik was toch blij dat ik deze morgen effe doorgebeten had om op te staan en mijn fietskleren aan te trekken. En het fantastische weer hielp natuurlijk ook.

Danny en Joris waren met de MTB gaan toertochten in Ossendrecht en Diego kwam na een katerritje ook nog goeiedag zeggen.

Ook wil ik Eddy nog veel beterschap wensen na zijn operatie. Hopelijk kan je weer snel aansluiten. ♥

 

01 okt  (Luc)

Gisteravond was het fuifavond, 60jarige Frank en Joris hadden ons uitgenodigd waarvoor dank .

Zondag ochtend verwachten we dan ook niet veel volk toch staan we er met 4 aan de kerk den ene al frisser dan de andere Kevin, Gert, Ron en ikzelf.

Tot onze grote verbazing staan er nog twee fietser Patrick van Gils en zen maat echter wel met de koersfiets zodat ze volgende week bij ons gaan aansluiten.

Omdat het dit weekend EK en BK gravel is in Belgie besloten we zaterdagavond dat het graveltocht word vandaag.

MTB,gravelbike of crossfiets het maakt niet uit,een verschil er wel aldus de technische uitleg van Paco zaterdag.

Na een korte kennismaking met de mogelijk nieuwe leden beginnen we aan ons avontuur gravelwegen zoeken veel zijn er niet in de buurt. We maken een tochtje langs uilse bossen, veldwegen en kleine asfaltbaantjes via achtmaal de maatjes en zo terug naar ons stamcafé.

Onderweg wordt Gerd op de rooster gelegd i.v.m. het teerfeest maar hij lost niets heeft zwijgplicht vanJ.P.

Dit alles vandaag vergezeld door een prachtige najaarszon en daar kunnen we op het terras ook nog lekker van genieten.

Eerst toch een aspergesoep, dan een lekker fris pintje de koffie hadden we onderweg al gehad in de maatjes.

Patrick van Gils kwam ook mee aanschuiven als ook den Erik.

Een lekker palmke was zen doel want de 0,0 van gisteravond das niks daar moet ge nog meer van uit uw bed s´ nachts .Vervolgens komt Diego ook nog even uitwaaien.

 

24 sep  (Eddy)

Er kwamen vanmorgen slechts zes Arabieren opduiken voor de eerste herfstrit van dit jaar. Er was een mooie nazomerdag voorspeld, maar vanochtend namen we de armstukjes voor de eerste keer uit de schuif. De thermometer wees immers amper acht graden aan!

Veel afwezigen dus. Frank was zwaar verkouden. Sooi en zoon Nick hadden een vroege shift te kloppen. Danny en Joris hadden gisteren, in gezelschap van Ron en Gert, ruim honderd kilometers gemountainbiked in de streek van het Limburgse Lommel (waar Ron een tweede verblijf heeft). Diego moest nog bekomen van zware kermisdagen en een feestje gisterenavond. Luc en Paco kwamen niet opdagen. En onze voorzitter zat thuis opgezadeld met de symptomen van een vervelend beestje. Geef het zeker niet door aan vrienden-fietsers hé Marc. Veel beterschap gewenst aan de zieke afwezigen!

Geen navigator dus. Ron stelde voor om een niet-wekelijkse start te nemen via ‘de Zoek’ en langs ‘de Heimolen’ richting Sprundel. Ron en Kevin loodsten ons vandaag in onderling overleg langs vaak onbekende maar fraaie wegjes. Weeral een mooie fietservaring rijker. We reden hierbij veelal onder het gebladerte van de bomen en dat voelde wel erg frisjes aan.

Op weg naar ‘het Heike’ zette Eric zich vandaag al vrij snel aan de kant voor een eerste plasbeurt. Wat later maakte Eric een kleine inschattingsfout waarbij hij een inhalende koereur bijna pardoes aan de kant zette. De rit verliep voorts zonder ongemakken en we hielden de hele tijd een gezapig tempo aan. Ook wel eens leuk, iedereen genoot ondertussen van de warme zonnestralen die door een prachtig wolkendek priemden. We fietsten over Zundert naar Achtmaal waar Eric zich een tweede keer noodgedwongen aan de kant moest zetten met hoog water.

Net voorbij de rotonde met afslag richting den Uil zette ik me aan de leiding voor een ‘stevige’ lange kopbeurt. Toen ik achterom wou kijken om de schade op te meten, kwamen onze jonkies Gert en Kevin bijna fluitend voorbij gesjeesd. Bordje leeg laten eten, weeral, maar met de hulp van Ron en zwaargewicht Eric konden de twee oldies van de club hun wagonnetje nog net aan hangen. We kwamen allemaal samen voldaan aangewaaid op een zonovergoten terras.

Wegens een gesloten Gaffel zouden er nog meer renners komen aanwaaien. De jongere garde van de Gaffel en wat later de oudere uitgave streken neer. De lekkere soep werd aan iedereen geserveerd en het bier vloeide rijkelijk. Diego kwam in fietstenue de groep vergroten. Joris kwam nadien in zondagskleren aanschuiven. Hij lichtte wat tipjes van de sluier van het komende teerfeest over twee weken. Eerst hebben we nog een 60-jarigen fuif met Joris en Frank op het programma staan. Benieuwd of we komende zondag met meer renners vertrekken dan vandaag? Trouwens, het bosseizoen kondigt zich aan, de groep zal zich soms gaan opsplitsen. Ronny, zeker weten dat jij ook zou hebben uitgekeken naar de komende weken en maanden in het bos.

 

17 sep  ( Marc )

Tis kermis op den Uil maar op deze miezerige ochtend verschijnen toch nog 7 fietsers aan de kerk. De achtste fietser, Joris,  is dan al anderhalf uur onderweg om een toertocht te rijden in Rijsbergen. Petje af...

Omdat het kermis is rijden de wegboys een rustig kort ritje. Het druilerig regentje is inmiddels verdwenen en de regenjasjes gaan uit als we richting St Willibrord rijden. Voor de rest was het een geschiedenisloze rit tot we bijna terug in Achtmaal zijn. Kevin ziet een vrouwelijke fietser een eindje voor ons uit rijden. Die moeten we inhalen, denkt hij. En we versnellen zodat we ze al snel bijbenen. Het meisje van voor in de 20, vermoed ik, sluit achteraan aan. Ze heeft een tenue aan van de " Lang manivellen " en Marc kan het niet laten om daar wat woordspelingen op te maken. Danny raakt aan de praat met haar en ze besluit om mee rond te draaien. Maar het haantjes gedrag komt al vlug de kop opsteken en het tempo gaat flink de hoogte in. En als ze op kop komt kan Danny zich niet meer inhouden en gaan we stilaan naar de 40 km/u. Gert en Kevin doen daar nog een flinke schep bovenop en we halen de 50km/u. Het meisje moet eraf en we hebben ze niet meer terug gezien.

In het café wordt de stoere praat verder gezet over de " lange manivellen " . Er zijn er ook een paar die veel dorst hebben want de rondjes volgen elkaar snel op. Ik kan maar amper volgen met drinken. Maar daar wordt geen rekening mee gehouden. Er zijn er zelfs bij die mekaars bier beginnen op te drinken.....maar het was wel heeeel leutig.

 

10 sep  ( Sooi )

Zondagmorgen fantastisch fietsweer , klein beetje wind uit het zuiden , en al behoorlijk warm.

Afgelopen week hadden we dan ook een heel uitzonderlijke hittegolf, in september.

De opkomst valt een beetje tegen , slechts 8 man.

Ik zelf (Sooi) ben al een tijdje bezig om nieuwe fietswegen te verkennen , om zo wat nieuwe toerkes in elkaar te steken

Dat is niet zo gemakkelijk , het mag niet te ver zijn voor sommige ..bepaalde gemeente komt men liever niet..

Door de hitte van vandaag , maar gekozen voor een kort ritje van 75km naar Zevenbergen

Frank Rossen had de afgelopen week heel veel getraind , maar helaas de verkeerde discipline ...nogmaals "Wij zijn geen wandelclub".

Het tempo bleef heel de rit redelijk hoog (ook geen enkele plasstop , EVDP was er niet bij) , waardoor het voor Frank R soms wat harken was

Ook bij andere Arabieren werden de kopbeurten kort , of eens overgeslagen

Bij het binnen rijden langs het Scham bereikte we even de 50km/u grens , iedereen kwam behoorlijk bezweet aan in het cafe 

Daar was het even moeilijk beslissen "waar gaan we zitten?" , de jagers zaten binnen, buiten in de zon was het te warm..

Uiteindelijk vonden we alle acht een plekje in de schaduw buiten , ook Joris kwam nog langs , na zijn verkenning in het bos

Buiten de wekelijks soep , kregen we ook nog een koffiekoek , enkele frisse pintjes , leuk gezelschap..het was weer TOP !

 

3 sept  ( Eddy )

De jaarlijkse bloemencorso in Zundert op de eerste zondag van het nieuwe schooljaar houdt ons weg uit die regio. Sooi had echter een mooi alternatief achter de hand : hij zou ons loodsen naar Poortvliet, deelgemeente van Tholen. Enkele fietsmaten vonden het maar niks, we waren daar dit jaar al meermaals heen gefietst. Dat klopt, maar we kwamen vandaag opnieuw op onbekend terrein waar het prachtig fietsen was : een glooiend parcours met nogal wat bochten langs water en weiden en velden. Een gratis zonnetje er bovenop zorgde voor een heerlijke fietsuitstap.

We troepten met z’n elven samen aan de kerk. Gert vertoefde in het warme zuiden, terwijl Frank zijn beste Duits kon bovenhalen in ons buurland. Joris stoomde zich waarschijnlijk al klaar voor het komende mountainbike seizoen en Paco … inderdaad.

Over Nispen trokken we richting Bergen op Zoom. De kopbeurten werden ook vandaag weer iets te lang genomen misschien, waardoor het voor sommigen echt lang duurde vooraleer ze met hun neus aan het venster kwamen te zitten. Dat zou misschien anders en beter kunnen?

In Zeeland passeerden we een gereformeerde protestantse familie op weg naar hun trouwe zondagskerk in traditionele outfit. Het doet me telkens weer de wenkbrauwen fronsen. Richting Poortvliet kwamen we voorbij de bekende ‘Woonboulevard’. Tot dan was het heerlijk gezapig ronddraaien met een licht briesje in de rug. Over de smalle wegjes naast het meer scheerden kladjes zwaluwen laag over onze hoofden. Heerlijk genieten was dat!

Wat later kwam er een langere viaduct in zicht en ik kwam toevallig net mee aan de kop, naast Eric. De benen voelden al de hele rit super aan, en ik wou met een stevig tempo de rest van de groep op de rekker trekken. Na de korte afdaling bleven we fel doorgeven op een lange strook vals plat, zodat iedereen een tandje moest bijsteken, dacht ik toch. Hoe sterk is de fietser … Op die manier laat je natuurlijk je eigen bord wel leegeten door hongerige fietsmaten. Hoogmoed komt voor de val, zo zou later blijken!

Vanaf toen bleef het tempo er goed inzitten. De onderlinge gesprekjes doofden wat uit, de wissels gebeurden soms al wat sneller, de ruggen werden gekromd. De bedoeling van Sooi was om door te steken naar Steenbergen, maar dat zouden extra kilometers betekenen. Daarom namen we bij terugkomst grotendeels dezelfde weg als bij onze aanvang. De vaart bleef er goed in, maar toen ik me later opnieuw op de kop zette was mijn pijp grotendeels uit. Waar Ronny vorig voorjaar bruusk gegrepen werd, liepen mijn benen helemaal vol en ik zag de hele groep voor mij wegrijden. Confronterend, dat wel, hoe sterk is de eenzame fietser … Luc kan zich daarbij iets voorstellen waarschijnlijk. In Nispen centrum bleek er niemand mij op te wachten. Logisch, want golden oldie René had teken gegeven om door te rijden. Hij was zelf van gedacht dat hij als laatste aan de rekker hing. Het duurde een hele tijd vooraleer ik kon aansluiten bij de groep, die uiteindelijk doorkreeg dat iemand serieus door het ijs was gezakt met verzuurde benen. Kevin liet zich daarna uitzakken zodat ik in goed gezelschap de thuishaven bereikte.

Op het terras werd er nog eventjes beklaagd en gegrapt, maar de violen werden snel gelijk gestemd. Het mooie weer bracht een gezellige sfeer boven met nostalgische verhalen over geslaagde reizen naar het buitenland met de groep. Over die Duits sprekende sjraiber, over onze Koning die de show stal met z’n danskunsten, over stelende hoeren op de loer in Mallorca, over de kiepende wc-wagen tijdens het lokale schoolfeest … De fratsen zijn door iedereen gekend, maar het blijft plezant om ze opnieuw te vertellen. Voor een buitenstaander zou het raar klinken, vermoed ik, zelfs een beetje gestoord bij momenten. Koning .. keizer.. abnormaal 😊 Terwijl een resem old-timers het terras passeerden, stapte de jarige Benjamin Nick vroegtijdig op om ‘zijn’ great Old te gaan aanmoedigen in Union. Over enkele weken trekt hij zelfs tijdens de Uilse fwoorfjeste naar Barcelona! Zijn jarige vader Sooi bleef de dubbeltjes Westmalle achterover kappen. De verhalen werden straffer, de taal werd bij momenten weer grof gebekt, maar het bleef zoals steeds leutig amusant.

 

27 aug  ( Marc )

Vandaag rijden we nog eens een klassieker, namelijk den Oesterdam. In de Vaartstraat gaat mijn snelheidsmetertje al over de 30 km/u. Dat belooft, want er staat veel wind. Net voor Tholen houden we onze eerste plasstop, of is het Passtop. Hij had het nodig, want op den Oesterdam trok Erik al zijn registers open en deed hij al het kopwerk met wisselende collega's. Mijn bobijntje was toen al af. Op het einde van den Dam kreeg Luc een lekke band. Danny hielp hem om deze te vervangen. Wij konden dan even bijpraten met de zonen van Diego en Frank die daar toevallig ook passeerden. Op de brug van de Kreekrak hadden we gelukkig windaf, want na een stop doen de beentjes altijd wat pijn. Maar een paar kilometer verder heeft Luc opnieuw pech, Plat. Danny deed opnieuw zijn best om weer snel verder te kunnen. Deze " verloren " tijd moest weer ingehaald worden en de gaskranen gingen weer flink open. Maar wat verder, u raad het al, had Luc weer lek. Er werd nu een klein steentje uit zijn buitenband verwijdert. Toen we opnieuw vertrokken bleef Luc een beetje achter en bij het opwachten kwamen de Mannen ven de Gaffel ons voorbij en dat is niet goed voor ons ego. Luc deed teken dat we maar verder moesten rijden, zijn vat was leeg. Zo gingen we op zoek naar de Gaffelo's. En ja hoor, erop en erover. Maar sommigen van de Gaffel hadden ook nog wat over en zo ontstond er een " gevechtje " tussen de Arabieren en de Gaffelo's. Dit was erg vermoeiend maar leuk. De strijd werd pas gestaakt op de grensovergang in het Steenpaal. Zo kwam ik helemaal leeg aan bij ons cafeetje. En ik vermoed dat ik niet de enige was...

 

20 aug  ( Eddy )

Omdat onze jaarlijkse bedevaarttocht naar Scherpenheuvel op de lange baan werd geschoven, moesten we toch een volwaardig alternatief bedenken. Gert had een bezoek aan de in 2017 ingewijde kapel op de Buisse Heide in gedachten. Ronny had daar in een boek, enkele maanden voor zijn tragisch ongeval, een ludieke vraag aan ons Lieve Vrouwke gesteld om hem voorzitter van onze club te willen maken. Het zou voor ons allemaal toch wel een pijnlijke confrontatie blijken te worden.

Marc stelde vandaag voor om ‘de Vlietroute’ te rijden. Via Moerstraten en Welberg zouden we vervolgens ‘de Steenbergsche en de Roosendaalsche Vliet’ oversteken en lange tijd volgen. Ronny had deze tocht indertijd zo mooi gevonden, dat hij hem samen met May kort nadien nog eens opnieuw heeft gefietst.

We hadden geen mooiere dag kunnen krijgen om onze overleden leden te eren. De lucht kleurde staalblauw met mooie wolkenvelden; het was zo goed als windstil … ideaal fietsweer waar je gewoon goedgezind van wordt.

De vader van Joris werd vandaag 88 jaar; Danny had familiale plannen aangekondigd; Diego wuifde ons uit aan de kerk na zijn heelkundige ingreep van vrijdag aan zijn sleutelbeen. We zouden om elf uur afspreken aan de kapel.

We vertrokken in een rustig tempo over Nispen richting Welberg. Deze route nemen we heel zelfden. Eigenlijk best jammer want het is een prachtige rit met heel wat gekeer en gedraai over landelijke wegen langs volle grachtjes en beken. Vooral bij de oversteek aan de brug is het echt een prachtige omgeving. Net over het brugje krijgen we nog een kilometerlange gravelstrook voor de wielen geschoven. Iedereen komt er gelukkig heelhuids door. King René komt er ook wat bovenop. Bij aanvang kloeg hij over oprispingen van de maag. Hij stak het op de isostar in zijn drinkenbus. Ja René, als je maag vertrouwd is met zware biertjes dan is zo’n onschuldig drankje de boosdoener hé. We houden de wissels vrij kort maar toch komt er soms kortsluiting in de groep. Wanneer er toch wat snel opgetrokken wordt na het vele bochtenwerk, moet men achteraan telkens alle zeilen bijzetten. Dat geeft lichte wrevel en wat gehawoer. De plooien worden gelukkig vlug bijgestreken.

Op vraag van Eric zetten we voet aan de grond voor de wekelijkse ‘Van-de-Pas-plas’. Vervolgens gaat het geleidelijk aan wat sneller en voorbij Oud-Gastel zit de vaart er goed in. We passeren de Heimolen en stellen vast dat we een tandje moeten bijsteken om het afgesproken uur van elven te halen. Onze sterkhouders Gert en Sooi en Kevin en Nick, maar vooral Ron deze keer, trekken de hele groep met stevige kopbeurten gezwind doorheen Ruckphen, op weg naar de Buisse Heide. En jawel, we hadden het niet beter kunnen timen, om klokslag elf uur arriveren we aan de mooie kapel, ingewijd door Mgr Bonny. We maken tijd voor stilte en bezinning en ontsteken kaarsjes. We lezen de grappige vraag van Ronny in het kapelboek. Met een knipoog naar boven begeven we ons wat later op weg naar den Uil.

Vader Sooi en zoon Nick hebben nog een weekendshift voor de boeg. Sooi houdt zijn tractatie voor zijn verjaardag deze week nog even tegoed tot volgende week. Frank R heeft ook nog andere verplichtingen, maar niet getreurd, we krijgen onverwacht bezoek van onze ‘verloren zoon’. Inderdaad, Paco verschijnt in Amerikaanse outfit, maar zonder de achterstallige koffiekoeken, spaitsig. Onder de parasol wordt er gezellig gekeuveld op deze heerlijke zomerse zondag.

We brachten dan wel geen bezoek aan de baseliek in Scherpenheuvel, met ons bezoek aan de kapel hebben we onze overleden fietsmakkers toch mooi herdacht. We blijven hen voor altijd mee onderweg nemen.

 

13 aug  ( Eddy )

Tijdens deze typische Belgische kwakkelzomer moeten we ons vanmorgen aan de kerk tevreden stellen met amper 16°C. We zijn al blij dat de regenbuien achterwege blijven.

Nogal wat fietsmaten bleven vandaag ook achterwege : Ron trok nogmaals naar zijn tweede verblijf in Lommel, Kevin liet verstek gaan voor een verblijf aan de Belgische kust, Luc zal ons later wellicht in geuren en kleuren bijpraten over zijn Italiaanse vakantie-belevenissen, Paco zit waarschijnlijk nog steeds op zijn berg terwijl Nick als Benjamin van de groep een weekendshift draait. Diego kwam na wekenlange afwezigheid terug in beeld, welkom!

Joris hadden we vandaag sowieso niet aan de kerk verwacht. Na zijn zware maar geslaagde dodentocht gunnen we hem absoluut een vrije fietsdag. Nogmaals dikke proficiat met je bijzondere sportieve prestatie Joris!!

Met z’n negenen zouden we vandaag een rondje Tholen afhaspelen. Persoonlijk vind ik dit één van de mooiste fietsroutes : we fietsen weliswaar grotendeels in open poldergebied, maar de lichte hellingen en de mooie kronkelende fietspaadjes in een frisgroene landelijke omgeving maken de tocht zo zalig om te doen.

Gewoontegetrouw vertrokken we rustig keuvelend met opvallend lange kopbeurten. Toen we onderweg een paardenliefhebster in de wei de mest zagen opruimen, zette Marc zijn beste grofgebekte beentje voor tegen de toekijkende echtgenoot : “En moete gij nie meehelpe dan!?”. Het kwam er weeral zo verrassend en smakelijk uit dat de groep meteen in de lach schoot.

Wat later hielden we even halt op vraag van Eric. Tegenover een volle wei met brandganzen haalde hij zijn slurfje boven om een plasje te plegen … met de nodige opmerkingen vanuit de groep natuurlijk.

Logisch dat we na verloop van tijd de wind op de kop zouden krijgen. Danny nam resoluut de leiding en trok de rest mee op sleeptouw. Onder zijn gebeuk kwamen enkele ‘oldies’ even in de problemen. Zelfs Frank R. zakte even door het ijs. Op weg naar Nispen kregen we een groepje hardrijders voor ons in het vizier. Met een tempoversnelling maakten we snel aansluiting bij dit bonte kladje. We lieten ons in  hun zog kilometers lang lekker meedrijven tot helemaal in Nispen centrum. Lekker fietsen was dat.

Met zicht op den Uil brak de zon zowaar door de wolken. We streken voldaan neer op ons terras en klonken op een zalige fietstocht. Toen onze King René plots een telefoontje kreeg dronk hij zijn tweede Westmalle bijna ad fundum leeg. Hij werd ergens verwacht op een gildeschieting. Hij zou er het openingsschot moeten gaan geven. Meteen kwamen er pittige reacties uit de groep. “Het zal waarschijnlijk maar bij één schampschotje blijven. Jullie Maria wacht al zo lang op jouw éne schot”. René moest er eens goed om lachen.

Door omstandigheden geraakt ons jaarlijkse bedevaartstrip maar niet echt gepland. We houden er toch aan om tijdens een zondagsrit een kaarsje te branden voor onze overleden fietsmaten. Omdat Scherpenheuvel er wellicht niet inzit, kiezen we voor een plek dichter bij huis. Gert gaf ons een prima tip. Hierover zal deze week waarschijnlijk nog wel bericht worden.

 

06 augustus (Kevin)

De weersvoorspellingen waren niet zo heel gunstig voor deze zondag. Ron stuurde de vraag wie er kwam fietsen, hier kwam helaas weinig reactie op. Uiteindelijk stonden er 3 dappere flandriens om 8u30 aan de kerk. Doordat er weinig opkomst was, besloten we om een rustige rit te doen waarbij we wel zouden zien waar we stranden afhankelijk van het weer. De regenjassen konden we al uit doen toen we iets voorbij Nispen waren (zouden de afwezigen dan toch ongelijk hebben?). De route ging verder in de richting van Bergen Op Zoom door Landgoed Zoomland. We besloten om langs Boerke Bogers te rijden ipv linksaf te draaien en de gemakkelijke route te nemen. Aan het einde van de Vossenweg zouden we naar RECHTS draaien, tot onze routeaangever besloot om ineens naar LINKS te draaien. Hij was er van overtuigd dat hij links had gezegd en wij waren overtuigd dat er rechts was gezegd. Gelukkig dat we maar met 3 waren en dat er niemand is gevallen. De route werd verder gezet richting Hoogerheide zodat we de helling nog moesten aanvatten waar er tijdens WK-veldrijden het verschil werd gemaakt om wereldkampioen te worden. Ook zou er vandaag op een helling het verschil gemaakt worden om de wereldkampioen te worden, ditmaal in Glasgow en niet in Hoogerheide. Tijdens het oprijden van de helling kwam ook het idee om dit jaar nog naar Scherpenheuvel te rijden om er een kaars te gaan branden. Als voorstel kwam 20 augustus uit de bus (tegen dan voorpellen ze toch beter weer). In Hoogerheide besloten we om via Huijbergen terug richting Essen te rijden. Juist toen we den Hoek binnen reden, probeerde onze routeaangever nog een kip te pluimen met zen voorwiel. Dit liep gelukkig voor ons goed af, al vermoeden we dat de kip er toch wel last van zal hebben. Om even te bekomen van dit voorval hielden we halt bij Hoek City. Wanneer we bekomen waren, besloten we om toch maar richting ons stamcafé te rijden. Hier zouden er al softies op ons zitten wachten. Toen de hemelsluizen terug open gingen net voor we de viaduct wilden oprijden, hielden we even halt voor de regenjassen terug aan te doen. Om toch maar niet te nat te worden, werd in snel tempo vaart gezet naar ons stamcafé om daar te horen dat er toch wel wat spijt was bij sommige afwezige fietsers. Hopelijk hebben we volgende zondag beter weer zodat we met meer fietsers zijn. Bij deze wens ik Joris nog succes voor zijn deelname volgende vrijdag aan de dodentocht. Voor de rit naar Scherpenheuvel zal nog verdere info volgen, of er moesten te weinig geïnteresseerden zijn hiervoor.

 

 30juli  ( Eddy )

Onze Ronny kreeg hierboven heel recent het gezelschap van twee ‘grandes dames’ : naast nieuwsanker Martine Tanghe vernamen we vanmorgen ook het overlijden van presentatrice/zangeres Bea van der Maat. Afscheid nemen … het went nooit! Het gemis blijft voor altijd.

Het typische Belgische kwakkelzomertje went ook niet zo gemakkelijk. Persoonlijk vind ik het heerlijk om de natuur zo gulzig te zien slurpen van zalige regenbuien. Voor de zondagsfietser is er telkens de afweging : wel of geen armstukken, wel of geen regenvestje. We laten ons door het grillige herfstweer niet van de wijs brengen en met een negental Arabieren vertrekken we richting Breda.

Een zalige rugwind drijft ons richting Nieuwmoer en Wernhout naar Rijsbergen. Er worden lange kopbeurten genomen waardoor we gezellig kunnen bijkletsen met onze partners. De wolkenformaties zijn prachtig om te zien. Overal staan de gewassen fris groen en er hangt veel zuurstof in de lucht. Zalig fietsen is me dat! De kronkelende paadjes tussen de weilanden en door de bossen geven de fietstocht een extra glans. We fietsen langs de rand van Breda en stellen vast dat natuurgroen en verstedelijking hand in hand kunnen gaan. Toch weer een pluim voor Marc om ons te laten genieten van een prachtig uitgetekende fietsroute!

Geleidelijk aan voelen we de tegenwind aantrekken. Als we tussen de maïsvelden fietsen of door rijke bosbegroeiingen valt het nog wel mee, maar in de open vlakten schakelen we toch een tandje kleiner en gebeuren de aflossingen iets sneller. Het blijft gelukkig droog, tot we richting Schijf komen. Een plotse plensbui doet ons stoppen en Danny besluit zijn regenvestje aan te trekken. Wat later stopt de regen en steekt Gert met veel energie nog een tandje bij. Danny begint het warm te krijgen, doet zijn vestje los, en ziet zowaar wat sterretjes bij klaar lichte dag. Als Kevin daarna zijn neus ook nog bij aan het venster steekt, vallen alle gesprekken stil en is iedereen bezig met aanklampen. Uiteindelijk blijkt dat we toch nog een pittig gemiddelde hebben gereden, de strakke tegenwind kreeg ons ook vandaag niet klein.

We  kwamen tevreden aan in ons café en stapten toch maar veiligheidshalve naar binnen. Frank haalde de uitnodigingen boven voor de zestigjarigenfuif op het eind van september. Hij en Joris en hun vriendenkliek stapten dit jaar immers op trammeke zes. De Gaffelo’s namen wat later bezit in van het buitenterras. Ze moeten soms wel gedacht hebben ‘wat een hannekesnest zit daarbinnen te lawaaieren’. Het was inderdaad weer volop leut en gieren van het lachen geblazen. Bij het bestellen van zes Victoria’s kregen we er een grote zwarte opblaasbare zwemband mét engelenvleugeltjes bij. Vermits Danny dagelijks een ochtendduik neemt was het groepsgevoel plots daar. We gingen samen voor een ‘bandje’. Ron was er als de kippen bij om de zwemband van het touwtje te knippen. Danny nam het cadeautje dankbaar in ontvangst. Met enkele foto’s werd dit amusante moment vereeuwigd. We kunnen dit ook weeral ‘afvinken’, hé Diego 😊

Wat later kwam de zon volop door een wolkendek priemen. Alsof iemand van hierboven stiekem had meegekeken en zijn goedkeuring met een ferme zonnestraal aan ons meegaf.

 

23 juli  ( Marc ) 

Bijna overal op de wereld worden temperatuur records gehaald. En in het zuiden van Europa is het 40 graden en meer, met de nodige bosbranden. Bij ons is het deze morgen 15 graden en regenachtig. We vertrekken met 7 fietsers in een druilerig regentje. Maar na een klein kwartiertje fietsen houd het plots op. De regenjekjes kunnen uit. De richting waar we vandaag fietsen word bepaald door de 2 die op kop rijden. Zo belanden we in Sint Willibrord en nadien in Rijsbergen. Op een gegeven moment doet de ketting van Ron raar. Hij besluit om te kijken en ziet dat er een schakel van zijn ketting kapot is. Was dat een paar weken geleden ook al niet het geval?? Gelukkig heeft Danny een kettingpons en een extra schakeltje bij. Maar bij het repareren zien ze dat er nog een schakel stuk is. Gelukkig heeft Marc ook nog een extra schakeltje bij zodat we na een kwartier oponthoud weer verder kunnen. We besluiten om toch maar om richting den Uil te rijden. Op het einde willen we er nog een stukje bij aan breien, maar Kevin ziet dat hij een leegloper heeft. Effe wat lucht bijblazen en toch maar binnenrijden. Als klap op de vuurpijl begint het nog te regenen, maar we zijn te kort bij huis om nog helemaal nat te worden, gelukkig. 

In het café werd er nog gevraagd hoe het zit met de rit naar Scherpenheuvel en de zeelandbrug. Dit gaan we nog in de agenda moeten zetten. Maar dan zal ik ook nog wat extra trainingskilometer moeten doen, vrees ik.

 

16 juli  ( Eddy)

De Tour van 2023 blijft ons allen beroeren. De spannende tweestrijd tussen Vingegaard en Pogacar blijft het gespreksonderwerp van vele wielerliefhebbers, dus ook in onze groep. Fe-no-me-naal ook de manier waarop de Jumbotrein beukt tegen zoveel hoogtemeters.

Vandaag mochten wij zelf volop aan de bak om te gaan beuken … tegen een hele strakke zuidwester. De rit naar Waarde gaat over lange open stroken door polder en over dijken. Er zouden weleens lijken uit de kast kunnen vallen …

Diego had een weekendje Wallonië geboekt, Kevin trok met zijn gezinnetje naar la douce France (hierdoor blijft Gert als enige met het maximum van aanwezigheden. Er zijn er bij die veel minder kruisjes achter hun naam hebben staan). Ook Joris was er niet bij vandaag.

Met z’n elven trokken we dus ten strijde … wind op! En met de familie Hop al redelijk snel op de kop, dan weet je dat het tempo er meteen in zat. Het gekakel en geklets in de groep nam vrij snel af. Bij de kopbeurten was het echt wel afzien maar toch bleef het tempo constant hoog. Gert en Luc trokken bij momenten achterblijvers terug mee naar de groep. Het was draaien en keren, en het leek alsof de wind bleef meedraaien, tegen ons. We moesten echt zwoegen tegen de natuurelementen. De afgelopen hoogtestages zorgden er wel voor dat iedereen voorlopig aan boord kon blijven. Ik voelde ‘de bui’ echter al van ver aankomen nadat ik een iets te lange kopbeurt naast een iets te sterke Danny had afgewerkt. Opkomende verzuring, benen die vol dreigden te lopen … terwijl we met een flinke rugwind in serieuze draf naar huis peddelden langs de Vleet. Nestor René en gangmaker Eric trokken me er nog mee door, maar het kalf was toen al verdronken.

Iedereen was het er na afloop over eens dat we vandaag een zware rit afgehaspeld hadden in een hoog tempo. De vermoeidheid werd met chocomelk en cola en lekkere soep van het huis snel doorgespoeld en maakte plaats voor ouderwets geklets. Sooi haalde enkele onaangename vakantie-ervaringen aan. Afgelopen week had hij in zijn hotelkamer in Mallorca ongewenst bezoek over de vloer gekregen. Sporen van inbraak! Vrouwlief die met een patattenmes op het nachtkastje aan de nacht begon. En de Sooi die van de hele nacht geen oog dicht deed. Hij lag klaar om een eventuele inbreker te lijf te gaan. Een dag later ging hij bij een avondwandeling echt iemand te lijf. Een boenk van een ‘zwarte neger’ graaide zijn portefeuille mee, dacht Sooi, en hij pakte de ‘zakkenroller’ bij de kraag. Toen al snel bleek dat Sooi zich had vergist, kwam het bijna tot een handgemeen. I am so sorry, zei Sooi in zijn beste Engels tegen onze zwarte bink. Na deze incidenten kwamen de herinneringen aan vroegere Mallorca-reizen vanzelf naar boven : broer Diego die dacht dat Frank in zijn bed had geplast, diezelfde Frank die dacht dat hij met vol opgepompte banden bergop aan het rijden was, Ron die tijdens een happy hour moment een rondje gaf waardoor de Ronny plots met 2 liter cola voor zijn neus stond. Gekende verhalen voor iedereen, maar ze blijven grappig.

Wat later kwam de politiek ter sprake. Toen we over het mestdecreet discussieerden, kwam Eric tot de wijselijke slotconclusie dat ‘de koeien hier toch helemaal niet aan kunnen doen’. Iedereen strijk van het lachen natuurlijk.

Afzien bij de beesten onderweg, maar achteraf gieren van het lachen en genieten van elkaars gezelschap … dat maakt fietsen bij de Arabieren zo leutig.

 

9 juli (Eddy)

Daags nadat hij zijn dochter had uitgehuwelijkt, op een zweterige bloedhete zomerse zaterdag, was onze voorzitter Marc één van de afwezigen aan de kerk. Ron en Sooi trokken allebei naar hun tweede-verblijfplaats, den ene naar het rustige Limburg, den andere naar het drukkere Mallorca. Nick had waarschijnlijk werkverplichtingen en Paco was in volle voorbereiding van zijn zomer-hoogtestage

We waren met z’n tienen om er een rustige zondagsuitstap van te maken. Zonder een echt plan vertrokken we richting Nispen om daarna naar Steenbergen te peddelen. De vaart kwam er vandaag nooit echt in, en daar maalde niemand om. De stages in de Veluwen en de Dolomieten zitten er op. De druk is bij iedereen van de ketel en het mag vandaag echt op het gemakske aan. Met veel bochtenwerk en inhouden en optrekken zochten we onze weg naar de afspanning ‘de Schelp’ aan het water. Zoals gevreesd stonden we voor gesloten deuren. In onze zoektocht naar een andere locatie vervolgden we onze weg naar ‘de Berk’ in het bos. In Nederland opent de horeca blijkbaar niet voor tien uur; dus ook hier stonden we voor een gesloten deur. Langs bospaadjes en over grindwegjes fietsten we gezapig voort. Zonder haast en met een gezellige babbel onderweg lieten we ‘Trapke op’ ook links liggen. Onder een koelend bladerdek en over mooie fietspaadjes zouden we tenslotte via de Vleet naar den Hoek rijden om in café Hoek City een verdiende tussenstop te houden. Voor mij was dit een allereerste aangename kennismaking met een verzorgde horecazaak en een professionele bediening (iemand uit het lager onderwijs schotelde ons eerst koffie en frisdrank voor, nadien werden de zwaardere bieren bovengehaald). Nestor Koning René werd gefeliciteerd met zijn 64ste verjaardag! Danny vertelde zijn verhaal-van-de week. Hij had vorige week zondag in de kippenren zijn voet pardoes gezet in een wespennest, met als gevolg dat er wat later een ziekenwagen en MUG kwamen aanrijden om onze fietsmaat mee te voeren naar het ziekenhuis. Met de nodige spuiten en medische zorgen mocht hij gelukkig snel terug huiswaarts vertrekken.

Na deze gezellige tankstop trokken we opnieuw richting de Vleet om over Nispen terug naar den Uil te rijden. Rustig uitbollen na een deugddoende fietsuitstap? Vergeet het maar! Kevin trok zich op gang, stak iedereen voorbij, keek iedereen met een smily in de ogen en zette er meteen de vaart in. Gert en co haakten hun wagonnetje aan. Eric nam zijn verantwoordelijkheid op en nam een klets fietsmaten mee in zijn wiel. Ik wachtte ouderdomsdeken René op om samen onze weg voort te zetten richting Nispen centrum. De benen even onder spanning zetten deed ons allemaal best wel deugd.

Berben kreeg al snel te horen dat het zonnescherm open mocht gerold worden. Het was inderdaad bakken en braden geblazen op ons terras. Luc had beloofd om vandaag op tijd thuis te zijn. Frank had net vandaag een barbecue met vrienden in zijn tuin gepland. De buienradar bezorgde hem toch wel wat stress. In Loenhout was er vandaag een wielerwedstrijd voor amateurs georganiseerd. Wellicht verschijnt Joerie Lambrechts aan de start. Wellicht had onze Ronny naar zo’n dag uitgekeken. Wat als, het blijft zo verdomd jammer! De Dolomieters haalden nog fijne herinneringen op na hun geslaagde hoogtestage in Italië. Fietskampen op twee verschillende terreinen, om nadien als één groep onze

wekelijkse ritten voort te zetten. Moet kunnen; terwijl we Diego al laten dagdromen over een eventuele Ronde van Lombardije

 

2 juli  ( Marc )

Omdat er in NIspen vandaag allerlei fietswedstrijden zijn, moeten we daar wegblijven. Maar de meeste fietstochten die we rijden kom we door Nispen. Maar Marc heeft een nieuwe rit gepland richting het oosten. We rijden met 8 fietsers naar Breda. De meeste wegen van deze nieuwe rit kennen we natuurlijk wel. De wegen in een straal van 30 a 40 km hebben weinig geheimen meer voor ons. De start is windaf en is rustig, maar met een lekkere rugwind komt de snelheid er vanzelf in. De meeste wegen die we vandaag rijden zijn mooie landwegen en dit is altijd leuk. En als we Breda naderen fietsen we toch op wegen die we nog niet kennen. De richting aanduiding ging nog niet helemaal vlot, maar met een beetje sukkelen lukte het toch. Bij de terugtocht stonden we plots voor een afsluiting. We mochten niet door, er was een dames wielerwedstrijd in Rijsbergen. Dan maar een omweg gezocht. Een eerste poging mislukte, we kwamen opnieuw op het parcours. Maar met een volgende poging hadden we succes. We hadden wel wat "kostbare" tijd verloren dus de snelheid moest opgevoerd worden. Iedereen deed zijn duit in het zakje en helemaal op het einde deden Nick en Erik er nog een schepje bovenop. Zo kwamen we  toch op tijd in ons kroegje. 

 

25 juni  ( Sooi )

Deze ochtend 11 man aan de start.

Het gaat vandaag bloed heet worden , er is weinig wind, fantastisch fietsweer dus.

We gaan den Oesterdam doen , na enkele kilometers sluit er nog een twaalfde fietser aan ...iemand van de Beliestraat in Essen.

Het eerste uur  wordt er rustig gereden  , maar daarna wordt het tempo opgedreven richting Tholen.

Bij  den Oesterdam aangekomen staat de brug omhoog , er moeten enkele plezierbootjes passeren , dit was precies niet gemakkelijk , en dit bezorgde ons een kleine 10minuten wachttijd.

Het zweet brak bij iedereen uit , wat was het al warm.

Toen we terug vertrokken , ging er iemand als haas voor ons peletoneke hangen , we bleven heel den dam in zijn wiel zitten tegen +-35km/u .

Richting Nispen was er nog een wegomlegging , waar door onze vrije sprint erover schoot ..😪

Het was vandaag verschrikkelijk druk met fietsers , en daarom met momenten ook wel gevaarlijk , met auto's die zicht tussen de verschillende groepen probeerden te wurmen.

Bij de Arabieren aangekomen , ging het al snel over de verschillende koningen in onze club..."Rene koning drinkt" ...."Danny koning biljart"..."Eddy koning zonnepanelen" ..deze laatste had blijkbaar heel goede zaken

gedaan , want hij gooide 50euro in de pot ...en beloofde dat nog meer te doen ...!

Onze Ron was dan weer jarig geweest deze week , waardoor onze geldpot goed gevuld was .

Frank R. spuwde zijn cola uit...het was weer een gezellig boeltje..

Tot volgende week , Sooi

 

18 juni  ( Marc )

Vandaag was het een zondagrit met weinig geschiedenis. Toen ik deze morgen op de buienradar keek, zou de regen met bakken uit de hemel komen. Dit resulteerde in slechts 5 starters aan de kerk. Ook kwam dit natuurlijk doordat de dolomieters gisterenavond zijn teruggekomen van hun succesvolle fietsweek. 

Als we vertrekken druppelt het een beetje dus we besluiten om niet te ver weg te fietsen. Zodat, als het begint te regenen we snel binnen kunnen rijden. Maar die regen is er niet gekomen, gelukkig. Voor de rest heeft Danny een beknopt verslag verteld over de gebeurtenissen van de voorbije week

Een mooi verslag met geuren en kleuren volgt hopelijk....

 

11 juni Italie  ( Sooi )

DOLOMIETEN 2023

 

Diego was er al een paar jaar over bezig.. steeds kreeg hij dezelfde opmerking ‘ regel het maar ‘

Maar vorig jaar viel dan toch de beslissing om ervoor te gaan.

Uiteindelijk zouden er 7 Arabieren meegaan naar Italie. (Diego en Frank R. , Danny , Erik , Joris , Nick en ikzelf (Sooi))

Er werd een groep “ Italie reis “ opgericht , gedachten en bevindingen werden uitgewisseld.

Vrijdag 9 juni startte voor mij  de reis met ophalen van het Buske.

Buske had die dag naar de controle geweest…dus piccobello in orde..ik moest de KM-stand noteren en schreef 31.500km op ( ik dacht nog …hier is niet veel mee gereden)

..helaas bleek dit 315.000km te zijn .

 

Zaterdag 10juni , om 4.45u vertrok in met zoon Nick naar den Uil om Erik , Diego en Frank op te halen

Danny had vrijdag de fietsen al opgehaald met zijn auto , en ging Joris meenemen als bijrijder.

Via Nederland reden we naar Duitsland.

Bij onze eerste stop bleek het rechtervoorwiel van het buske wat plat te staan..wat bijgepompt en rijden maar..

Toen we een tweede maal stopte , bleek de band weer even plat te staan..dan maar vervangen zeker ?  Alleen bleek het reservewiel niet los te krijgen..

Dan maar wat bijpompen en verder rijden , tot de volgende stop , daar hebben we een spuitbus met reparatieschuim gekocht

Diego spoot met het schuim in het rond en uiteindelijk ook in de band , het hielp ons wel om via de beruchte Brennerpas, op tijd aan te komen bij ons eerste hotel.

Voor sommige onder ons , was de Brennerpas de grootste ontgoocheling van het verlof..

Hotel Gardenazza in Badia zag er heel proper en leuk uit.. wat zouden we te eten krijgen ?

De vriendelijke eigenaars boden ons een 5-gangenmenu aan , we bestelde nog enkele flessen van de plaatselijke rode wijn , en onze eerste avondmaal was direct een voltreffer.

Het eten was fantastisch ! Nadien nog een biertje gebrouwen door de chef van het hotel en naar bed.

 

Zondag 11juni , 7.30u ontbijt

Ik had zin in een vers gekookt eitje , dus legde ik een ei in een netje met kleurencode in de waterkoker, na 10 minuten ging ik mijn eitje halen ..geen ei meer te zien

De gebroeders Rossen waren wel eitjes aan het eten….Ook het ontbijt was heel verzorgd en uitgebreid.

De eerste taak van de dag was het Buske terug rijklaar maken , Reservewiel proberen los te krijgen en wisselen met de leeggelopen band

Met veel moeite is dit toch gelukt en konden we met ons buske de bergen in trekken voor onze eerste bergrit

 

RIT 1 Sella Ronda 65km en 1906m

 

Eeste klim van 1350m naar 2130m , zo een 16km lang .., we wisten ineens hoe laat het was ..!

Nick zou ons al snel achter laten …dit was zo gedurende heel de week..hij heeft met momenten kou geleden op de bergtoppen..(wat trager rijden Nick..)

De rest van de podiumplaatsen zouden bijna iedere beklimming wisselen..wat heel leuk was voor de groepsgeest.

Dan beetje afdalen naar 1900m en terug omhoog naar 2260m , dan afdalen naar 1840m en terug omhoog naar 2252m en nog eens afdalen naar 1600m en voor de vierde keer omhoog naar 1900m en terug afdalen , nog even terrasje gedaan met koffie en gebak en gaan douchen in het hotel

 

Maandag 12 juni ,7.30u ontbijt

De meeste hadden redelijk geslapen , maar iedereen was toch een beetje bang voor deze dag…de koninginnenrit !

 

RIT 2  106km en maar liefst 3011m

Eerst onze kapotte band nog even binnen doen bij de plaatselijke bandencentrale

De andere ploeg deed inkopen voor onderweg

De eerste beklimming 16km lang van 1350m naar 2187m , de meeste wisten toen al dit wordt nen zware dag , he Frank

Dan afdalen naar 1075m en terug omhoog naar2050m dit was echt zwaar !

Dan afdalen naar 1450m en nog een derde beklimming naar den hoogste top op 2235m!

Danny was al enkele keren gestopt , omdat hij problemen had met ademhaling , na verschillende keren stoppen en weer doorgaan…werd het toch te zwaar en verkoos hij de laatste kilometers in de bus plaats te nemen.. Wat er met Frank gebeurt is tijdens deze klim is niet zo duidelijk .. sommige kwade tongen beweren dat hij een tijdje steun heeft gekregen van onze chauffeur Erik….?

De laatste klim ging een beetje op en neer , maar door de vorige klimmen was dit echt wel de kers op de taart , niemand had nog iets over

Het was goed geweest , nu nog afdalen naar ons hotelleke

In de afdaling waren bepaalde stroken opnieuw geasfalteerd… op een van deze stroken lagen wat steentjes , waardoor mijn achterwiel een beetje wegsprong..

Hierdoor kon ik niet meer ideaal mijn bocht nemen waardoor ik in de slip  ging , mijn fiets kon nog stoppen voor de vangrail…ik vloog er wel over en belande enkele meters lager in de Alpenweide

Heel veel geluk gehad , een stijve nek en wat blauwe plekken…dit had wel anders kunnen aflopen

Van de Joris zalf gekregen, waarvoor dank ! en een uurtje op bed gelegen en we waren weer klaar om aan ons 5 gangen maal te beginnen.

Ik zelf ben direct naar bed getrokken , de rest heeft nog een paar biertjes gedronken in de bar.

 

Dinsdag 13 juni , 7.30u ontbijt

Iedereen nog kapot van gisteren , bij mij persoonlijk kwamen er dan nog wat pijntjes bij van  mijn val gisteren in de afdaling.

 

RIT 3 Cortina D’ Ampezzo 56km em 1500m

Hiervoor reden we met  buske en chauffeur Erik op verplaatsing ook Danny nam zijn auto om de fietsen te vervoeren..

Na enkele kilometers door de bergen en paar haarspeldbochten later ..merkten we toch wat rare geluiden en trillingen in ons buske..Volgens Erik was alles Ok

Na tijdje toch maar eens langs de kant gaan staan ..groot was onze verbazing toen Joris zei ik kan met de hand die bouten van dat gewisselde wiel aan draaien..!

We konden er allemaal mee lachen , maar eigenlijk levensgevaarlijk !

Dan de eerste klim van 1200m naar 1810m en zo een 9.2km lang , hier kwam Erik voor het eerst in actie , en dat ging verbazend goed ! Ik was met Joris aan het klimmen toen wij het gezoem van Eriks fiets hoorde naderen…Laat maar rijden zeiden wij en Erik kwam ons voorbij ..even toch want 100m verder moest hij voor de 17 keer plassen …! Toch kwam hij 1 km verder ons weer voorbij ! Knap gedaan Erik !

Aangekomen bij het mooie meer , wat fotos genomen , een terras met koffie , het leven kan mooi zijn

De vraag van de dag was “ Wie gaat de steilste beklimming uit de Alpen doen?” Ik zelf had nog te veel last van mijn val , Erik zei dit is te steil voor mij, en Frank was ook nog moe van de vorige ritten

Diego , Danny , Joris en Nick gingen de uitdaging wel aan en slaagde alle in hun opzet , Proficiat mannen.

Danny zat blijkbaar wel op handen en knieen  te bidden (of zat hij bij waterbron?)

Dinsdagavond nog even de velg met de nieuwe band gemonteerd.

En ons laatste avondmaal genomen in Gardenazza  , nadien nog enkele lekkere Forst-biertjes gedronken

Joris had nog een leuke attentie voor hoteluitbaters , een fles trippel en dubbel van Westmalle ! hier waren ze duidelijk heel blij mee

 

Woensdag 14juni , 7.30u ontbijt

De koffers staan al klaar voor onze volgende transfer .

We nemen afscheid in Hotel Gardenazza en danken hun nogmaals voor het fantastisch verblijf !

Bij aankomst bij de bus blijkt onze nieuwe band tocht wat plat te staan...nog even laten bijpompen bij de bandencentrale en richting Caldaro

 

DEEL 2

Aankomst Hotel Weingarten Caldaro

Zoals verwacht waren we te vroeg voor het inchecken , geen probleem , het was vandaag rustdag …dus tijd genoeg , he Diego

Op de parking ons koerskledij aangetrokken , fietsen startklaar gezet en de rustdagrit ingesteld in de GPS

RIT 4 Kaltermeer 41km en 273m

Eerst de juiste fietspad zoeken , want er zijn er verschillende .

Heel mooi fietsen tussen de wijngaarden  ook wat warmer dan de vorige dagen , zien we in de verte het meer opduiken…een prachtig zicht

Bij het meer aangekomen besluiten we om hier ook het middagmaal te nemen , dit is echt genieten onder een paraplu , eten en drinken , knap uitzicht !

Nadien rijden we door de kilometers lange appelgaarden en via de oevers van een rivier terug richting hotel , eerst nog even terrasje mee pikken langs het mooie op en neer gaande fietspad

Bij het hotel aangekomen de koffers naar de kamer gedaan...en nog een paar Forst-biertjes genomen

Vanavond konden we niet in het hotel eten maar in de zaak er naast “al la carte” ! Ik zei doe uwe lange broek maar aan dat zal wel knap zijn..!

Daar aan gekomen …zagen we alleen maar dikke Duitsers en schweinerei... grote potten bier en heel grote porties

Iedereen had al genoeg na het voorgerecht…voor iedereen een volle pan pasta ! de hoofdschotel kon bijna niemand op , en dan nog een nagerecht in de zelfde “lijn”?

 

Donderdagmorgen 15juni , 7.30u ontbijt buiten op terras ,  lekker eten ,dik in orde

We maken ons klaar voor onze tocht naar het Gardameer , we rijden eerst een stuk met buske tot aan de start.  Je gelooft het niet maar onze nieuwe band stond weer plat ! Opnieuw naar een bandencentrale…bleek er een gaatje te zitten in een las van de velg...maar vanaf nu zou het bandenprobleem wel van de baan zijn

 

RIT 5 Gardameer 108km  607m

 

Over een fantastisch netwerk van fietspaden rijden we tot aan het Gardameer

We rijden tot in een klein dorpje langs een rotswand van het meer , hier eten we ook op een terrasje

Erik heeft geen honger ?? Hij heeft blijkbaar toch al flink afgezien tijdens onze heenrit

Op onze terugweg moeten we eerst nog een beklimming van 2km overwinnen , best zwaar met dit warme weer .

We hebben gelukkig de wind mee richting hotel , toch was het voor Erik meer dan genoeg…hij was doodop

Deze avond voor het eerst eten in ons hotel …was ook niet slecht , maar Hotel Gardenazza was toch iets beter

Na enkele kruiken van de plaatselijke wijn , nog wat biertjes , en ook wat cola’s met iets in.. ons bed opgezocht.

 

Vrijdagmorgen 16 juni,7.30u ontbijt buiten op het terras , dicht bij het zwembad , waar onze Danny iedere morgen al vroeg een duikje in nam

RIT 6 Ressia pass  59km 840m

Onze laatste rit  doen we ook met de busjes op verplaatsing , ook nu zullen we gebruik maken van de fantastische fietspadjes richting het meer, Het gaat wel serieus op en neer…hierdoor wordt toch weer best zwaar.

We worden wel beloond , door zeer mooie uitzichten o.a. van de kerktoren in het meer ..

Deze middag eten we nog eens lekker ongezond (frit met hamburger), en gaan we nog even via enkele mooie alpen weides richting Oostenrijk .Om dan onze tocht richting startplaats aan te vangen.

Met de buskes terug naar Caldaro….! dat was het dan onze Italiereis ! , we tellen de kilometers op , komen op een totaal van 435 km en liefst 8137 hoogtemeters !

Niemand fietspech gehad , geen ernstige ongelukken  (met dank aan mijn engelbewaarder) , geen druppel regen tijdens het fietsen , TOP !

Ons laatste avondmaal in het hotel , met enkele drankjes afgesloten

 

Zaterdagmorgen 17 juni , iets voor 7u  , ontbijt buiten op het terras, de koffers zijn zo goed als gepakt, iedereen heeft eigenlijk al afscheid genomen van Italie , en zit met zijn gedachten al richting Den Uil ..Er worden broodjes gesmeerd en weg gefoefeld  voor onderweg ..Nog uitchecken en om stipt 8u rijden we van de parking

Danny en Diego zouden heel de rit voor hun rekening nemen waarvoor dank . In Etten-Leur hebben we nog even MC Donalds gedaan , om rond 21u Den Uil binnen te rijden

Langs deze weg wil ik alle deelnemers bedanken voor deze mooie , leuke, soms zware en schitterende fietsvakantie in Italie !!!!!

Nog een bijzonder dankuwel voor den Diego , die veel stress en zenuwen heeft moeten trotseren om dit tot een goed einde te brengen…maar het was de moeite waard !!

Sooi

 

11 juni  ( Eddy)

Alhoewel Luc vooraf had voorgesteld om vandaag om acht uur te vertrekken vanwege de warmte, gaven we uiteindelijk op ons vertrouwde uur present aan de kerk. De grote afwezige was onze Nestor René. Hij had nog opruimwerk thuis na een feestje van gisteren. De grote aanwezige (letterlijk én figuurlijk) was onze Paco in levende lijve. Maaaaandenlang stuurde hij op zondagmorgen getrouw zijn kat naar de kerk. Dus was mijn verrassing groot om de eigenaar van die kat vandaag te zien verschijnen.

Na ons sportief weekend in de Veluwe zat iedereen met goei benen, maar mede door de voorspelde hitte wisten we niet goed waar naartoe. Kevin hielp ons uit de nood. De Gewone Koereur in Noordeind bij de watertoren vierden hun vijfjarig bestaan met een tuinfeestje mét zelfs muzikaal live-optreden. Daar prikten we ons afstapje.

Vandaag vertrokken we echt op ons gemakske en de wind stak nog niet strak op. Door Nispen, langs Ronny’s dodelijke aanrijding, langs de Islamitische begraafplaats in Bergen, zetten we onze weg voort naar den eerste dijk. De weersomstandigheden waren ideaal met zon aan een staalblauwe hemel en een lichte bries. Het afwisselend decor over dijken, langs weilanden en door koele bebossingen maakten er geen eentonige rit van. Er werd wat gekeuveld over reekes en groenestroomcertificaten, tot we vanuit het niets toch weer gingen versnellen. Over Zandvliet reden we door naar Putte. Als er een lange strook met ‘cobble stones’ in beeld kwam, zette Kevin zich als een krachtpatser sterk op de kop en trok hij ons op een lang lint achter zich. Wat later moesten we op een brede bosweg plots noodgedwongen langs een bijzondere slagboom. Volgens Gert zou de Ronny hier niet langs rijden, maar zou hij gekozen hebben om er ‘onderdoor’ te gaan. In Heide fietsten we de fietsostrade op en we hadden voor één keer geluk met de erbarmelijke staat van de Belgische spoorweginfrastructuur. De slagbomen aan alle overwegen bleven neergelaten zodat wij rustig en veilig konden blijven doorpeddelen. Net voor de overweg aan de watertoren in Noordeind moesten we alsnog even voet aan de grond zetten. Een kladje sportieve Nederlanders begreep niet dat het zooo lang kon duren vooraleer de trein hier passeerde. Dat begrijpen wij ook al jaaaaaren niet!

We streken neer op het tuinterras en steunden met een goei pint de kas van de Gewone Koereur. Als de drummer van het bandje teveel bastonen sloeg, stapten wij wijselijk op want de koffiekoeken van de jarige Paco lagen op ons te wachten. Alle wegen naar overal brachten ons over den Darm naar den Uil. Ik trok op het einde nog een fameuse cartouche maar de vrienden achter mij aten eerst mijn bord helemaal leeg en kwamen daarna met veel power vlotjes naast en over mij geknald. Luc haakte vroeger af wegens familiale verplichtingen. Ron moest met een lastige rug nog naar een schoolfeest in Nieuwmoer. Met vijf overblijvers schoven we aan op een leeg terras aan de Arabieren. De lekkere koffiekoeken werden gesmaakt, waarvoor dank Pacco. Hij beloofde hierbij dat hij ook volgende week zijn kat thuis zou laten en zelf zou komen afzakken naar de kerk. Benieuwd. Gert had zijn dipje uit de Veluwe gelukkig verteerd … hij dronk zijn Duveltje met smaak. Marc maakte de eindafrekening en om klokslag één uur verlieten we het terras en reden we onder een warme luchtstroom huiswaarts. Het zou een namiddagje lekker niksen worden, onder een boom in de tuin met een boek in de aanslag. Dan hebben onze vrienden Dolomieters andere katten te geselen. Op de prachtige foto’s stellen we vast dat hun Italiaans verblijf goed van start is gegaan. Brei er nog mooie veilige verlengdagen aan mannen! A rivederci!

 

4 juni

Nick, Sooi, Danny en Erik hebben er een snelle rit van gemaakt.  In Willemstad zijn ze even op adem gekomen op een terrasje.

 

2 juni en 3 juni Veluwe ( Eddy )

 

Onze zevenkoppige Veluwegroep werd op vrijdag, 26 mei ten huize Delcroix hartelijk en gastvrij ontvangen door Marc en Rit voor een allerlaatste bespreking over ons verblijf in Arnhem. Van vrijdag 2 juni t/m zondag 4 juni zouden we onze ‘hoogtestage’ doorbrengen in de buurt van het natuurgebied ‘de Veluwe’ in Nederland. Op een klein half uurtje werden er concrete afspraken gemaakt over de kamerverdeling, het vervoer, vertrekuur en zo meer. Wel even vermelden dat Nestor René zijn tweelingbroer ‘Koning André’ had gestuurd om hem te vertegenwoordigen. De sfeer zat meteen goed, wat maakte dat de vergadering om klokslag middernacht werd afgerond. De sterke bieren en lekkere hapjes hadden hun doel niet gemist waardoor iedereen licht aangeschoten huiswaarts vertrok. Onze jongsten, Kevin en Gert, zouden ons veilig met hun wagens naar het hoge Noorden brengen. En tijdens onze fietstochten zouden ze ons wel mee op sleeptouw nemen.

Een week later kwamen we om negen uur samen aan de kerk. Ik draaide nog net op tijd het kerkplein op en zag dat de rest van de groep al vertrekkensklaar stond te wachten. Wat later zetten we koers naar onze noorderburen met veel koersgoesting. De reis verliep vlot zodat we ruim op tijd konden aankloppen bij hotel Bastion in centrum Arnhem. Onderweg hadden we ondersteunende berichtjes gekregen van onze Dolomieters om ons een fijne en veilige reis te wensen. Waarvoor hartelijk dank iedereen! Een lekker koffietje op een terras in de buurt zou ons smaken. Het ochtendgesprek haalde verrassend een redelijk niveau. We babbelden oa over klassejustitie en de Reuzegommers en over politieke graaicultuur. Toen de vriendelijke dienster even later vroeg of ze nog iets voor ons kon betekenen, kreeg ze als antwoord : “Opzouten 😊”. Marc toonde zich hiermee meteen van zijn beste grofgebekte kant (met een humoristische inslag wel te verstaan). In de ondergrondse parking kleedden we ons om en werden de fietsen van de rekken genomen. Met een bewolkte hemel zouden de armstukken nog best van pas kunnen komen. Kevin en Marc namen meteen de kop, zonder mouwstukken, en dreven het tempo al snel hoogte in. Eens we buiten het centrum reden, kwamen de hellingen direct in beeld. Iedereen trapte op zijn adem, en René moest zijn wagonnetje lossen. Je zou voor minder een lichte paniekaanval krijgen. Het prachtige Veluwse parcours maakte gelukkig veel goed : we fietsten in mooie bosgebieden op zalige glooiende fietspaden. Nergens was het echt vlak, het ging met de regelmaat van de klok op en af. Bij het overschrijden van de wild- of veeroosters wist je dat er beestjes op de loer konden liggen. Tot onze grote vreugde hadden we al vrij snel prijs: een drietal Schotse Hooglanders (echte kolossen met fameuse horens) hadden zich te grazen gelegd naast het fietspad. Later op onze rit kregen we ook  nog een koppel wilde paarden mét veulen te zien. Een afwisseling van heide en weide en bos zorgde er voor dat je de ogen uitkeek. Het was echt een lust om hier te mogen fietsen in zo’n natuurrijk decor. De ene klim sloot netjes aan op de andere. Het ene hanengevecht volgde na het andere om elkaar even te testen. Maar telkens kwam de groep in de afdalingen vrij snel weer samen. Op de top van een lastige klim werden we verrast door de plaatsnaam : ‘Posbank’. Deze klim was in 2017 een doortocht van een rit in de Ronde van Italië (waarin de Nederlander Tjallingi het laken naar zich toe trok en de bergtrui veroverde). We lieten hier meteen een mooie groepsfoto maken. Het was dus soms afzien om daarna weer volop te genieten. De sfeer bleef opperbest, mede door een stralende zon en een wondermooi landschap. We haspelden bijna tachtig kilometer af en overbrugden ruim zeshonderd hoogtemeters. We besloten onszelf te trakteren op een afstap net voor het binnenrijden van Arnhem centrum. Het verloren zweet werd gecompenseerd met halve liters Brand of  Karmeliet. De bestelde bitterballen smaakten ons opperbest. Iedereen was dik tevreden over het verloop van deze namiddagrit! Na deze deugddoende stop trokken we ons opnieuw in gang richting ons hotel voor een check-in en een zalige douche. Al vrij snel kwamen we daarna samen in de bar van het hotel. Gert moest meteen zijn werkgerief uit de camionette gaan halen om een kapotte tapkraan te kunnen herstellen. Hij werd door het personeel hiervoor rijkelijk beloond met een typisch Hollands glaasje bier. Wij vielen buiten de prijzen, helaas. We trokken wat later de stad in om lekker te gaan tafelen. Arnhem is een mooie bruisende historische stad met tal van gezellige terrasjes. Echt een aanrader voor een kort toeristisch verblijf! We lieten ons bedienen door een welbespraakte fleurige Mout. Ron koos voor de onbekende Bernardusuitgave en René zette zijn joker in op Mooie Nel. Toen Marc in zangstijl vroeg ‘waar de Nooduitgang was’, kwam de sfeer echt goed in de groep. ‘The Lord is my Shepherd’ kwam vanuit het niets op de tafel vallen. Dat slagzinnetje werd te pas en te onpas boven gehaald. Morgen zouden we een zware rit op de plank krijgen (150 km en volgens sommige bronnen bijna 900 hoogtemeters). Het gezond verstand haalde de bovenhand en we trokken tijdig naar de Bastillon. Iedereen nam de lift naar de kamers, maar Ron en René stapten resoluut naar de bar om af te sluiten met een halve literse Brand of zoiets.

Zaterdagmorgen stuurde Kevin ons om half zeven een berichtje met foto van hem en Gert in de fitnessruimte van het hotel. Toen Marc en ik om acht uur gingen ontbijten, zoals afgesproken, zat de rest van de bende al op ons te wachten. Ze hadden al zo goed als ontbeten. Wat lichte stress voor een zware ‘bergrit’ kan doen met mensen hé. We genoten van een verzorgd uitgebreid ontbijtbuffet. Het zonnetje scheen heerlijk binnen bij een staalblauwe hemel. Onze dag kon eigenlijk al  niet meer stuk … laat de afstand en hoogtemeters maar komen! Net zoals gisteren was het even laveren voor we de drukte van de stad achter ons konden laten. We hadden ons plechtig voorgenomen om vandaag niet te snel uit de startblokken te schieten. Doseren is een kunst, weet je wel. De ingang tot het Nationaal Park van de Hoge Veluwe moesten we laten schieten wegens de te dure inkom. Gelukkig had Marc zijn voorbereidend huiswerk goed gemaakt en had hij een alternatieve route achter de hand. Bedankt, de Lord is werkelijk zijn Shepherd. De zaterdagrit bracht ons opnieuw over wondermooie bospaadjes. De felle zonnestralen doorheen een prachtig bladerdek gaven je een gelukzalig gevoel. Dankbaar om hier vandaag te kunnen fietsen. Het weekend bracht meer fietsers op de been zodat we regelmatig een lintje moesten vormen. We pasten onze snelheid aan zodat we nog meer konden genieten van de mooie omgeving in vijftig tinten groen. Ik zat geconcentreerd als laatste van de groep in het achterwiel van René, toen plots algemene hilariteit de kop opstak. Ik schrok toch even en wist niet goed wat er gaande was. Al snel bleek dat ik de hoofdvogel van het weekend gemist had. Een volwassen ree met een schofthoogte van minstens anderhalve meter (later op de avond zou het zelfs gaan tot bijna twee meter!) had zich plots aan de rand van het fietspad gezet, om daarna verschrikt in het struikgewas te rennen. Iedereen had het dier blijkbaar gezien, behalve ik, en ik heb het nadien mogen horen, amai. Het kladje ooievaars en de alpaca’s heb ik nadien wel opgemerkt, gelukkig maar. Toen men achter ons riep dat er op rechts zelfs dromedarissen te zien waren, keken Luc en ikzelf verrast allebei de verkeerde linkerkant op. We konden nog net een glimp opvangen van die circusbeesten, tot grote leut van de rest van de groep. Zou de vermoeidheid even de kop hebben opgestoken misschien? Ondertussen was er een verloren gereden Italiaanse trucker in onze wielen komen aansluiten. Luc hield Flippo met zijn beste Engels aan de praat. Bij onze drankstop stapte hij zelfs mee af en schoof gezellig aan voor een korte babbel. Hij vertelde over het noodweer dat Italië teisterde. We hopen maar dat onze Dolomieters gespaard mogen blijven van regen. Na deze plaspauze vervolgden we onze weg door bos en hei. Soms moesten we door dorpskernen en open vlakten. Dan was de strakke noordooster meteen goed voelbaar. Je geraakt echter niet uitgekeken op de typische woningbouw van die streek, zodat de kilometers vlotjes gemaald werden. Uitgestrekte bloemenbermen, weilanden met loslopende grazers, vriendelijke buurtbewoners en verzorgde voortuintjes, mooi om te zien allemaal. Wat later vertraagden we bij het zien van enkele zweefvliegtuigen en een tiental kleurrijke parachutisten. We naderden een plaatselijk vliegveld, dat was wel duidelijk. Opstijgende en dalende motorvliegtuigen vlak boven ons hoofd trokken onze aandacht. Onderweg merkten we vergane oorlogsglorie op … oude gecamoufleerde trucks en jeeps, de dag van Ron kon niet meer stuk. We fietsten verder richting Vaassen waar onze Lord in brasserie Den Toren een middagpauze had voorzien. Er was een lokale markt aan de gang en dat gaf een gezellige drukte. We genoten van een zonovergoten terras en we bestelden een uitsmijter. Een vol bord met een dikke snee brood met daarop vier spiegeleieren en groenten werd voorgeschoteld. De gesprekken vielen stil en iedereen genoot van dat lekkers. De vriendelijke serveerster trok de aandacht van Marc. Haar ritssluiting stond open en dat had onze Lord meteen gezien. De opmerkingen die volgden ga ik wijselijk niet meegeven. Voldaan en in opperbeste stemming kropen we terug op onze fiets. Vanaf nu zou de noordoostenwind onze metgezel worden en dat joeg het tempo geleidelijk aan toch wat de hoogte in. We bleven genieten van het moois rondom ons maar soms moesten we toch een tandje bijsteken om te blijven aanklampen. We zijn en blijven nu eenmaal wielertoeristen met een serieus hanengehalte. Het venijn zat hem vandaag vooral in de staart. Voor we konden terrassen in Arnhem zouden we nog enkele pittige puisten moeten bekampen. En of we ze gevoeld hebben op het einde van de rit! De kaarten werden geschud en tijdens de hellingen netjes neergelegd. De jeugd met Gert en Kevin trokken telkens flink van leer terwijl de golden oldies afzagen en/of afhaakten. Vooral de allerlaatste klim over de kasseitjes liet sporen na bij iedereen : een opkomende kramp tot achter de oren bij Marc, stekende rugpijn bij Ron, Luc die botste tegen zijn fysieke beperkingen, René werd serieus geconfronteerd met licht overgewicht. Ikzelf mocht gelukkig niet klagen (oude wijn wordt beter met de dagen zeker, alhoewel). De laatste afdaling verliep gedisciplineerd op de lekker lopende kronkelende asfaltwegen. Echt top!! In het centrum van Arnhem streken we neer op het terras van café De Kroon in een drukke doorgangsstraat. Dat maakte dat er van alle kanten van alles te zien was. We gaven onze ogen de kost en soms kwamen we zelfs ogen te kort. Terwijl iedereen koos voor de grote versie van Hertog Jan, ging ik voor de grote Karmeliet. Toen de ober kwam aandraven met een 25 cc glaasje, kon ik mijn teleurstelling amper verbergen. Gelukkig kwamen we al snel tot een gezonde en lekkere deal (Karmeliet in een extra grote kuip). Dankzij Luc konden we ons nog tegoed doen aan de lekkere snacks. De ober bleef over en weer lopen om de lege glazen te vervangen door frisse volle pinten. We hadden blijkbaar allemaal zweet gelaten vandaag.  Na een deugddoende douche en wat nakaarten aan de bar begaven we ons al snel naar het centrum van het stadje. Na wat gezoek vonden we een ‘verwarmd’ terras met bijhorende verlichting. Hier zouden we de hele avond rustig blijven zitten nakletsen over ons geslaagd weekend. De chef-kok schotelde ons heerlijke gerechten voor die we ons goed lieten smaken. Onze King André haalde zijn beste sigaren boven en bij de uiteindelijke afrekening viel hij in de prijzen met een klapzoen van de dienster. Goedgezind en met een volle buik van eten en drinken trokken we naar Bedlehem.

Ik had Kevin beloofd om tegen zevenen in het fitnesszaaltje te zijn. Samen met Gert stuurde hij iets over zeven ’s morgens een foto, terwijl ik mijn kat stuurde. Aan de ontbijttafel vernamen we dat Joris wat hoogtemeters had gefietst in het zuiden van ons land. Die gaat er volgende week zeker staan, en hopelijk de rest van de Dolomieters ook. Ik werd regelmatig herinnerd aan het gemiste ree van de vorige dag, waarvoor hartelijk dank. Na een lekker ontbijt gingen we naar de John Frostbrug. Hier werd tijdens de tweede wereldoorlog fel strijd geleverd. Het leverde zelfs een bekroonde verfilming op : A bridge too far (1977). Met zicht op een overstromingsgebied naast de Rijn én een stofvretende opruimkar na het plaatselijke festival daags voordien, genoten we nog na van onze sportieve inspanningen. We kuierden over een lokale rommelmarkt en bezochten daarna nog even het naoorlogse museum. Terwijl we zonnige groeten uit Willemstad kregen van vier dappere Arabieren, maakten we ons stilaan klaar voor onze terugreis naar home sweet home. Den Diego genoot waarschijnlijk nog na van de bruiloft van zoon Yannick. En terwijl Sooi en Nick zich opmaakten voor hun clash tegen Genk, lieten wij met een voldaan gevoel Arnhem achter ons. Het was een kort sportief verblijf maar geslaagd over de hele lijn! Bedankt fietsmaten!

 

 

28 mei  ( Eddy )

Zalig gewoon, als je ’s morgens de gordijnen open schuift en de zon al lekker komt binnen piepen. Het belooft een prachtige fietsdag te worden, wel opnieuw met een vervelende strakke noorderwind als metgezel.

Sooi en Nick hadden vooraf afgemeld om ‘hun’ ploeg van ’t stad mee naar de titel te loodsen. Helaas voor hun zijn de meeste dromen inderdaad bedrog, al krijgen ze volgende week nog wel een herkansing. Diego moest een verplicht weekendje Oostende ondergaan. Met een fietstochtje naar de kust koppelde hij toch maar lekker het nuttige aan het aangename. Eric passeerde na onze rit in burgerkleren en mét de viervoeter op stap langs het café!?

Ik verscheen per uitzondering vroeg aan de kerk. Mijn verbazing was groot toen bleek dat er niemand te zien was. Was ik dan zoveel te vroeg, of had ik iets gemist van sms-verkeer? Vanuit het niets kwam er plots een kladje fietsmaten opgedraaid. Zij hadden er (zogezegd) al een pittig ritje van een dik uur opzitten. Dan komt een mens eens ruim op tijd, en dan wordt hij zo voor de gek gehouden. Schone fietsmaten zijn dat 😊

We vertrokken aan een heel rustig tempo richting Nispen. Buiten Nispen haakten we ons karretje aan bij een groepje ‘ouderlingen’. Wat later werden wij op onze beurt bijgehaald door een kladje Essense ‘Pompers’. De gevormde grote groep waaierde wat later uit elkaar en met onze groep werd de versnelling ingezet, richting den Oesterdam. Vandaag was immers de laatste trainingsrit voor de Veluwers. Onze groep was voltallig op het appél en niemand wilde gezichtsverlies lijden. Bij het oprijden van den Oesterdam kregen we een bonte groep in ons vizier. We maakten vrij snel de aansluiting en Danny en Ron zetten zich stevig in hun wielen. En of het vooruit ging! Die mannen hielden er een strak tempo op na. Met de felle zijwind was het bij momenten een ferm tandje bijsteken om de rol niet te moeten lossen. Wij bleven een wel hele lange tijd lekker in de wielen meedokkeren, zonder onderling te wisselen. Dat is ons nog nooit overkomen, volgens mij. Pas bij de afslag naar Huybergen kwamen we eindelijk met onze groep alleen te zitten. Op weg naar de Vleet stak er plots nog meer tegenwind op. Toch hielden we het strakke tempo aan en bleef iedereen aan boord. Net voor Nispen scheurde het even en viel de groep wat uit elkaar. Toch hield iedereen een goed gevoel over aan deze stevige trainingsrit aan een hoog gemiddelde.

Omdat den Berend van de Gaffel vandaag naar de Kalmthoutse straatfeesten trok, streken de Gaffolo’s neer op ons terras. Zij verloren deze week hun fietsmaat Guy Van den Broek na een slopende ziekte. Langs deze weg betuigen we met onze groep onze oprechte deelneming. De film van het verlies van onze Ronny passeerde deze week wellicht bij velen onder ons. Volgend weekend trekken de Veluwers erop uit, een weekje later gaan de Dolomieters een volle week de steile bergbeklimmingen bekampen. Het zal enkele weekends iets rustiger zijn op het terras van de Arabieren. Ik wens iedereen fijne fietsdagen in goed gezelschap. Houd het veilig onderweg en geniet met volle teugen.

 

21 mei  ( Erik )

Vandaag vertrek naar Willemstad omdat de wind uit Nederland komt. We zijn met negen dapperen. We misten toch wel een paar koptrekkers door verschillende redenen. We hebben toch 82 km getrapt aan een gemiddelde van 30.7. Se apresfiets was weer formidabel. Eddy kwam ook nog goede dag zeggen. Had gisteren een zware dag. Samen met Sooike heeft hij kom op tegen kanker afgemaald. Sooi vanuit Mechelen naar Waregem en Eddy andersom. Ieder dus 125 km. 

PS: Moest vermelden dat ik een maneuver deed door ineens naar rechts op het fietspad (zonder signaal te geven ) te gaan rijden ook al was het 100 m verder terug op de weg rijden.

Ik ben geen man van veel woorden dus ik ga het hier bij laten.

 

14 mei  ( Eddy )

Na een zonovergoten zaterdag, met een geslaagde kankerrit van 100 km in de benen (bij sommige nog iets of veel meer) gingen we vandaag een verlengstuk breien. We kozen voor een rit naar Hoogstraten, veelal over Vlaamse landwegen. Vooral bij de aanvang van de trip dokkerden we over de beruchte betonnen verkavelingswegen. Het zicht op de lelijke boomplantages in Loenhout kregen we er gratis bij. Gelukkig brak de zon al snel door het wolkendek en dat zorgde voor een aangenaam fietsweertje. De strakke noorderwind moesten we ook vandaag weer trotseren. Daar wordt een geoefend fietser sterker van …

Een tienkoppig sportief gezelschap gaf ruim voor half negen present aan het kerkplein. Ron geeft enkele weken forfait wegens reisplannen naar het buitenland. Ouderdomsdeken René trok met de Gilde naar Kalmthout om te gaan wipschieten (hopelijk voor hem was de nevel al uit zijn hoofd verdwenen na een hangertje op het Gaffels terras). Nick vertoefde nog in Porto en Joris en Paco stuurden allebei hun katers.

Kevin had aan Danny beloofd dat we zouden gaan ‘losrijden’. Daar heb ik niet veel van gemerkt eerlijk gezegd. Werd er rustig vertrokken, dan kwam de snelheid er al redelijk rap ingeslopen om eigenlijk nooit te verdwijnen. Het was bij momenten hard labeur en alle zeilen werden bijgezet om te kunnen aanklampen. Maar de groep bleef ook vandaag compact overeind wat maakte dat we 85 km afhaspelden met een straf gemiddelde . En dat met zoveel tegenwind! Laat de sportieve buitenlandse groepstrippen maar komen, we zijn er allemaal (nou ja, bijna toch) klaar voor.

Sooi maakte net voor Achtel rechtsomkeer. Zijn ploeg van ’t stad neemt het vandaag op tegen concurrent en aardsrivaal Brugge. Hij zal zich de ingekorte fietstocht wellicht niet beklaagd hebben … zou zijn ploeg dan toch op weg zijn voor den dubbel dit jaar!?

Ergens halverwege kwam Frank tot de vaststelling dat zijn batterij van de versnelling helemaal leeg was. Dat was gisteren ook al gedeeltelijk het geval, maar nu moest hij dus nog een heel eind op ‘souplesse’ peddelen. Batterij plat, en het ventje uiteindelijk ook wel een beetje. Die heeft zijn les hopelijk geleerd. In Schijf geraakte Eric wat achterop, voor een zoveelste plaspauze. Zijn batterijen hadden nog overschot maar hijzelf zakte toch ook wat door het ijs. Luc wilde niet onderdoen en moest achteraf eerlijk toegeven dat zijn conditie nog niet is wat het zou moeten zijn. Geen paniek Luc, drie lange weken nog tot de Veluwe. Geen reden om te paniekeren, maar een beetje ongerustheid komt er wel ingeslopen misschien?

Met zicht op den Uil werd er nog een ferme cartouche bijgestoken door de groep. Ik zag zowat iedereen afstand nemen … met een vol kerkplein met enthousiaste feestvierders van de eerste communie kwam ik toch wel leeggereden binnen. Dan kijk ik naar de foto van Ronny op mijn buis en dan gaat het relativeren vaneigens. Het is maar ‘spielerai’. De lekkere witloofsoep met hoegaarden maakte gelukkig veel goed. We genoten van een gezellige babbel op een zonnig terras. Velen met een kras op de carrosserie, maar met een voldaan gevoel na een geslaagd tweeluik dit weekend. Er werd niet zo lang getafeld, en het was ook rustiger dan anders. Zou de migraine van Marc hier voor iets tussen hebben gezeten? Of wou iedereen op tijd naar huis om moederkesdag te vieren?

 

13 mei. Kom op tegen kanker  ( Eddy )

Eindelijk mogen vandaag de arm- en beenstukken in de kast blijven, want er wordt een zonnige zaterdag voorspeld. Marc had via sms laten weten dat we om acht uur zouden verzamelen aan de Gaffel. Van daaruit vertrekt immers de jaarlijkse kom-op-tegen-kanker-rit. Gewoontegetrouw komen we met een schoon gezelschap afgezakt, ter ondersteuning van het goede doel. Als ik de Vaartstraat uit kom gedraaid, heeft onze groep zich net op gang getrokken. Ik dacht nochtans dat ik net niet te laat zou zijn ….

In het Dreveneind worden de koptrekkers van dienst al snel terug tot de orde geroepen omdat het te snel gaat. Doseren blijft de kunst, toch zeker met een rit van 100 km voor de boeg. Dan maar een tandje trager, denkt Kevin, en op een gezapig tempo laten we ons met de wind meedrijven richting Nieuwmoer. Kevin was vanmorgen al vroeg uit de veren om Jef Brandt mee te ondersteunen in zijn loodzware dagopdracht : 13 toerkes afhaspelen!

Jef en Kevin Beyers sloten al vrij vroeg aan bij onze groep. We zouden Jef mee uit de wind helpen zetten, alhoewel. Jef was blijkbaar goed opgewarmd en hij zette zich vrij snel dominant mee op de kop. De snelheidsmeter ging bruusk omhoog en iedereen moest een tandje bijsteken om de rol niet te lossen. Vanaf de watertoren in Kalmthout kregen we dan nog eens een ferme tegenwind zodat het pompen of verzuipen was voor sommigen. Het strakke tempo ging er niet meer uit en we kwamen iets over negen ons aanmelden bij de bevoorrading aan de Gaffel. Rap rap een banaantje smikkelen en een drankbusje vullen, en dan met frisse moed ( of met de moed in de schoenen) er opnieuw tegen aan.

In het Handelaar in Kalmthout ontweken we een ferme krater in het wegdek. Iedereen manoeuvreerde behendig langszij, behalve Ron die pardoes frontaal doorging en lek reed. ‘Ge moet wel teken geven hé mannen’, was zijn reactie. Waarop René in zijn beste Vlaams antwoord gaf : ‘Ik heb toch wel gewozen!’ Al bij al een geluk bij een ongeluk, want Jef en Kevin vervolgden samen hun weg terwijl onze groep iets later terug op gang kwam. Vanaf toen werd er verstandig gefietst, dwz rustige momenten om energie bij te tanken, maar evengoed hard labeur tegen de strakke oostenwind. Enkele Dolomieters reden zich hierbij knap in de kijker. De form is duidelijk bij velen aanwezig, bij sommigen is er nog wat werk op de plank.

We bleven verder gespaard van mechanische pech en we konden echt wel genieten van dit prachtige voorjaarsweer op de fiets. Terwijl Nick met enkele vrienden afzakte naar Porto om ne maat te bezoeken, terwijl Gert naar Zolder trok voor een motorhappening of zoiets, terwijl Danny een tent opzette in zijne hof voor een plaatselijk feestje, en terwijl Paco er deze keer niet was … zetten wij onze fiets aan de kant en schoven gezellig aan op een drukbezet terras aan de Gaffel. We kregen een gratis rondje van de organisatie omdat we in groep de kaap van 1000 km hadden overschreden én een mooi koersklakske er gratis bovenop. Er werd genoten van de zon en geestrijke dranken. Frank en Joris maakten zich klaar om met de ezels op stap te gaan. Terwijl Diego en Sooi met z’n tweekes een vierde ronde afhaspelden kwam ons Maria wat later op haar eentje binnengewaaid. Drie toeren met weinig voorbereiding in de benen, knap gedaan hoor, groot en diep respect vanwege de hele groep!! Ronny, wat zou je er vandaag ook weer van genoten hebben, zeker weten!

 

7 mei  ( Marc )

Het was oorspronkelijk de bedoeling om vandaag naar Scherpenheuvel te fietsen. Maar de weersvoorspellingen waren zo slecht dat we dit uitgesteld hebben. Zo werd het het gewone half negen rit. Om het zo lang mogelijk droog te houden moeten we vandaag naar het noorden rijden. We kiezen voor een oude javadorit die naar De Heen leidt. Het begin van de rit is erg rustig en dat houden toch een hele tijd aan. Dit mag wel eens, vind ik. Als we richting het fietsbruggetje rijden in De Heen, komt er zelfs een flauw zonnetje door. Maar plots voelen we druppels. Het blijft gelukkig bij die paar druppels en de zon verschijnt opnieuw. Op het einde gaat het tempo nog wat omhoog, maar het blijft allemaal binnen de perken. Als we in ons cafeetje aankomen kijken we nog op de buienradar om te kijken wat er moet die " felle " buien gebeurt was. Zo zien we dat het bijna in de hele provincie Antwerpen heeft geregend. Dus onze bedevaart is niet nutteloos afgelast. Eddy kwam ook nog effe goeiedag zeggen. Hij had een pechweek gehad met allerlei vervelende toestanden. Volgende week meer succes Eddy.

 

 

30 april  ( Marc )

Omdat we volgende week naar Scherpenheuvel fietsen stelde Marc voor om toch eens een iet wat langere rit te rijden. De opkomst was t aallerlei redenen maar pover. Slechts zeven deelnemers voor een rit naar  Annajacobapolder. Ron had nog steeds last van zijn rug en reed met Erik een rustig ritje. Het heen rijden naar  Annajacoba was meestal over bekende wegen en hadden de de wind meestal in de rug. Het tempo was goed zodat we toch nog leuk konden buurten. Maar vanaf het verste punt moesten we met de wind op onze neuzen terug rijden. Maar gelukkig werkte de zon vandaag eens wel mee. Eindelijk zou ik zeggen. Het tempo bleef er goed in. En met regelmatig een dijk of een viaduct konden we onze beenspieren af en toe flink opspannen. Ook was ik blij met de complimenten die ik kreeg over het parcours. Het waren bij de terugweg meestal mooie landweggetjes met fantastisch mooie vergezichten. Frank R. reed nog plat, maar Danny fikste dit in een handomdraai. Zo kwamen we moe maar heel tevreden aan in ons cafeetje. Dit was een goeie training. Even dacht ik nog dat ze mijn verjaardag vergeten waren, maar met wat hints op te gooien kreeg ik toch nog felicitaties. ♥

 

23 april  ( Marc )

Ik weet niet wat er gebeurt door de opwarming van onze planeet, maar ik voel er deze tijd erg weinig van. Het wil maar geen lente worden. We geraken niet van onze wintertenue af. En we zijn al blij dat het deze voormiddag droog blijft. Het is wel zuiderwind, dus we proberen een huiswaartse  rugwind af te dwingen door naar Waarde te rijden. Dit doen we met 10 racers. Zoals vaker de laatste tijd, starten we vrij rustig. Maar ook zoals gewoonlijk laat de eerste versnelling ook niet lang wachten. Het gaat vooruit desondanks veel kop- en zijwind. Aan de toren van Waarde keren we huiswaarts. We hopen op wat rugwind, Maar achter de dijken weet je dat nooit zeker. Maar dit viel al bij al nog redelijk mee. Zodat de snelheid er toch in bleef. Af en toe moet ik nog wel eens roepen om niet het volledige gaspedaal in te duwen, maar mannen blijven mannen. Op het einde in de Vleet was het erg druk met auto's, fietsers en wandelaars. En dat leverde soms toch hete standjes op tijdens de eindversnelling. En het rustig binnenrijden is al helemaal niet meer van tel.

Joris was jarig geweest en had zelf een cheesecake gemaakt. Dit ging erin als zoete koek. Proost Joris.

 

16 april  ( Eddy )

De maartse buien hebben we achter de kiezen, maar de aprilse grillen liggen nog steeds op de loer. Gisteren lokte een stralende zon zowat iedereen naar buiten. Vandaag zou een zwaarbewolkte dag worden met een gure noorderwind. Wel of geen extra laagje, het blijft moeilijk kiezen … de korte broek blijft voorlopig sowieso opgeborgen in de kast.

Aan de kerk verschenen tien coureurs in tenue. Nestor René kwam het startschot geven in zijn zondagse kleren. Hij zou gaan ontbijten en gaf dus forfait. Ron bleek bij verrassing ook forfait te geven. Vertrekkensklaar in de startblokken, maar uiteindelijk in zijn eentje vertrokken om alzo zijn pijnlijke rug en wat andere kwaaltjes proberen te verbijten. We wensen je snel een volledig herstel Ron, zodat je je vaste stek in de groep terug kan opnemen. Diego liet ook verstek gaan om te kunnen gaan wandelen in de Rijkmaker. Met nog maar enkele weken voor het zware werk in de Dolomieten, is dat toch misschien een riskante keuze. Goei koersbenen kweek je immers door kilometers te malen 😊

De rit van vandaag bracht ons naar Oesterdam. Eigenlijk een mooie rit dankzij de kronkelige dijken in mooie natuurgebieden. Je kijkt neer op de groene weiden met volle sloten en prachtige meertjes. Met de voorspelde noorderwind zou het wel stoempen worden bij het heenrijden. Even voorbij Nispen stak een vijfkoppige ‘Jasperskliek’ ons gezwind voorbij. Dat was twee weken geleden wel even anders. Nu kropen wij een tijdje probleemloos in hun wiel. Met kortere kopbeurten bleef de snelheid verbazend hoog. Iedereen, alhoewel, groeit duidelijk naar zijn beste conditie.

Net voor het haventje in Tholen sloegen we linksaf om wat later den Oesterdam te lijf te kunnen gaan. Met een sterke wind in de achterzij en zelfs wat later in de rug, hielden we constant de teller op meer dan 40 km/u. Sooi grapte dat het nog wat te traag liep naar zijn zin. Bij het verlaten van den dam werd er een korte plaspauze gehouden. Meteen daarna zetten we in een rotvaart onze weg naar den Uil verder. Op de lange brug over de Schelde-Rijnverbinding wist ik meteen hoe laat het was. Als slechtste leerling van de klas had ik de grootste moeite om aan te klampen. Wat later moest ik zelfs passen voor een kopbeurt. Je wordt ouder papa (maar ik geef het voorlopig nog niet toe).

Het strakke tempo bleef aangehouden. In de Vleet richting Nispen werd er geleidelijk aan positie gekozen voor een pittige eindjump. Vanuit de staart zag ik plots iedereen versnellen terwijl mijn benen vol liepen. “Het hoeft niet elke week dezelfde te zijn die de rol moet lossen”, dacht Luc bij zichzelf.  Ik boog het hoofd en keek naar de afbeelding van Ronny op mijn buis … het is slechts ‘spielerai’.   Achteraf bleek dat we met een gemiddelde snelheid van bijna 32 km/u toch wel een snelle rit hadden afgehaspeld. De afwezigen van vandaag zijn hierbij gewaarschuwd voor de komende weken. In Nispen centrum sloeg Gert rechtsaf, richting huiswaarts en de Rijkmaker. Zijn bedrijf kreeg vandaag tal van kijklustigen over de vloer tijdens de open-deur-dag van tal van Essense bedrijven.

Kevin en Danny hadden nog wat extra jus in de benen om een laatste krachtige spurt te trekken aan de grensmeet. Twee hanen die vechten om de eer, maar het was de jongste telg Nick die op het laatste nippertje het laken naar zich toe wist te trekken. Sterke beren allemaal! Met een beperkt groepje van acht was het gezellig keuvelen in ons rustig caféetje. Bij momenten werd er zelfs serieus doorgesproken (maar dat duurt dan gewoonlijk echt niet lang). Wat dat betreft blijven we een zootje ongeregeld. Maar het blijft wel een aangename hechte groep met onderling respect voor elkaar.

 

9 april  ( Marc )

Vandaag is het Pasen. En dat blijft toch nog steeds een familiedag. Daarom verbaasde het me dat er toch acht fietsers aan ons startpunt verschijnen. Joris en Eddy blinken de laatste weken uit in het niet verschijnen aan de kerk. Marc dacht dat het een goed idee was om richting Moerdijk te rijden, zodat we windaf huiswaarts konden keren. We vertrekken richting het Theehuisje, maar als we nog maar net de aardbeienboer voorbij zijn na een dikke kilometer stopt Erik want de batterij van zijn fiets is niet goed aangesloten. Dit euvel is snel verholpen. Maar een halve kilometer roept Marc PLAT. Oeioei, niet leuk. Danny schiet Marc te hulp. Maar ik heb 2 lekke reservebandjes bij. Dat is weer klote, dus eentje lenen bij collega Sooi. Tijdens mijn depannage zegt Gert: ik sta ook plat. Maar hij heeft allemaal wel goei reparage materiaal bij. Maar ik begin te denken dat God niet zo blij is om met Pasen te gaan fietsen. Effe later springen we opnieuw op de fiets en beginnen we een inhaalrace tegen de tijd. Het tempo gaat meteen de hoogte in. Een eind verder kiest Diego voor het hazenpad want hij moet gaan brunchen. De snelheid gaat er echter niet meer uit. Het windaf stuk naar huis klopt ook niet helemaal want de wind draait naar het Zuid-Oosten. En zo wisselen zware en leuke stukken zich af. Op het einde krijgt Luc het nog zwaar. Hij heeft na zijn griep de goeie form nog niet te pakken. 

In ons café krijgen we soep, chocolade en hardgekookte eitjes en blokjes kaas. Dit is een goeie formule om een tof gesprek te houden met mekaar. ♥

 

2 april  ( Eddy )

Gisteren kon men een gek sturen naar waar men wilde. Vandaag worden we met een tienkoppige groep naar Willemstad gestuurd. Bij het begin van de maand april verleggen we immers onze sportieve grenzen en we zoeken de kaap van de 80 km op.

De maartse buien hebben we voorlopig wel echt gehad. Een gevoelstemperatuur van rond het vriespunt én een strakke noorderwind maken het fietsen toch nog redelijk lastig.

Op het lijstje van de afwezigen is Paco met voorsprong de regelmatigste. Maar ook Luc valt op door zijn afwezigheid. Met zijn ‘olietanker’ haalt hij voldoende kilometers in de loop van de week. Maar nu moeten de kilometers op zondag nog op de fietsteller worden gezet hé Luc.

Danny en Kevin worden door Marc (je haalt dan toch weer wel ff het verslag) tot de orde geroepen net voor Nispen. Tegen de wind in vertrekken aan meer dan 30 km/u lijkt geen goed idee voor het vervolg van onze rit. Ik geef het niet graag toe, maar het zijn wel wijze woorden op het juiste moment.

Op weg richting Dinteloord worden we bijgebeend door een vierkoppige delegatie van de Jaspers-clan, waaronder oud-fietscollega Jens. Ze sluiten voorbeeldig achteraan aan, om daar de hele rit te blijven hangen. Zelfs wanneer Eric bij hoogwater voet aan de grond zet in het haventje van Dinteloord, stappen onze vier metgezellen ook wijselijk van de fiets. Beuken tegen de sterke noorderwind in, is leuker vanop de achterste rijen …

Het was bij momenten stevig stoempen, maar we gaven onze ogen toch de kost voor de prachtige groene omgeving met volle sloten en slingerende beekjes. Een koppel witte zwanen keek toe vanuit een sompige weide. Wat later staken enkele waterkiekes de weg over. ‘Vorige week waren er zelfs acht waterhanen te bespeuren geweest’, liet iemand in de groep horen. Wat later kwamen we toch weer even met de daver op ons lijf weg. Een trucker uit een zijstraat had enkel oog voor rechts, maar wij kwamen van links … en reden op een voorrangsweg. Stomverbaasd ging de chauffeur vol in de remmen (en zijn lading ging hoorbaar tegen de vloer).

Bij het doorsteken van Willemstad trapte Ron stevig door, letterlijk dan, waardoor zijn ketting brak en wij noodgedwongen aan de kant werden gezet. De afwezigheid van onze Ronny werd nog maar eens jammerlijk vastgesteld. Gelukkig hebben we met Danny een handige ploegmakker in de groep. En ook even vermelden dat nestor René zijn kettingslot liet gebruiken, waarvoor hartelijk dank!

Vanaf toen kregen we de wind mee in de zeilen, én de Jaspersgroep nog steeds mee in het wiel. Zalig is dat, zo’n rugwind, we vlogen haast over de mooie natuurbanen. Wat later renden twee reeën net voor de groep de weg over, om daarna in de weide verder te draven. Echt mooi!

Aan het Theehuisje wilden we met de groep rustig ronddraaien, maar dat was buiten onze wieltjeszuigers gerekend. Ze staken plots de neus aan het venster en gaven volle gas. Sooi liet dat niet gebeuren en trok mee ten aanval. Kevin en Diego en Gert haalden alles uit de kast om aan te kunnen klampen. Wij hadden het geluk dat Eric zijn turbo aanzette. Hij was de perfecte gangmaker en hij nam ons allemaal op sleeptouw. Al die versnellingen zorgden er voor dat we met een fraaie gemiddelde snelheid van net geen 30 km/u binnenkwamen op den Uil. Een knappe groepsprestatie sowieso. Dat belooft voor de komende weken.

Aan de cafétafel en op het tv-scherm werd er druk gesproken over de Ronde van Vlaanderen en over de mogelijke winnaars en verliezers. De koetjes en de kalfkes werden er ook weer bijgehaald. Wij hebben weeral genoten van een mooie zondagsrit. We laten het échte fietswerk deze namiddag over aan de toppers en we gaan verder genieten vanuit onze luie zetel.

 

26 maart  ( René )

Omdat onze vaste verslag schrijvers er vandaag niet kunnen bij zijn maakt René nog eens een  verslagje van de zondagsrit.

Het was even afwachten wie er met zo een slecht weer zich  zou laten zien aan de kerk voor de zondagsrit .

met grote verbazing, starten we toch met zen achten .

de Ron gaat vandaag de route bepalen ,we starten richting Nieuwmoer, dan richting Schijf ,enz , dan Roosendaal naast het water, dan na een paar verkeerde beslissingen door de Roosendaalse wijken  gaat  de fietstour naar de Wouwse pin ,

via den Hoek en Nipse  komen we nat maar voldaan terug aan ons stamcafé.(dus niet in grevelingen)

nog even vermelden dat de Kevin met zijn nieuwe gravelbike, en den Danny met zijn nieuwe race fiets  deze rit hebben gedaan ,dus hun fiets is bij deze gedoopt !!!!!!

we waren natuurlijk op tijd terug na zo een natte rit ,maar we hebben er weer van genoten ,en dan geniet je des te meer van een goede tas soep ,

en de sterke verhalen tussen pot en pint  , hier en tijdens het fietsen hebben we die twee ouwe rakkers Marc en Eddy wel gemist .

 

19 maart

We hebben vandaag een kwartiertje vroeger afgesproken aan de kerk, want we rijden met z'n allen de toertocht van " Pek en Slik ". Eén persoon was dat vergeten maar die werd nog snel opgebeld door zijn broer. Danny en Gert rijden de bostocht en de rest houd het op de weg. We vertrekken naar het noorden met veel bewolking maar we houden het wel helemaal droog. Als we in Welberg zijn houden we een plasstop. Twee minuutjes later springen we op onze fiets maar we zijn de pijltjes kwijt. Na even wat gezocht te hebben besluiten we om richting Kalmthoutse heide te rijden want Diego heeft daar daags voordien dezelfde pijltjes gezien. En ja dat lukt, in Pindorp rijden we opnieuw op het juiste parcours. En zo kunnen we de toertocht vervolmaken. De tocht was zeker niet vernieuwend en ook iets teveel op het fietspad. De uitpijling was ook niet fameus, maar ja, We hebben toch weer een club gesteund.

 

12 maart  ( Eddy )

De voorspelde miezerige zondagvoormiddag kon toch nog een zevental wegrenners om half negen naar de kerk lokken. Een duo bosjesmannen, Gert en Danny, was toen al een half uurtje onderweg voor hun mountainbike-uitstapje.

Frank nestelde zich als enkeling van ‘de Dolomieters’ in goed gezelschap van een zestal kranige ‘Veluwers’. Er was druilerig weer voorspeld, en dat hebben we ook op ons bord gekregen. Voeg daar een strakke wind aan toe, en we kregen de perfecte ingrediënten om een echte Flandrientour te gaan rijden. We kozen voor een ritje Liesbos, steeds opnieuw een fijne rit om te mogen fietsen. Toch zeker vandaag, met de overvloedige regenval van de afgelopen week stonden beken en sloten blank. Echt mooi om onderweg van te mogen genieten.

Net als vorige week kozen we voor een rustig vertrektempo. Bij het passeren van de plaats van aanrijding van de Ronny, haal ik hem even in mijn gedachten. Mark loodste ons in het Roosendaalse industriepark ‘Borchwerf’ langs onbekende terreinen. Het was best aangenaam en vooral rustig fietsen. We hebben trouwens vandaag opvallend weinig fietsgroepen opgemerkt. Zouden we dan toch echte ‘die-hards’ zijn, door weer en wind gedreven? Met hemelsmos op onze kop én een sterke bries in onze rug, fietsten we gezwind richting Zevenbergen. Om Frank te plezieren pakten we regelmatig een viaduct mee, kwestie van vertrouwd te geraken met de komende Italiaanse hoogtemeters. Hopelijk geraakt hij tegen juni verlost van zijn vervelende heup- en rugklachten.

Op weg naar Etten-Leur, sloegen we bij een plaatselijke molen rechtsaf, met een ferme tegenwind als metgezel. Toch bleven we kordaat door peddelen, waarbij de wisselbeurten soms wat werden ingekort. De leeftijd laat zich bij momenten voelen, en daar moeten we ons heus niet over te schamen. De doortocht door het Liesbos brak de strakke wind en gaf ons weeral goeie moed. De regen was ondertussen gestopt en we werden enkel nog natter door opspattend vuil nat van onze voorligger.

Vanaf het Schijf konden we een tijd aansluiten bij de ‘Sprokkelse’ wielerclub uit Wuustwezel. Ze hielden er een strak tempo op na, maar in de staart van de groep was het even heerlijk freewheelen. In de laatste rechte lijn richting de Uilse kerk, trok sterkhouder Kevin de groep op een lijntje. Wat beslijkt en besmeurd, maar met veel voldoening van een pittige zondagsrit, kwamen we binnengewaaid.

Den Diego verwelkomde ons in gezelschap van wat familie. Zijn favoriete Liesbosritje zag hij aan zijn neus voorbijgaan. Danny en Gert hadden het speciale soepje-van-de-dag, met een straffe kaassmaak, reeds achter de kiezen. Terwijl Gert met een zeurende pijnlijke nek zat opgezadeld, werd er rustig gekeuveld en gelachen en genoten van de geleverde inspanning. Toen wat later Ludo Delcroix, broer van onze Marc, binnenkwam … werd er nog vooral enkel geluisterd. Met zijn verhalen, het één al langer en interessanter dan het andere, legde hij ons het zwijgen op. Den Danny werd zelfs efkes heel stil toen er over zijn bijdrage van 100 euro vorige week, heel wat vraagtekens werden gezet door den Ludo. Lacherig gezwans met een ferme kwinkslag, de sfeer zat er weer goed in! Bij het buiten gaan deed hij nog een extra duit in onze pot!

Volgende week gaan we de Peck en Skikkers steunen met onze deelname aan hun afgepijlde fietstocht. We hopen op iets beter weer en een even fijne koersvoormiddag.

 

 

5 maart  ( Eddy )

Een aangename verrassing vanmorgen bij het opdraaien van het kerkplein … een (bijna) voltallige fietsgroep had zich verzameld. De afwezigheid van onze Paco is een constante zekerheid geworden. Een papieren lid, het blijft toch wel jammer vind ik.

Terwijl Gert en Joris en Danny hun bosritten verder afwerkten, kozen de elf overige sportievelingen voor de weg, met Sooi als wegkapitein. Zijn tocht zou ons richting Steenbergen drijven. Met wat lichte tegenwind en een bewolkte hemel kozen we voor een gezapig tempo. Deze week is Frank R. mee op trammeke 6 gestapt, dat maakt dat we met z’n vijven in de tram der traagheid/wijsheid zitten … het hoeft dus niet perse snel te gaan van in den beginne.

De gratis kwaaltjes bij het ouder worden;  Frank heeft het vandaag aan den lijve ondervonden. Even voor halverwege ging de groep in de remmen omdat onze jarige met hoog water kampte. Prostaat, sanitair, thermostaat … het niveau van opmerkingen lag weer redelijk hoog. We onthouden vooral dat actieve seks goed is voor uwe prostaat, én het hoeft niet persé huiselijke seks te zijn. We blijven toch echt wel een zootje ongeregeld, denk ik dan bij mezelf, maar dat maakt het juist zo plezant.

Net na de pisstop gingen we bij de Heense Molen in de remmen én uit de klickpedalen. Iedereen zette een voet aan de grond, behalve onze Frank, die bleef in de klick en lag even later pardoes op de grond. Meteen zijn eerste krassen op de carrosserie van zijn nieuwe tram 😊 Je wordt ouder papa, geef het maar toe.

In het haventje van Steenbergen kwam de zon door het wolkendek piepen en we kregen er de wind in de zeilen gratis bovenop. Vanaf dan was het nog meer genieten van een prachtige route. Het tempo ging vanzelf gestaag de hoogte in, zeker wanneer vader en zoon Hop lange kopbeurten voor hun rekening namen.

Het was echt zalig fietsen, tot men hierboven de hemelsluizen open zette. De regenwolken bezorgden ons even een nat pak, maar door de harde wind en het strakke fietstempo zouden we toch opgedroogd aankomen in ons stamcafé. Voor dat tempo zorgde oa onze Eric, met een goed afgestelde fiets en een paar sterke koersbenen zette hij zich in de slotkilometers gezwind op de kop. Hij genoot er zichtbaar van met volle teugen, én wij ook. Even voor Nispen werd de groep nog even op één lint getrokken, om nadien te mogen vaststellen dat we vandaag een gemiddelde afhaspelden van bijna dertig per uur. Niet slecht voor begin maart! We hebben vandaag verstandig gefietst én met plezier.

In ons café werd er gewauweld over de fietskleding. Het ging dan vooral over winterkleding, over extra winterkleding, en over extra extra winterkleding. Het wanbeleid van onze zakkenvullende politiekers hitste de gemoederen op. Energie, migratie, boerenmestactieplan … het zet meteen discussies in gang. Bij het binnenkomen van de bosjesmannen verraste Danny ons door een biljet van 100 euro op de tafel te gooien. Een flinke duit in de kas, gevonden ergens langs de wegkant, waarschijnlijk weggegooid door een of andere drugskoerier😊 In ieder geval, we hebben er met plezier op geklonken en gedronken. Bedankt Danny!! We klonken ook op Frank zijn verjaardag. Hij kreeg er een gezang van ons bovenop.

De uitsmijter kwam binnengewaaid in de persoon van Willy de Groof. Hij wist ons te vertellen dat de Meeuwengroep serieus in aantal was geminderd, maar met ‘de grote Jos’ nog altijd aan boord. De frustraties van Willy over ‘grote Jos en witte Reus’ klonken voor ons heel herkenbaar in de oren. Sommige mensen veranderen blijkbaar nooit. Onze groep zal waarschijnlijk een zootje ongeregeld blijven, maar het zootje hangt wel goed aan elkaar. Er wordt gezwansd, er zijn soms conflicten, maar de mogelijke frustraties worden uitgesproken en bijgelegd. Ronny, zoals jij steeds een voorbeeld was voor ons, zo willen we verder gaan …

 

26 feb

Eerst hadden we gedacht om de corona-rit van Ronny nog eens te rijden. Maar omdat deze rit niet zo heel mooi is en ook niet veilig om in groep te rijden, besluiten we om naar het Ginneken te rijden in Breda. We hebben daar al meermaals een koffietje gaan drinken. We vertrekken met acht man richting Achtmaal. Het vertrek is heel rustig, totdat Kevin en de Sooi op kop verschijnen. Er worden snelheden van plus 30km/u. opgetekend en dit met flinke tegenwind. Maar met de volgende wissel keert de rust weder. Tot we bijna aan het Ginneken aankomen. Daar trekken de 2 hardrijders nog eens flink door, tot Marc roept dat er hier een cafeetje is om koffie te drinken. Een kleine discussie ontstaat, wie wil er wel of niet een stop houden. Tot Ron zegt:'' We gingen koffie drinken en we doen dat ook''. Als we warm binnen zitten met een heerlijk kopje troost is iedereen wel content dat we even gestopt zijn. Na 20 minuutjes springen we opnieuw op onze fiets om met de wind in de rug huiswaarts te keren. De snelheid gaat weer wat omhoog maar niemand maalt hierom, de beteren doen gewoon wat meer kop als de minderen. En zo hoort dat...

Joris, Gert en Danny zijn een mountainbike toer gaan rijden richting Bergen op Zoom. Het is bijna maart, dus het seizoen zit er bijna op voor hun.

 

19 feb  (Eddy)

Na drie lange jaren verplichte opsluiting in de wachtkamer, mochten vandaag de karnavalsgangers eindelijk uit hun dak gaan … we hebben het aan den lijve ondervonden.

Vanmorgen met goei  benen opgestaan, klaar om er een ferme lap op te geven, maar het is niet altijd wat het lijkt … ik heb het aan den lijve ondervonden.

Danny en Joris en Gert tekenden om acht uur present om een veldtoertocht  af te haspelen. Naar het schijnt een mooie rit met meer dan zeventig kilometers op de teller, in de buurt van het militair domein. Binnenkort maken ze de zondagse aansluiting bij ons. René moest met zijn Maria ‘platen laten pakken’ in Klina. Vader en zoon Hoppenbrouwers hadden weekendshift, en Paco …

Wij vertrokken vandaag met acht beresterke coureurs aan de kerk, klaar voor een tochtje naar Tholen, en terug. Mooi fietsweer, met soms een lichte smosbui op ons dak, met nogal wat tegenwind van bij de start. Eric was blij om mee te kunnen vertrekken met z’n nieuwe fiets. Maar al redelijk snel moest hij noodgedwongen afhaken bij een lichte versnelling bergop. De batterijkes lieten hem in de steek en hij parkeerde aan de kant, terwijl wij onze weg verder zetten richting Moerstraten en Steenbergen. Karnaval in Holland, we hebben het gemerkt onderweg, veel fraaie versierde wagens gezien, op weg naar een of andere stoet.

Ondanks de sterke tegenwind bleef de snelheid vrij hoog. Onderweg kregen we even gezelschap van een kladje buizerds, we konden witte zwanen spotten in de weilanden, een meute schapen stond te grazen langs de weg … zalig fietsen in de natuur dus, wat is fietsen toch een rijkdom! Opvallend, toen Luc en Ron een ferme kopbeurt met tegenwind hadden gedaan, liet Luc zich ontvallen dat hij effe niets ging zeggen, zo moe was hij. Luc op de fiets die stilvalt … dat gebeurt niet vaak.

We bleven gelukkig gespaard van mechanische problemen. In de buurt van Tholen zou het volgens Ron rechtdoor of rechtsaf gaan, maar we besloten linksaf te slaan. Vanaf toen kregen we de wind in de zeilen en de vaart kwam er goed in! En of we met overschot reden … de ene karnavalskraker na de andere passeerde de revue. Van ‘een paard in de gang’ tot ‘worstjes op m’n borstjes’ tot ‘ kheb op m’n kop een kamerbreed tapijt’ tot ‘grote bloemkolen’ …  We zijn half februari en we stellen vast dat de wegrenners al een behoorlijke conditie hebben. Bosrijders, maak jullie borst maar nat als jullie komen aansluiten 😊

Met zicht op Nispen schakelden we nog een versnelling hoger. Iedereen bleef lange tijd aan boord, maar toen Kevin en Diego nogmaals bijschakelden moest ik de rol lossen. Zelfs de traditionele spurt aan de landsgrens was me niet gegund, helaas.

In het café was het erg rustig, stilte voor de storm … Berber was jarig, maar een tractatie vanwege het huis kon er niet af, jammer. We hielden er zelf de sfeer maar lekker in met fijne babbels over alles en niks. Ron stelde vast dat een jongen van de vader altijd de zoon van de vader was, of  zoiets in dien aard. Eric kwam later binnen gesijpeld met toch nog een goed gevoel over zijn nieuwe fiets. Het probleem met de batterij was opgelost, gelukkig maar. De bosrenners kwamen zonder spatjes en met veel fysieke overschot binnengewaaid.

Even voor éénen parkeerde een bus met Hollandse feestvierders voor de Arabieren. Een zootje verklede karnavalisten van over de grens brachten sfeer en leut en veel lawaai binnen … waarna wij wat later naar buiten trokken, huiswaarts, met een goei gevoel voor de komende weken. Ronny, we zouden volgende week jouw toertje gaan fietsen, maar we houden het nog even in beraad. Jouw rit, met koffie onderweg,  gaan we nog wel eens meepakken op een later moment.

 

12 feb

Joris, Danny en jarige Gert zijn gaan toertochten voor het goede doel, namelijk Berkenbeek. En zoals gewoonlijk gaat deze tocht over bepaalde wegen waar je voor de rest van het jaar niet mag komen. Altijd leuk.

De andere acht rijden naar de krikrak. Voor half februari is het een lekker weertje. Het is bewolkt maar het is windstil en een temperatuurtje van een graad of 7, 8. Nick neemt na een uurtje een binnenweg naar huis want hij gaat kijken naar Genk-Antwerp. Hij heeft flink  gesupporterd want Antwerp heeft de 3 puntjes mee naar huis gebracht. De Sooi kreeg onderweg ook al wat voetbalzenuwen, vermoed ik. Want hij bleef het tempo steeds opvoeren. Op het einde kwam er ook nog eens een versnelling, maar iedereen kwam in Nispen weer snel aansluiten.

Onze jarige, Gert trakteerde op een frisse pint, Maar een duveltje heb ik hem niet zien drinken. Hij moest nog autorijden, 

Schollekes Gert.

 

 

5 feb  ( Eddy )

Met het ingaan van de maand februari hebben we ons vertrekuur gewoontegetrouw een half uurtje vervroegd naar half negen. Frank R. en Joris kozen er wijselijk voor om het WK-duel veldrijden tussen Mathieu en Wout vanuit de vip-tent te beleven. Danny zat waarschijnlijk nog thuis uit te zieken? Erik hadden we verwacht maar kwam niet opdagen met zijn ‘klasbakje’. Pacco hadden we niet verwacht, en juist ja, hij kwam niet. Het koude weer zal hem waarschijnlijk serieus parten hebben gespeeld. Droog weer na de ochtendbuien, met zelfs een tikkeltje zon in de aanbieding, maar vooral een snijdende koude noorderwind.

Ik had wat extra laagjes onderkleding aangetrokken. Dat bleek geen goed idee, want van bij het vertrek werd de gaskraan al behoorlijk open getrokken.  Te warm aangekleed en daardoor veel te snel in het rood gegaan. Nooit te oud om te leren.

We zouden vandaag een rondje Zevenbergen rijden. Die rit hadden we in het najaar al eens gereden, maar nu haspelden we de tegenwijzerzin-route af. Het blijft hoe dan ook een prachtuitstap met goed berijdbare landelijke wegen in de mooie natuur.

De lange baan naar Hoeven moest er gebeukt worden tegen een felle schrale wind. Maar onze ploeg beschikt gelukkig over sterke koptrekkers die de rest van de groep zalig uit de wind kan zetten.  Eenmaal we over ‘de Golden Gate Bridge’ reden, konden we genieten van ons plaatselijk rondje Zevenbergen. Een mooie locatie toch wel, en we namen de tijd om te genieten van de fraaie omgeving. Toen we wat later de brug opnieuw over reden, konden we ons zowat laten meedrijven met een sterke rugwind. Even genieten dus, tot ik wat later aan de kant moest parkeren met een leegloper. Ronny, ik dacht meteen aan jou, het zweet brak me uit want fietsherstellingen zijn echt niet mijne dada. Sooi en Luc stonden meteen aan mijn zijde om hulp te bieden. Waarvoor oprecht hartelijk dank mannen! We zaten amper vijf minuten op onze fiets toen Sooi aan de kant werd gezet, met een leegloper achteraan. Hij werd handig bijgestaan door zijn zoon Nick. Het leek vlot te verlopen, tot Nick een bommetje bovenhaalde …. Er kwam wat getreuzel en de frustratie bij Sooi was even voelbaar aanwezig. “Ik snap niet dat ge met uw handschoenen aan kunt werken”, liet hij zich ontvallen naar zoonlief toe. Toen Sooi wat later naast Nick kwam fietsen, kreeg hij te horen dat hij maar beter in het wiel van zijn zoon kroop. Aangename en heel herkenbare vader-zoon-spanning op de lijn 😊 Zonder verder oponthoud konden we onze weg vervolgen.

Net voorbij het Theehuisje werd er een tand hoger geschakeld. We kregen een eenzame fietser voor ons in het vizier die we wilden bijbenen. Het ging er vanaf toen redelijk snel aan toe, waardoor de groep in brokjes scheurde. De jongere generatie, met Diego en Sooi, nam afstand van ons. Gelukkig trok Luc een lange stevige kopbeurt met de oudjes braaf in het wiel. Even voor Nispen centrum kwamen we netjes samen , om daarna in groep op den Uil binnen te rijden. In een spannende spurt tot de grensmeet, trok Nick het laken naar zich toe.

We kregen zoals steeds lekkere (pastinaak)soep voorgeschoteld van het huis. De zon scheen heerlijk binnen en de gesprekken kwamen vlot op gang. Eric viel nog binnen na een nachtje toiletten. Kevin toonde zijn goede voornemens tijdens de komende Tournée Minérale en hield het bij cola. Luc had nog de formulieren voor de mutualiteiten bij zich, waarvoor ook dikke merci! Gezwam, gezwets, gelach en allemaal op tijd naar huis om Wout wereldkampioen te zien worden ):

 

29 jan  ( Eddy )

Vandaag zou anders dan anders verlopen. Precies één jaar geleden reden we met onze fietsgroep de dramatische rit waarbij Ronny het leven liet. Alsof het gisteren gebeurde, zo snel gaat de tijd immers … Vandaag wilden we bewust stilstaan, vandaag wilden we bewust terug blikken en verdriet delen met de familie.

Met z’n twaalven verschenen we aan de kerk voor onze wekelijkse zondagsrit. Danny gaf forfait wegens ziekte, Nick had werk-verplichtingen en Pacco stuurde een zoveelste berichtje om voor de zoveelste keer af te melden … Terwijl we met acht fietsers kozen voor de weg, doken de gebroeders Rossen met Gert en Joris het bos in.

Voorbij Nispen-centrum, passeerden we iets later de plaats waar die onvoorzichtige automobilist frontaal in onze groep reed. We hielden halt en maakten plaats voor stilte en bezinning en herinnering bij hetgeen ons toen overkwam. Ieder draaide de noodlottige film voor zichzelf terug, gedachten werden even verwoord in de groep, pijnlijke littekens werden opnieuw open gemaakt. Na enkele minuten vervolgden we onze weg tegen een koude noorderwind. Om elf uur hadden we een samenkomst gepland aan de laatste rustplaats van Ronny, in het bijzijn van de familie. We zouden een lokaal rondje fietsen in een grote lus rond Essen. Dat was eigenlijk best aangenaam, rustig rond fietsen met constant zicht op de eindmeet. Niet voor mij, ik had halverwege op het kleine ‘blad’ geschakeld, toen ik vaststelde dat de versnellingsapparatuur het liet afweten. In souplesse dan maar trachten mee te draaien. Een extra training er gratis bovenop! Erik had geen last van kleine omwentelingen. Met z’n nieuwe witgelakte racefiets draaide hij deze keer vlotjes mee. Hij beleefde er zoveel deugd aan, dat hij met tegenzin zijn kopbeuren afstond. Na een sanitaire stop net voor thuiskomst, kozen wij even het hazepad, maar met grote draf haalde Erik ons nog net in voor de kerk.

Op het kerkhof verzamelden al enkele echtgenotes. De mountainbikers waren ondertussen ook al aangekomen. Samen met de familie van Ronny stapten we in stilte naar zijn laatste rustplaats. Op een serene wijze werd er een tekst gelezen waarna Marc het gedenksteentje van de club op de zerk plaatste. Heel ingetogen bewaarden we de stilte. Ieder was met de gedachten bij Ronny. De familie kon onze samenkomst en ons meeleven erg waarderen. Samenkomen in moeilijke momenten kan hartverwarmend zijn!

Vervolgens zochten we de warmte op in ons stamcafé. We werden er verwelkomd met lekkere soep van het huis. De familie van Ronny bood ons smakelijke koffiekoeken aan. Op het tv-scherm bekeken we samen nog foto’s en een korte film uit ons archief van de Mallorca-reizen. Herinneringen kwamen spontaan boven; er werden ook anekdotes en emoties gedeeld tussen onze clubleden en de familie.

Ons samenzijn vandaag heeft iedereen ‘deugd’ gedaan, hoe raar het ook mag klinken. Zeker weten dat onze Ronny vanaf de overkant ons een opgestoken duim gaf.

 

22 jan

Twee van onze fietsers ( Danny en Joris ) zijn gaan toertochten in Zoersel. Er lag daar zo goed als geen sneeuw meer. In tegenstelling tot hier waar in de weiden en bossen nog redelijk wat lag. Toch zijn we met 9 dapperen die het wagen met de mtb en crossfiets. Als we langs de strontpaal vertrekken ligt het pad hier en daar toch vrij gevaarlijk bij. We besluiten daar om samen naar de Rucphense heide te rijden en daar  beslissen we om te splitsen.  Er zijn er een paar, waaronder ik, die het toch iets te gevaarlijk vinden. Vijf diehards blijven in het bos en de andere vier rijden zoveel mogelijk op de weg. Zo heeft iedereen het naar zijn zin.

Luc kon er jammer genoeg niet bij zijn vanwege corona. Ik vrees  dat we corona nooit meer uit ons leven zullen kunnen verbannen. Maar we blijven er het beste van maken.

 

15 jan  ( Eddy )

Na een kletsnatte week was er voor vandaag droog weer voorspeld met zelfs een streepje zon. De strakke wind, met windstoten tot 4 à 5 beaufort, namen we er graag bij.

We kwamen met acht sportievelingen samen aan het kerkplein. Zoon Nick en vader Sooi hadden werk op de plank en gaven forfait. En Paco, ja Paco stuurde zijn kat, nog maar eens. Gert, Joris en Danny kozen het bospad en zouden de veldtoertocht van Etten-Leur rijden. Onder leiding van Diego vertrokken we richting Visdonk. Met een pittige rugwind reed iedereen met de fingers in de nouze. De wind bleef onze trouwe metgezel en dreef ons vooruit richting Hoeven. Diego had geen specifieke toer in gedachten, bij momenten kwam er wat improvisatie aan te pas. Het gebeurde al eens dat we een zijweg te vroeg, of te laat, of zelfs niet namen. Maar het was mooi fietsweer en we hadden de tijd aan ons eigen. We namen in Etten-Leur city zelfs rustig de tijd om aan sightseeing te doen. Eens we buiten het dorp waren en we ons op weg zetten naar Klein Zundert, kwamen we op mooie landweggetjes terecht. Grazende schapen op een mooi heidelandschap, meer hoeft het niet te zijn voor ons. Deze herder had zijn schapen duidelijk op het droge. Even voordien hadden we nog een kudde schapen gezien met de poten volop in een ondergelopen weide. De volle sloten en de kabbelende beken geven me toch een fijn wintergevoel. De strakke wind daarentegen begon roet in het eten te strooien. We moesten ons schrap beginnen zetten op onze fiets. Nestor René leek zich niets aan te trekken van de natuurelementen en op een lang en smal bospad trok hij de groep op één lint. Dat zou hij zich achteraf lichtjes beklagen. Als we aan den Tuur in Achtmaal passeren, kiezen we voor wat extra kilometers richting Nieuwmoer. Bij momenten is het echt wel beuken tegen een harde tegenwind. Zalig voor sommigen, afzien voor anderen. In Nieuwmoer gaan we richting Kleine Horendonk met de harde wind in de zeilen. We leggen onze versnelling op de grote plaat en gaan met volle gas vooruit. Als de Uilse kerktoren in zicht komt, besluit ik om mijn troeven op tafel te gooien. Ik schakel een versnelling hoger in de veronderstelling dat ik de rest naar huis ga rijden. Helaas, sweet dreams, eens uit het bos komen we volop met de neus in de wind waardoor ik plafonneer. De gebroeders Frank en Diego en Kevin razen voorbij en gaan met de prijzen lopen.

Dat geeft meteen weer gezellige haantjespraat in ons café. We werden zoals steeds lekker onthaald met een goei kom kiekensoep. De politieke Belgische problemen werden besproken en fel bediscussieerd.  We brachten het komende eerbetoon aan Ronny ter sprake. Eind deze maand brengen we met de groep immers een bezoek aan zijn graf. Eric kondigde zijn (her)optreden aan voor volgende week met (nog maar eens) een nieuwe fiets. De bosmannen kwamen ver na ons binnen gewaaid … met meer kilometers op den teller en met meer verloren zweet zo te zien. Iedereen veilig en wel binnen na een mooie sportieve zondagvoormiddag. We zijn het nieuwe jaar goed ingestapt. Hop naar meer!

 

8 jan

Erik heeft de boodschap van de vergadering goed begrepen, Hij staat ook op tijd aan de kerk. Hij rijdt op z'n eentje met de mtb, wat zijn goed recht is. De drie anderen mtb-ers rijden hun tocht in Huybergen.

De zeven wegboys rijden nog eens een ouderwetse René-classic. Koud is het niet en als de zon ook nog begint de schijnen weet je dat dit weer een zalige rit word. Alleen de wind is een spelbreker, maar met de juiste koptrekkers is ook dit geen probleem. We rijden van Nispen naar Huybergen en zo door de Kalmthoutse heide naar Achterbroek, Wuustwezel, Wernhout, Zundert om binnen te rijden via het Schijf zonder een echte eindsprint. Ook wil ik Nick en Kevin bedanken voor een lange eind-kopbeurt.

In ons cafeetje komen er nog een paar leden langs zodat alleen Sooi en Paco afwezig waren. 

 

1 januari 2023

Aan alle fietsers en familie, de beste wensen voor het nieuwe jaar. Veel fietsplezier en vooral een goede gezondheid.

Zeven mannen verschijnen op de startplaats aan de kerk. Dat is voor een nieuwjaarsdag een flinke opkomst. Twee fietsers duiken het bos in en de andere vijf rijden naar de tweede dijk. Met een graadje of tien is het zeker niet koud, maar er wordt nog één bui verwacht. En die krijgen we ook. Maar het laatste fietsuurtje is het droog en zo komen we  toch min of meer met droge kleding binnen. Alleen de voetjes blijven nat. In het café krijgen we soep en oliebollen, heerlijk. 

 

25 dec

De laatste rit van dit bewogen jaar. Het is tevens Kerstmis. Er zijn toch nog 6 fietsers die niet teveel hebben gegeten en gedronken. Het valt wel op dat de top5 van de aanwezigheidslijst aan de start verschijnt. We rijden een rondje achter Zundert. Na 45 minuten fietsen begint het wat te miezeren, maar het is niet koud dus deert het ons niet. Maar de regen stopt al snel. Bij het wederkeren beginnen we te converseren over een drinkplaats want op den Uil is alles gesloten. Zo hebben we er maar een kroegentocht van gemaakt. We zijn wel een café of zes, zeven gepasseerd, maar jammer genoeg allemaal gesloten. En net als we besluiten om dan maar naar huis te rijden, komen we voorbij de schaatsbaan in Essen die open is. Yes, dan toch nog een afzakkertje. Zo hebben we het jaar nog leuk kunnen afsluiten.

 

18 december

Met een temperatuur van -7 graden verschijnen er niet minder dan 10 fietsers op de zondag-afspraak. Drie gaan er toertochten en de andere zeven rijden opnieuw met de mtb naar de Rucphense heide. Als je in het bos begint te fietsen ben je de kou al snel vergeten. Diego gaf vandaag opnieuw de richting en het tempo aan. Deze keer wel een stuk beter dan vorige keer. Hij hield wel degelijk rekening met de iets minder begaafden van de mtb discipline. Zo beleefde iedereen weer een top zondag rit.

 

11 december

Het blijft stevig winter, daarom rijden we opnieuw met de mtb. Danny is in z'n eentje een toertocht gaan rijden in Hoogerheide. De andere 4 rijden richting Rukvensaai. Frank Rossen heeft zich op de valreep nog afgemeld wegens een werk-oproep.

Het fietsen in Rucphen was erg leuk. We hebben de uitgepijlde mountainbiketoer gereden aldaar. Weliswaar tegen een rustig tempo zodat iedereen kon volgen.

Luc, Eddy en Erik zijn ons nog komen te vervoegen en Joris kwam ook nog even binnen na zijn crosskater tochtje. 

 

4 december

Omdat het aan de grond vriest, besluiten de wegboys om ook op hun mountainbike te kruipen. We vertrekken rustig aan in de bossen van den Uil, en zo via de buysche heide naar het bos in Zundert. Diego hielt er soms een redelijk strak tempo op na, wat zijn broer niet altijd leuk vond. Hij heeft nog geen 29-er. Ik persoonlijk vond dit nog eens een leuke afwisseling. In het bos voel je de kou een stuk minder en het is ook veel draaien en keren en dat is altijd goed voor je techniek wat bij te schaven.

Nu wij om 9.00 vertrokken, waren we de echte bosjesmannen ( is dat geen stam ) maar net voor. Zij waren een toertocht gaan rijden in Rucphen. Misschien dat we binnenkort eens met z'n allen het bos in trekken.

 

27nov (Kevin)

Er werd vandaag slechter weer voorspeld waardoor er maar 3 wegrenners aan de kerk stonden, de 2 vaste van de laatste weken en Frank R. Gezien we maar met 3 man vertrekken werd er al snel beslist om er een rustige rit van te maken met een koffiestop onderweg. Met een omweg reden we aan een rustig tempo naar Kalmthout om even halt te houden bij de gewone koereur. Al bij al vielen de weersomstandigheden nog goed mee. Bij aankomst in ons stamcafé waren er al leden aanwezig, wel in gewone kledij wel te verstaan. De Bosmannen zijn met 2 (Danny en Joris) op stap geweest. Hopelijk zijn we volgende week met iets meer dan vandaag en kunnen we de afwezigen van de laatste weken weer verwelkomen, dit zal wel gebeuren om 9u vanaf volgende week. Tijdens de apresfiets was het wederom weer gezellig waarbij er zelfs voorstellen kwamen voor volgend jaar wat betreft de afwezigheden, meer hierover zou kunnen volgen tijdens onze algemene vergadering.

 

20 nov

Dit weekend kregen we ons eerste winterprikje, met temperaturen net onder het vriespunt. Met 6 racefietsers en 3 mtb-kers mogen we niet klagen over de opkomst. Toch wil ik nog even vermelden dat we Paco nooit zien, voor Erik is het ook al geleden van juni en Eddy en Luc zien we ook niet zo vaak.

De wegfietsers hebben er een rustige rit van gemaakt. Degenen die op kop reden moesten maar kiezen welke richting het uit ging. En dan komen er over het algemeen toch weer leuke tochtjes uit. Dat was nu opnieuw het geval. Ik mag zeker niet vergeten te melden dat Kevin en Nick de laatste 10 à 15 km, meestal windop, voor hun rekening hebben genomen. Bedankt daarvoor want ik ( Marc ) had een slechte dag. Volgende keer doe ik dit voor jullie!!!...Als ik ook zo'n goei benen heb tenminste...

Danny, Gert en Joris zijn een tocht in Kalmthout gaan fietsen. En de après fiets was weer dik in orde.

Vanaf december vertrekken de wegboys om 9.00 uur.

 

13 nov

 Eén zekerheid hebben we de laatste weken, Ron en Kevin zijn aanwezig. Zij dingen naar de meeste caps van 2022. Nog een dikke maand en we weten wie de trofee in handen krijgt.

Het is koud maar het zonnetje schijnt. We rijden met zes man nog eens naar het westen. Dat is in verband met de bietenteelt al vele weken geleden. We rijden naar de krikraksluis. René heeft nog steeds wat last van een verkoudheid ( en een kater ). Hij besluit om niet teveel kop te doen. Na een paar uur en een korte eindsprint komen we weer voldaan aan in ons café. We hebben geen plek aan onze tafel omdat die weer bezet is. Jammer. Maar na een kwartiertje zijn de indringers weg en maken we snel gebruik van "onze" tafel. Ook was Danny jarig en gaf hij een rondje daarvoor. Schollekes Danny. En als de zatlappen van de St-Hubertus viering binnendruppelen besluit ik om huiswaarts te keren. Dit was wederom een toffe voormiddag.

 

 

6 nov  ( Sooi )

Zondagmorgen , het is droog, maar er staat een stevig zuiderwindje.

Frank,Rene ,Ron,Kevin,Luc, Marc en Sooi vertrekken richting Beerse.

Marc is wegkapitein en heeft de rit deze week al verkend , wat altijd een pluspunt is .

In Beerse zelf zijn we niet geweest , omdat we de korte versie van deze rit namen.

Een rustig ritje , zonder problemen, en zoals gewoonlijk de laatste kilometers nog eens even door getrokken.

De lucht wordt grijzer en donkerder , maar het blijft droog tot aan De Arabieren.

Wanneer we onze lekkere groentesoep op hebben , vallen de eerste druppels..

Danny en Gert doen den toer van Huis ten halve (+-60km), en komen op bekend terrein in de bossen van den uil.

Diego kwam nog even langs , zoals ook onze Eddy die thuis was gebleven om een van zijn trouwe viervoeters te helpen.

Het gespreksonderwerp van de dag , was de fietsreis 2023 ! Hier is het laatste nog niet over gezegd..hopelijk komen we snel tot een overeenkomst , en krijgen we zoveel mogelijk Arabieren richting Italie.

 

30 okt  ( Eddy )

Vannacht schakelden we over naar de wintertijd. Daar was vanmorgen, na een uurtje langer in Bedlehem te hebben gelegen, niet veel van te merken. Onder een stralend zonnetje komen we met een zevental fietsmaten samen aan de kerk. Bij uiterst zacht nazomerweer trekken we ons op gang richting St-Willebrord.

De aanvang van onze zondagsrit lijkt wat saai, een lange rechte vlakke weg naast de A58 snelweg. Joris en Gert zullen beslist bochtiger fietspaadjes voor de wielen krijgen. Met Huybergen en Bergen op Zoom zullen ze trouwens ook aan meer hoogtemeters geraken. En klimmeters zal Gert in Italië kunnen gebruiken volgend jaar … want aldus Diègo : in Italië zijn bergen en daar gaan we klimmen, hé Gert. In aanloop naar ons buitenlands fietskamp zocht Danny alvast de echte bergen op in Gran Canaria.

Met zicht op St-Willebrord werd het voor ons heel aangenaam om te fietsen: mooie fietspaden, soms langs waterwegen en vaak onder de schaduwrijke bomen. Onbekend terrein voor mij, maar zeker een aanrader om regelmatig te herhalen. We zouden een rustige rit afhaspelen en dat gebeurde ook … tot we werden ingehaald door een groepje ouderen (de meerderheid met elektrische ondersteuning). Het tempo werd hierdoor ietwat opgevoerd. In de buurt van Achtmaal begonnen we al wat meer gas te geven, en eens voorbij den Thuur werd de gashendel goed opengedraaid. Het slotoffensief werd hiermee al redelijk vroeg ingezet. Er werd gewoontegetrouw een lange spurt ingezet waarbij iemand zich liet ontvallen “die zien we niet meer terug”. Uiteindelijk kwamen de gebroeders Rossen als sterksten uit de onderlinge strijd. Toch nog even vermelden dat Frank R. een handleiding ‘armstukken goed aantrekken’ zou kunnen gebruiken (binnenste buiten, rechts- links omgewisseld).

Eind oktober konden we genieten van een frisse pint op het straatterras. Er werd terecht een kiekje genomen van dit uitzonderlijk tafereel. Marc en Diègo legden hun Italiaanse fietsroutes op tafel en gaven enthousiast een woordje uitleg. Het vastleggen van de hotels hangt samen met het aantal deelnemers en dat hangt dan weer af van het totale kostenplaatje. Het wordt hoogtijd om knopen door te hakken. Italië belooft een spannend sportief avontuur te worden met vééél hoogtemeters op ons bord én met prachtige fietsdecors er gratis bovenop. Dank alvast aan de organisators van dienst!

Deze week herdenken we onze overleden familie en/of vrienden. Onze gedachten zullen dezer dagen beslist ook uitgaan naar de Ronny. RIP, maatje. Voor altijd in ons hart!

 

23 okt  ( Eddy )

‘Daar komen de schutters’ was een hilarische Britse komedieserie over oorlogsveteranen die nog steeds kranig ten strijde trokken voor het behoud van hun streek. Met de Essense bevrijdingsfeesten komen elk jaar opnieuw jeeps en vrachtwagens met hun bestuurders en aanhang afgezakt naar het kerkhof en nadien naar ons caféetje. Het zou er dus wel eens afgeladen vol kunnen lopen vandaag.

Dat maakte dat we met onze negenkoppige Arabierengroep kozen voor een ietwat verkorte zondagsrit, richting Chaam. Onder een bewolkte hemel zetten we koers richting Achtmaal en Zundert. We kregen regelmatig enthousiaste mountinbikers van de toertocht in Wernhout in beeld. Onverwacht werden we flink opgeschrikt toen een haastige autobestuurder het vertikte om op de remmen te staan om overstekende fietsers vanuit een veldweg de hoofdbaan te laten oversteken. We waren bijna getuige van een trieste aanrijding … gelukkig kon de fietser in kwestie nog bruusk in de remmen gaan. Bijna automatisch keek ik naar de afbeelding van onze Ronny op mijn buis. Geluk en ongeluk liggen vaak in een klein hoekje verscholen. Hoe voorzichtig je ook mag zijn op de fiets, we zullen steeds de zwakke weggebruiker blijven tegenover roekeloze ongeduldige automobilisten.

De rit verliep voorts in een gezapig tempo in een mooie landelijke omgeving. Goed berijdbare fietswegen met relatief weinig verkeer, maar met verrassend enkele leuke klimmetjes erin. Voorbij halfweg moest er tegen de wind gebokst worden. Dan is het toch wel leuk dat je vader en zoon Hoppenbrouwers als koptrekkers in je rangen hebt. Ze hebben heel wat kruit verschoten in ons voordeel. We trokken de ingezette versnelling met z’n allen pittig door. Richting het Schijf trok Marc stevig door waardoor ikzelf aan de kant moest. De sterke beren kwamen in beeld , de verzuring speelde bij sommigen even op. In een langgerekte sprint kwamen we aan op den Uil, nog net voor ‘de schutters’ het café zouden doen vollopen.

Ons vaste tafeltje leek bezet door familie van den Diego. Er liep trouwens nog bekend volk van Diego rond … een overzeese kennis met Horendonkse roots. Er werd Engels gebrabbeld met nogal wat haar op. Mannen in oorlogsuniform maar op vredespad. Vandaag de dag lijkt het actueler dan ooit: oorlog zo ver weg op den tv, maar vandaag zo dichtbij in het café. Het geeft hoe dan ook aanleiding tot contacten in een aangename sfeer. Frank R. kwam ook nog sfeer snuiven, in een smetteloos wielertenue kwam hij recht vanonder den douche afgezakt met de koersfiets. Eric waaide ook nog binnen in burgerkleding. Rond de klok van twaalven kwamen onze bosbikers binnengevallen. Danny en Gert peddelden maar liefst 85 km door bos en hei.

Naar jaarlijkse gewoonte trakteerde onze burgervader ons nog op een rondje uit de gemeentekas (uit onze zak dus). Toen het fluitsignaal klonk trok de meute naar buiten en zette koers richting ‘Tomorrow-land’, of zoiets? De rust kwam weer terug en we genoten volop van elkaars gezelschap. Het is weer mooi geweest!

 

16 Okt  ( Marc )

Het is vandaag een mooie herfstdag. Het zonnetje schijnt en het is vrij zacht. Er komen dan ook niet minder dan negen fietsers aan de start voor de wegrit. We weten niet goed welke rit we moeten rijden.  De polders in zeeland kan je best links laten liggen nu, wegens de bietenteelt. En als je naar Breda rijdt, dan heb je wind-op bij het terugrijden. Dus wordt het naar het noorden, hoe simpel kan het zijn. We rijden naar Bloemendijk. Dit is een klein plaatsje tussen Dinteloord en Steenbergen. Met z'n negenen kan je er de snelheid ook goed erin houden zonder je af te peigeren. Luc had ook nog een gelukje door net niet te vallen na een gemiste bocht. Toen we bijna thuis waren hoorden we plots Eddy Wally in de groep zodat deze tocht wederom een " geweldige" rit was en dat we allemaal een waaaaaaaauuuuuuw gevoel hadden.

Joris was in z'n uppie een veldtoertocht geredden.

 

9 okt  ( Marc )

Er waren verschillende leden die vooraf gezegd hadden dat ze niet kwamen maar 4 man aan de kerk om half negen is wel heel weinig. We kiezen voor een rit rond Tholen. Er staat weinig wind zodat we er een leuk tempo op na kunnen houden. Maar als je maar met 4 bent, kom je weer snel aan de bak om kop te doen. Maar ik vind dat dit wonderwel goed lukt. We zijn tenslotte niet de eerste de beste. Als we Nieuw Vossemeer gepasseerd zijn keren we weer huiswaarts en op datzelfde moment wakkert de wind aan, in het nadeel natuurlijk. We kunnen het tempo toch erin houden zodat we toch redelijk vermoeid aankomen. Nadien druppelen nog verschillende enkelingen binnen die stuk voor stuk op hun eentje gaan fietsen zijn. Gelukkig is daar Erik ook bij zodat hij nog kan trakteren op een pintje voor zijn verjaardag. Schol Erik.

Ook mag ik zeker niet vergeten te melden dat Danny en Gert een mountainbiketocht hebben gemaakt van maar liefst 92 Kilometer. Proficiat zou ik zeggen. 

Bij Danny hadden ze een paar dagen geleden ingebroken en zijn koersfiets gestolen alsook nog allerlei gereedschap. Zijn MTB had hij gelukkig nog.

 

02 okt   ( Marc )

Het is 10 na 8.00 uur. Ik sta op het punt om te vertrekken richting onze startplaats als het plots begint te regenen. Het is een echte plensbui. Heel even wachten dan maar. Maar het stopt niet. Op de buienradar is te zien dat het bijna over is. Dan toch maar effe door de regen. Er staan al 4 mannen aan de kerk als ik er toe kom. Maar de regen houdt niet op. We besluiten toch maar te wachten tot het over is. En we krijgen waar voor ons geld. Bij Jos van Loon staan de huurders op straat ruzie te maken. Er gaat zelfs een vrouw op de grond liggen. En even later arriveert de politie. Het blijkt dit dit een beetje de gewoonte is daar. En ja hoor, om kwart voor negen stopt het met regenen. We rijden maar op een beetje op goed geluk en belanden een uurtje later in Oudenbosch. Ik weet niet of je het weet maar daar staat een mooie kerk.....En nog een uurtje later komen we droog terug op den Uil.

Er blijken deze week ook vele jarigen te zijn in ons clubke. Kevin, Diego en Luc trakteren op bier en gefituurde snacks. En ook Danny geeft een rondje omdat hij grootvader is geworden. Het was weer een leuke boel daar.

 

25 sep  ( Diego )

Deze morgen vertrekken we een uurtje later, de reden is dat gisteren ons teerfeest plaats vond en de aankomst van het wereldkampioenschap vanuit Wollongong (Australië) om 8.45u was. Enkel Kevin was om half 9 aan de kerk al vertrokken  en Danny met zijn cyclocross fiets zelfs al om 8 uur.

Dus om half 10 vertrekken we uiteindelijk met 4 man op de weg. Kevin, Luc, Frank R en Diego. We besluiten 2de dijk te fietsen dit omdat Kevin om 11.30u terug op den uil zou willen zijn. Wij vinden dat niet erg. Op kop vertrekken Luc en Kevin aan een rustig tempo in de mooie herfstzon richting Nispen. Juist voor de verschrikkelijke bocht voorbij Nispen steken we Ludo Van Den Buys voorbij en sluit zich in ons wiel bij ons aan. Een groot deel van de rit had hij ons heel wat koersverhalen te vertellen over de Ronny en de Patrick.

Ondertussen gaat het tempo toch naar om hoog. Regelmatig wisselen Luc, Frank en Diego van kopbeurt maar Kevin blijft gelukkig voor ons kop trekken. Precies gelijk Evenepoel, die is beresterk .

Halverwege vraag ik om toch 1ste dijk te doen om de rit in te korten vanwege last aan mijn schouder. Achteraf geen goei beslissing door de suikerbietenoogst is de weg daar gevaarlijk vettig.

Moe maar voldaan komen we juist voor half 12 terug op den uil. Danny is ook al in ons stamcafe.

Het is nog lekker nagenieten  op (misschien de laatste keer dit jaar) een zonnig aangenaam terras met lekker soepje van gisteren.

Trakteren voor mijn verjaardag doe ik volgende week wel als er hopelijk meer volk is en misschien wel te samen met Eric en Luc .

 

 

18 sep  ( Marc )

Het heeft de laatste dagen al veel geregend. De zomer is voorbij. En ook deze morgen regent het pijpenstelen. Dan weet je ook dat het niet druk gaat worden en als je dan weet dat het ook nog Uilse kermis is....... Toch verschijnen er 4 mannen aan de kerk. Ook begint vandaag het mountainbike seizoen. Joris, Gert en Danny voelden zich geroepen om er in Rijsbergen een goei lap op te geven.

De wegmannen vertrekken in de regen richting van het noord-oosten, daar zijn er minder regenwolken te zien op de buienradar. En ja hoor, na 10 minuutjes wordt het droog. We besluiten om op het goede gevoel te rijden. Dus kijken waar de regenwolkjes zijn. En wonder boven wonder, we houden het voor de rest van de rit helemaal droog. De gangmakers van ons viertal zijn Ron en Kevin. René en Marc dragen hun steentje wel bij maar het leeuwenaandeel is voor de niet gepensioneerden. Als we merken dat de hemel weer donker kleurt rijden we, verstandig als we zijn, richting huiswaarts. We zijn nog maar 10 minuutjes binnen en het begint weer te regenen. Een beetje geluk mogen we wel hebben zeker. Erik komt ook nog goeiedag zeggen en wat later verschijnen ook de mountainbikers in ons cafeetje. Zoals gewoonlijk had Joris weer een " lekkernij " bij van zijn verre reis....

 

11 sept  ( eddy )

11.09  …  elf september  … nine eleven 2001 : Precies éénentwintig jaar geleden boorden terroristen zich met gekaapte lijnvliegtuigen in de WTC – torens in New York. Meteen het begin van een nieuw wereldbeeld. Vandaag de dag lijkt de wereld nog steeds even dol te draaien als toen.

Dan maak ik me op een mistige zondagmorgen toch liever klaar om te gaan fietsen in fijn gezelschap. De klokken luiden bij het uitkomen van de Vaartstraat. Dan weet je dat je net niet op tijd aan het kerkplein aankomt. Een negenkoppige kraaierige groep laat me verstaan dat ik vandaag inderdaad te laat ben.

Een mistige start van een zonnig aangekondigde zondag. De armstukjes werden door de meesten al boven gehaald. In een gezapig tempo beginnen we aan een rondje rond Bergen op Zoom. Dit is eigenlijk een nieuwe toer die Marc en zijn Ritje hebben uitgetest. De rit brengt ons afwisselend langs prachtig natuurschoon, maar evengoed door een  industrieterrein. Algemeen gesteld zal dit toch wel een blijvertje worden vermoed ik.

Wegenwerken zorgden er voor dat we onze weg onderweg moesten aanpassen. Enkele jagers wezen ons een ‘escape’ naar een doodlopend pad. De hele groep maakte dan maar rechtsomkeer om langs slecht berijdbare wegeltjes terug opnieuw op de goede weg te geraken.

Moerstraten en omstreken maakte gelukkig veel goed. Het was zalig fietsen in een bosrijke omgeving met zicht op de Mozestoren. Even voorbij het industrieterrein doken we de ongerepte natuur in met meertjes en mooie vergezichten. Ongerept en voor mij ook onbekend terrein. Zeker een aanrader waard om te komen wandelen.

Het was genieten van de mooie omgeving, maar tegelijkertijd kwam de vaart er geleidelijk aan steeds meer in. De opgebouwde zomerconditie blijft bij iedereen blijkbaar goed hangen. Met de snelheid kwamen naar het einde toe ook de verraderlijke hoogtemeters in beeld. Bij Boerke Bogers kwam er een lichte versnelling waarbij sommigen moesten afhaken. Wat later moesten sommigen vandege in de remmen door een bruuske bijna kop-staart-aanrijding vooraan in de groep. Frank R. haalde zijn papieren voor bijna-accident al bijna boven 😊

Woensdrecht kwam wat later in het vizier en dan weet je dat er geschakeld moet worden. Op de nijdige dorpsklim trokken Luc en Sooi serieus van leer, en zakte Gert even serieus door het ijs. Later zou Gert zijn goei benen terug vinden, gelukkig maar voor hem. Steendood door de rooie gaan, even afzien bij de beesten om wat later volop te kunnen genieten van die inspanning. Daar doen we het voor! Het was trouwens op die Rijzende weg dat onze vriend Ronny vroeger uren heeft gezwoegd, afgezien en veel zweet heeft gelaten. Vandaag heeft hij van hierboven wellicht stiekem gelachen bij het bekijken van ons gezwoeg.

Op weg naar Huybergen trok Ron fameus door aan de kop, ten dienste van de hele groep. Hij reed zichzelf hierbij zowat in de vernieling, want achteraf op het terras blunderde hij meermaals bij het opnemen van de bestelling … 1 of 2 donkere Westmallekes? 2 plam ipv 2 palm?  In de rush naar Nispen scheurde de groep waarbij Nick, Sooi, Gert en beer Danny aan het langste eind trokken.

Moe, voldaan, met een laag gemiddelde maar met licht volgelopen benen streken we neer op een zomers terras. We werden er opgewacht door Rit, Eric en Diego (in tenue maar voorlopig nog niet op de fiets, hopelijk komt het ooit terug goed 😉 ). Maria van Nestor René kwam iets later de groep vervolledigen. Onze Benjamin en leeftijdsgenoot van nationale volksheld Remco … Nick dus … tracteerde nog op zijn 22 zomers.  Fiere vokke Luc heeft waarschijnlijk ook nog getracteerd op de geboorte van zijn kleindochter Tahnee. Dat pintje heb ik nog tegoed van hem. Wishful thinking?

Kevin was vandaag afwezig. Met zijn buurtgemeenschap ‘de Westhoek’ haalde hij in de Loenhoutse bloemencorso toch maar lekker de hoofdprijs binnen : de Klant is Koning!

 

4 Sept  ( Eddy )

 

Vorige week verschenen er slechts 3 dappere fietsers aan de start … vandaag was er meer dan een verdubbeling sportievelingen aan het kerkplein om te genieten van een zonnige zondagsrit. Vandaag lieten we Zundert bewust links liggen vanwege de bloemencorso. Kevin gaf al aan dat hij voor volgende week forfait zou geven. Loenhout en corso en fietsen … dat gaat niet allemaal samen he. Marc had den Oesterdam in gedachten, maar na onderling overleg besloten we om de rit naar ‘de fietsbrug in de Heen’ in tegenwijzerzin te rijden. Dat blijft voor mij persoonlijk een prachtrit doorheen landelijk natuurschoon en relatief weinig drukke en gevaarlijke verkeerspunten.

We vertrokken vol goede moed onder een licht bewolkte hemel. Maar die moed zonk al snel in de schoenen toen we, even buiten Nispen, een mistig landschap indoken. De donkere wolken aan de hemel voorspelden weinig goeds. Het was toch even wennen, na zo’n lange periode van overdreven warme zonnige dagen. De zon leek de grote afwezige … dan maar de zon in ons hart boven halen … en met de kleurrijke one-liners van onze Marc zat de sfeer er meteen goed in. Ikzelf was een maand afwezig geweest, maar ik zat meteen in de match door zijn straffe uitspraken als “na het zien van vrouwelijk schoon onderweg, zat de adrenaline in de broek” (of toch zoiets van dien aard).

We vertrokken aan een gezapig tempo en er werd gekeuveld over de Vuelta met Remco, over de aanhoudende droogte, over koeien en kalveren. Bij het naderen van het fietsbrugje in de Heen kwamen de eerste zonnestralen erdoor. Dat deed ons vandege deugd; een rood licht aan de brug en de minutenlange gedwongen pauze konden de pret niet bederven. Een klad Hollandse sportievelingen sloot netjes bij ons aan bij het oversteken van de brug.

De gaskraan werd vanaf dan bij momenten serieus opengezet. De wind draaide alle kanten uit, maar wij draaiden vlotjes rond en die vaart bleef er in tot het einde. Het hanengedrag kwam vanzelfsprekend boven toen we zicht kregen op Nispen-centrum. Kevin trok hard van leer maar uiteindelijk bleken zowel Danny maar zeker onze Gert over de sterkste krachtbenen te beschikken. Hoe dan ook, samen uit en samen thuis. Een pittig spurtje aan de grensmeet om af te sluiten waarbij Ron duidelijk te kort kwam, alhoewel. Nieuwe helm, nieuwe fiets … maar het zijn de benen die het hem doen, he Ron 😊.

Aankomen op den Uil bij een leeg terras maar onder een stralende zon op ons dak. Het blijft elke keer opnieuw genieten. Iedereen bezweet en vermoeid maar content na een geslaagde zondagsrit. Erik kwam ons al snel vervoegen. Hij had solo bijna zestig km afgehaspeld. Den Diego kwam iets later aangepeddeld op zijn zondagse fiets. De blessures zullen hem nog lang parten blijven spelen. Maar bij het achterom kijken naar fruitend fris jong vrouwelijk schoon, was de pijn blijkbaar even ver weg. Komt dus wel goed. Broer Frank hoorde het naar het schijnt in Keulen donderen toe hij zijn wagen gedwongen moest achterlaten vanwege roetaanslag of zoiets. Rit kwam later den hoop vervolledigen na haar zondagje-uit. Zelfs Paco kwam nog even in beeld, in de auto weliswaar. Ikzelf gaf nog een late tractatie vanwege mijn verjaardag. We hebben weeral genoten in fijn gezelschap met een goed gevulde dranktafel en gezellig geklets.

Bij het naar huis rijden heb ik de gewoonte om even op de afbeelding van Ronny te tikken en hem te zeggen … mooi, het leven is mooi, zo verdomd jammer en oneerlijk dat jij er niet meer van kan genieten! Ik blijf  je zo hard missen, maatje. En ik niet alleen, zeker weten.

 

28 aug  ( Sooi )

Een paar minuten voor 8.30u , staan er 3 starters aan de kerk (Kevin,Danny en Sooi)

De vraag "Waar zit de rest" is meerdere keren gesteld.

We wachten nog tot 8.31u maar er komt niemand meer....Is dit het laagste aantal ooit in de zomerperiode ?

Ik had een tocht richting Moerdijk uitgestippeld , een beetje wind op kop bij vertrek richting de Zegge

Maar dat "beetje wind " werd al vlug een stevige wind richting Moerdijk, nadien veel zijwind richting Willemstad, en met een lekkere rugwind naar Dinteloord

Maar ondanks onze lange kopbeurten en klein groepje , bleef het tempo wel strak en steeds boven de 30km/u

Richting Den Uil kregen we ook nog een stuk wind op kop , moe maar voldaan kwamen de 3 Musketiers aan bij De Arabieren met 86km op den teller tegen 31.2km/u

Paske kwam er ook aan na zijn tochtje naar De Mozesbrug? Volgens hem een GOEI 50km..

Diego kwam nog even goeiedag zeggen

Volgende week met meer ?

 

21 aug

We rijden vandaag de rit rond Hoogstraten. Dit is al een poos geleden dat we deze rit hebben gereden. We krijgen aan de kerk het gezelschap van Joeri, zoon van Ronny. Ik denk dat deze tocht hem deugd heeft gedaan omdat hij met ons nog eens over zijn vader kon babbelen. En voor ons was dit natuurlijk ook fijn. 

De start van de rit was weer rustig. In het begin was het parcours ook vrij bochtig met hier en daar wat slechtere stroken. Maar als we daar voorbij waren trok Marc en Nick de caravan op gang. Er kwam een strak tempo in en iedereen wou zichzelf natuurlijk wat overtreffen nu Joeri erbij was. We hebben ook nog een stuk over het vuelta parcours gereden. Daardoor kregen we ook nog applaus van de supporters die al klaar zaten voor de echte profs. Al bij al, opnieuw een toffe rit.

In het cafeetje aangekomen zat Diego al te wachten op ons. Hij heeft zijn sleutelbeen gebroken bij een val op het werk. De Sooi was deze week jarig geweest en trakteerde ons op een smakelijke pint. 

s' Namiddags zijn we met een aantal leden ook nog gaan kijken naar de ronde van Spanje. Dit was ook weer een leuk intermezzo.

 

14 aug

Het beloofd weer een hete dag te worden met temperaturen tot 35 graden. Toch zijn we weer met 8 starters voor een rondje richting Zevenbergen. Zoals gewoonlijk wordt er bij het heenrijden rustig gereden. Mooie stukken wisselen af met vrij vervelende rijbanen. Er is ij zo na nog een valpartij omdat Marc een beetje verstrooid is, maar Luc lost dit vakkundig op. Bedankt Luc, en Marc moet niet meer omkijken net voor een bocht !!! We rijden bij het terugrijden ook nog over niet zo'n leuke fietspaden, maar toch begint er vaart in te komen. En die wordt aangehouden tot op den Uil. Marc gaat proberen deze rit wat mooier te maken.

 

7 aug

Toen ik 's ochtends naar onze startplaats reed, vreesde ik dat er niet veel fietsers gingen opdagen. Er waren verschillende leden op reis en anderen gingen dan weer naar Hans Francken. Groot was mijn verbazing dat er toch nog 6 mannen op het appèl waren.

Ik had vorige week een ietwat nieuwe rit gedaan met mijn elektrische fiets. Nu was het tijd om deze rit uit te testen met de groep.

En dit veel in goeie aarde . Er zat nog wel één foutje in toen we op een zandweg belanden, maar voor de rest was de groep enthousiast. Dus deze rit wordt een blijvertje. De rit gaat in eerste instantie richting Steenbergen op wegen die we niet veel berijden. Nadien gaan we via de schuine schans naar Halsteren en zo naar de industrie zone van Bergen op Zoom. Nadien duiken we dan weer de natuur in achter de Boulevard aan het water. Normaal moesten we " boerke bogers " nog meepakken, maar we kregen stilletjes aan dorst en besloten om binnen te rijden. Voor mij was het een hele mooie rustige rit.

René, Diego en Erik kwamen wat later ook nog naar ons terrasje.

 

31 juli

Zoals vorige week afgesproken, rijden we naar het Ginniken in Breda om een kopje koffie te drinken op het mooie terras aldaar.

Verder valt er over deze rit niet veel te vertellen. De rustige fietsmomenten wisselden af met soms stevige doorduw momenten.

Het is me wel opgevallen dat er in dit verlof toch wel een mooie opkomst is van de leden, dank daarvoor.

 

24 juli  ( René ) 

 

Ondanks verlofperiode voor vele fietsers starten we met 10 man.

voor een tour via de oesterdam.

 

Met een stevige wind op kop.

werd er redelijk goed doorgereden naast het grote sop.

 

Na een 83 km. kwamen we aan bij ons vaste stam café.

Ook Eric kwam ons ,na zijn fietstocht vergezellen zeer tevre.

 

Een beetje later stond Rit, na haar fietstocht ook bij het café op de stoep.

Waar we weer konden genieten van een heerlijke championne soep.

 

De wekelijkse grappen en grollen kwamen al na een paar pintjes terug ter sprake .

Zo konden Marc en Eddy elkaar lichtjes raken .

 

Beste is dat ik nu stop .

want mijne inkt is bijna op.

 

Ik sluit nu af met een brede lach.

Het was weer een mooie gezellige zondag.

 

17 juli  ( Sooi )

Vandaag 7 man aan de kerk , het is schitterend fietsweer , maar ook verlofperiode.

En dat is de rede dat de helft van de club er niet is .

Luc, Rene, Ron,Gert, Danny,Frank en Sooi vertrekken richting Willemstad onder leiding van onze gids Luc

We vertrekken heel rustig , en dromen al van een zonnig terrasje..

In willemstad aangekomen laten we onze droom in vervulling gaan , en genieten we van een korte stop op een zon overgoten terras.

Bij de terugrit naar Den Uil kijken we af en toe op onze klok ..”het is al 10.45u..11.00u ..11.15u” automatisch wordt er gas bijgegeven en gaat de snelheid omhoog!

En zoals we verwacht hadden, waren er al 3 fans (Diego, Marc en Riet) aanwezig op het terras van De Arabieren.

 

10 juli

 

Bij afwezigheid van onze Marc stelde Sooi een rit naar het fietsersbruggetje in de Heen voor, maar dan eentje in de tegenwijzerzin. Geen foute keuze, zo bleek achteraf. Zalig fietsen was het over de dijken in een rustige natuurlijke omgeving. Tegenwijzerzin fietsen op gekend terrein, geeft je toch het gevoel alsof je een nieuw parcours verkent.

Bij de start van het bouwverlof zouden we het vandaag echt rustig aanpakken. Tenminste, dat hadden ‘de bouwvakkers’ (met name Ron en Gert en Kevin) in ons negenkoppig fietsgezelschap toch voorgesteld. We vertrokken dus op een slakkengangetje onder een overtrokken hemel richting Nispen. Met zicht op de onheilsbocht van Ronny kregen we plots vier zware motards in ons vizier. Te hoge snelheid, teveel lawaai … en dan haalt de kopman het plots in zijn hoofd om ‘een wheelieke’ te doen. Niet zonder risico … Ronny, zo zie je maar, men leert het nooit. Dat was toch wel even schrikken!

We laten het gelukkig niet aan ons hart komen en we taffelen rustig verder, alhoewel … de vaart begint er al aardig in te komen. Nogmaals, we kunnen onze opgebouwde conditie niet wegsteken. Bij het fietsersbruggetje moeten we noodgedwongen in de remmen voor het rode licht. Terwijl ik al sukkelend met mijn klickpedalen de brug oversteek, steekt Luc meteen een tandje bij over de kasseien. Alhoewel Sooi duidelijk aangeeft om links af te slaan, slaat Luc de wijze raad in de wind en kiest enthousiast het hazepad … naar rechts! Luisteren is nooit je sterkste kant geweest, hé Luc

We vervolgen gezwind onze weg. Soms breekt de zon even door. Het blijft echt zalig genieten op zo’n prachtige wegen temidden van een wonderschone landelijke omgeving. Terwijl wij onze ogen de kost geven, worden we onderweg opnieuw verrast door een roekeloze motorrijder die zonder omzien of uitkijken een kruispunt oversteekt. Rare kwibus!

Gewoontegetrouw wordt de gaskraan opengedraaid richting Nispen. Ron en ik laten bewust ons bordje leegeten door een hongerige meute in onze wielen. “Volgens mij komt er nu niemand meer over”, zeg ik hijgend tegen Ron. Net op dat moment worden we voorbij gesjeesd door onze wielermaten die aan hoge snelheid afstand nemen. Wat later komt de groep weer voldaan samen en de laatste kilometers worden in blok afgewerkt. Het slotspurtje aan de grens in de Steenpaal stond ook nu weer op het menu.

Vanop ons terras in een deugddoend zonnetje kwam Martine van den Eric in beeld terwijl ze de hond uitliet. Eric zelf bleef buiten beeld, vreemd genoeg. Wat later zagen we Paco de Vaartstraat uitkomen en uit beeld verdwijnen om wat later langs het Dreveneind weer opnieuw in beeld te verschijnen aan onze tafel, vreemd genoeg. Maria kwam nog mee aanschuiven na haar wekelijkse solo-uitstap. Er werd gelachen en gezwanst en nieuwtjes uitgewisseld. Opnieuw een fijne zondagse fietsuitstap gehad die men ons niet meer kan afnemen!!

 

3 juli

 

“We zijn eraal”, stuurde Ron ons even voor half negen vanop het gelegenheidsterras op het kerkplein. Vandaag werd onze eerwaarde pastoor Notelteirs voor de zoveelste keer gevierd vanwege zijn lange pastoordienst, of zoiets. De broers Frank en Diego en oud-misdienaar Joris wilden deze viering bijwonen en lieten dus verstek gaan voor onze fietsuitstap richting Waarde. ‘Slechts’ acht renners gaven appèl op deze mooie zondagmorgen.

Vanaf het vertrek waren de fietskriebels merkbaar. Kevin en ikzelf trokken blijkbaar nogal redelijk hard van leer, en werden terug gefloten omdat het wat te snel ging. Waarde blijft elke keer opnieuw een prachtige rit om te rijden. Langs frisgroene weilanden, akkers met graangewassen, laagvliegende zwaluwen voor ons uit, dijken waar je op en over moet, en boven ons prachtige wolkenformaties met een doorpriemende zon! Zo heerlijk mooi. Zo aangenaam genieten van elkaars gezelschap op een zalige zondagmorgen! Meer hoeft het voor mij echt niet te zijn. Ontspannen fietsen over veilige fietswegen buiten de verkeersdrukte.

Ondanks een voelbare tegenwind hielden we er toch goed de snelheid in. Het weekendje Tongeren heeft ons blijkbaar conditioneel goed gedaan. Iets voorbij halverwege kregen we stilaan windvoordeel en zo konden we onze snelheid gestaag opvoeren. Beschut door de dijken, trokken Luc en Sooi serieus de kar. Wanneer Kevin de aflossing maakte, steeg de snelheid tot boven de 40 km/u. Iedereen bleef lekker mee freewielen. Een zalig gevoel gewoon. Wat later kwam de groep van Jef Jaspers, met onze oud-kameraad Yence, in ons vizier. De gaskraan werd extra open gedraaid en we stormden op en over deze sportievelingen. Maar wat bleek, ondanks onze hoge snelheid slaagden de mannen van Jaspers er in om opnieuw aansluiting te krijgen met onze groep. Dat gaf ons een extra stimulans om zeker niet te verzwakken. Integendeel! Lang geleden dat we zo lang zo’n hoge snelheid aanhielden. Niemand kraakte, maar iedereen zat wel tegen en zelfs over z’n limieten aan te rijden. Afzien bij de beesten … om straks op het terras meer dan ooit te genieten bij een frisse pint in een stralend zonnetje op een rustig dorpsterras.

De groep van ‘Jaspers’ bleven niet in ons zog en kozen in Hoogerheide voor een andere weg huiswaarts. Wij kwamen even op adem om nadien toch weer op snelheid richting Nispen te fietsen. In het centrum moesten we aan de kant vanwege een plaatselijke wielerwedstrijd. Op het terras brachten we een toast uit op Rons verjaardag (wat later deed René ook zijn duit in het zakje. Onze Nestor viert deze week zijn 63^ste verjaardag). Wat rustig begon, werd al snel ietwat drukker en rumoerig door de komst van de Van Aert-clan. Onze Luc kan druk doen, en nu weten we met z’n allen waar de klepel hangt. Zo’n lawaaimakers in de positieve zin. Wij hebben het mogen horen … en Luc heeft het aan den lijve moge ervaren 😊

Wat later kwamen de trouwe kerkgangers ons gezelschap vervoegen. De moeder van Luc, ons Mia dus, had duidelijk al zwanzend het licht gezien …. “Jullie zuipen op wat wij in het weekend hebben gegeven in de schaal”. Klare taal is dat! Ook bij haar bleef de afwezigheid van Ronny in onze groep zo voelbaar, zo pijnlijk. We laten de zon in ons hart, absoluut, maar Ronny blijft voor altijd zijn plaatsje in ons hart behouden!!

 

26 juni

Terwijl Sooi en zoon Nick het zonnige zuiderse Mallorca opzoeken om extra hoogtemeters op te doen, houdt nestor René de beide voetjes op de grond tijdens de dansfeesten van de Landelijke Gild. Paco heeft zijn fiets van de haak genomen en komt ons gezelschap vervoegen. Eric heeft zijn rol van ‘volger met de servicewagen’ ingeruild voor zijn tweewielig stalen ros, voorlopig zonder ondersteunende batterij. Diego twijfelde te lang over wel of niet meerijden. Hierdoor verscheen hij blijkbaar net te laat aan de kerk. Wij waren zoals steeds om klokslag halfnegen vertrokken. Met net geen tien man trappen we vandaag een rondje Breda : eerder een korte rit, na de inspannende vierdaagse van afgelopen week.

Het is zo’n typische Belgische kwakkelende zomerse zondag. Gelukkig blijft de wind achterwege. Met goede voornemens vertrekken we voor een rustige rit. Al snel blijkt echter dat we de getrainde benen niet goed kunnen inhouden. Regelmatig moeten we iemand aanmanen om iets rustiger te rijden. Te snel bij momenten, te lange kopbeurten soms … we gaan het precies nooit leren.

In de buurt van Effe moeten we wel effe inhouden, wanneer een zestal zware landbouwvoertuigen onze weg kruisen. Wat later worden we voorbijgestoken door een twintigkoppige gemengde Nederlands fietsgroep. Dat kon je horen (en ook wel een beetje zien volgens Marc …). “De tenues van jullie zijn veel mooier dan de kopkes er op”. Gelach alom, welkom terug in de groep Marc. We hebben je gemist vorige week, net zoals we Ronny elke week zullen blijven missen. Verder op onze rit passeerden we nog een fameuze circustent in de stijl van Bassie en Adriaan.

Hoe dichter bij huis we kwamen, hoe meer de gaskraan werd opengezet. Toch bleef iedereen keurig aan boord. In de laatste rechte kilometers kwamen de sterkhouders naar voren en werd er netjes rondgedraaid. Mijn benen liepen al snel vol. Marc fietste gecontroleerd op zijn hartslag. En Paco kon nog net zijn karretje aanpikken. Wel knap gedaan, eerlijk gezegd! Eric werd ondertussen ingehaald en voorbijgestoken nadat hij een binnenweg had genomen.

Eenmaal op het terras, bleek dat Frank ook erg diep was gegaan. Pas na een dik kwartier merkte hij op dat Ron tegenover hem zat. Ron wilde trakteren vanwege zijn verjaardag deze week, maar Paco was hem te snel af met twee dozen lekkere koffiekoeken. Waarvoor hartelijk dank! Met de gesneden worst van Eric, en de heerlijke soep van het huis, was er meteen een goei bodemke gelegd. Kevin adviseerde ons om er ofwel Hoegaarden ofwel Tripple Westmalle bij te drinken. Dat zijn volgens hem de gezondere bieren. De tongen kwamen al snel los, de straffe verhalen passeerden de revue. Met de bevrijdingsfeesten eerder dit jaar op den Uil, fietste Diego na onze zondagsrit naar Kalmthout … om er uiteindelijk niet te geraken. Totaal leeggereden (en vol gedronken waarschijnlijk) plukte hij trostomaatjes uit een plaatselijke serre in Wildert … om daarna wijselijk terug naar huis te peddelen 😊 Ik peddelde huiswaarts met een leegloper achteraan en met zware benen. Het ene weekend is duidelijk het andere niet.

 

 

WTC-Arabieren : vierdaagse fietsuitstap naar Tongeren (16 – 19 juni ’22)

Onze geplande fietsuitstap naar Tongeren stond bij iedereen reeds lang vet aangevinkt op de kalender. Tongeren, de oudste stad van België, ademt geschiedenis. Een historische stad waar het statische standbeeld van Ambiorix op de Grote Markt te zien is. Ambiorix was de Gallische koning van de stam ‘de Eburonen’. Hij was de dapperste onder de Galliërs, zo liet de Romeinse keizer Julius Caesar optekenen.

Benieuwd of we met de Arabieren ook zo dapper zouden zijn …

Op woensdagavond verzamelden we om 19u achter het tankstation Smeekens om de koffers in te laden. Marc was aanwezig met mondmasker aan omdat het coronabeestje in de familie was binnen geslopen. Hij had zelf gelukkig de twee voorgaande dagen negatief getest.

Donderdag, 16 juni ’22

Om 6u15 kwam er een sms binnen van Kevin om ons succes te wensen. Hij zou ons op vrijdag komen vervoegen in Tongeren. Klokslag 8u stuurde Marc ons een sms : hij had positief getest waardoor hij noodgedwongen in allerlaatste instantie moest afhaken voor onze trip. Zo’n domper, zo jammer … vooral ook omdat hij onze gangmaker is. Marc had de meeste voorbereidingen getroffen, de ritten mee uitgestippeld, het plaatselijke verblijf geregeld. Hij had zich sportief enorm goed voorbereid en hij keek erg uit naar deze sportieve uitdaging. Marc zou ons echter blijven volgen vanuit zijn ‘kot’. Hij stond erop dat we geregeld foto’s zouden doorsturen. Wij  vertrokken dus verweesd zonder onze kapitein. Ik hoopte maar dat onze boot niet zou gaan zwalpen onderweg …

Om 9u troffen we elkaar aan het kerkplein. Met z’n allen brachten we een ingetogen bezoek aan de gedenksteen van onze Ronny. Jongen, jouw gemis blijft zo groot. Ons verdriet blijft intens. Het hele gebeuren blijft zo onwezenlijk nazinderen. Toch wordt jouw naam regelmatig genoemd en gelinkt aan vroegere fratsen en uitspraken.

In de Postbaan wuifde Luc zijn vrachtwagen uit op de parking van Akkermans. En even later plaatste Gert al meteen een onverwachte versnelling … op het kruispunt nog wel, met een aankomende auto er bovenop! De adrenaline zat hem duidelijk in de benen. We herinnerden elkaar aan de afspraak om rustig en gedisciplineerd te fietsen. In gezamenlijk overleg, hadden Ron, Luc , Kevin, Joris en Marc een mooie route uitgestippeld langs rustige wegen die goed berijdbaar waren. Waarvoor hartelijk bedankt mannen. Het was inderdaad genieten onder een stralend zonnetje aan een klare hemel. Eric wachtte ons op afgesproken plaatsen op om drinkbussen te kunnen aanvullen of extra bevoorrading te nemen. Onze benjamin Nick genoot zichtbaar van zijn allereerste sportieve uitstap in ons gezelschap. Terwijl we in Lichtaart het pretpark van Bobbejaan Schoepen passeerden kwamen de stroken met ‘vals plat’ geleidelijk aan in beeld. De middagstop in Engsbergen met koffie en een hapje kwam precies op tijd. Na een kort gezellig onderonsje trokken we ons opnieuw op gang. Vanaf nu werd het stilaan menens. We genoten van het uitzicht onderweg. We fietsten meestal op rustige landwegen. De gevaarlijke drukke oversteekplaatsen bleven echt beperkt. De vervelende betonplaten met al dan niet gepekte voegstroken moesten we er wel bijnemen. Ze horen nu eenmaal bij het Vlaamse fietsmeubilair. In de buurt van Tongeren konden we ook zalig genieten van de fruitgaarden. Het fietsen onder een groen bladerdek in een bosrijke omgeving gaf een extra kick. Met zicht op de oudste stad van België kwam de vaart er stilaan meer in. Op een van de steile hellingen plaatste ik een venijnige demarrage. ‘Hier komt niemand meer over’, dacht ik stiekem bij mezelf. Toen ik plotseling links en rechts voorbijgestoken werd, kwam ik meteen met beide voetjes terug op de grond. We bleven met de groep keurig samen en bereikten vlotjes het ‘Ambiotel’ in het centrum van de stad.

De reiskoffers en de handbagage werden naar de kamers gebracht. Frank stuurde al snel een foto van Ron en broer Diego vanop het terras. De garçon van dienst heette Ronny. Met z’n typische Limburgs accentje van één, twjee, draai … werd hij op slag onze maat. Het zonovergoten terras met frisse pinten voor onze neus, gaf ons meteen een zalig vakantiegevoel. De eerste fietsdag hadden we succesvol en met voldoening afgehaspeld. Na een kort bezoekje aan de dappere strijder Ambiorix op de Grote Markt, werden we om 19u verwacht voor ons avondmaal. Lekkere soep met ballekes, goed gevulde warme schotels … ik heb het nog nooit zo stil geweten in onze groep.

Na het avondeten werd de Frans-Schoubben-rit van ’s anderendaags druk besproken met redelijk wat gezonde spanning. Ron liet zich echter niet afschrikken : “Ik heb meer schrik van mijn vrouw dan van den toer van morgen”. Bij de koffie achteraf haalde Sooi zijn prachtige fotoboek tevoorschijn. Een mooie fotoverzameling van de fietsclub doorheen de jaren waarin Ronny centraal staat. Zeker weten dat Lus en Elza regelmatig zullen bladeren in deze nalatenschap vanwege de Arabieren. Mooi gedaan, fijn gebaar, knap Sooi!

Frank R. stelde voor om nog een avondwandeling te maken zodat ons eten wat zou kunnen zakken. Hij loodste ons mee naar de Moerenpoort (de enige overblijvende middeleeuwse stadspoort). De zichtbare historische omwalling, het Begijnhof, het mooie wandelpad langs de rivier de Jeker … de aangename rust en de opvallende netheid binnen de stad, zorgen ervoor dat ik hier zeker nog eens terug ga komen. Omstreeks 23u kwamen we aan in ons hotel en trok iedereen naar Bedlehem … hopende op goei benen voor de eerste zware confrontatie van morgen. Nog dit, op het terras ontmoetten we nog toevallig een nonkel van onze Uilse Christiane de Ridder.

We hadden 134 km afgelegd, en 450 hoogtemeters beklommen.

 

Vrijdag, 17 juni ’22

Terwijl ik als laatste aanschuif aan de ontbijttafel, valt de stilte erg op. De stilte voor de storm, zo lijkt het wel. Iedereen is duidelijk met de zware dagrit bezig. René kreeg in zijn slaap zelfs enkele angstaanvallen te verwerken, vertelde hij met lichte overdrijving. Dan verschijnt onze “kopman” vanuit het niets, in mooi uitgedost fietspak, klaar om meteen te vertrekken. Weg is de stilte. Kevin haalt zijn statistieken boven waarop iedereen kan zien wat de stand van zaken tot nu toe is. Paco valt in het oog door vele afwezigheden (ook nu komen er geen kilometers bij op zijn teller). Joris heeft ook nog een inhaalbeweging te maken. Kevin en Ron spannen de kroon (na Tongeren zal Ron de kop van Kevin waardig overnemen, wat aantal kilometers betreft alleszins).

Na uitgebreid overleg, wordt beslist om af te zakken naar het standbeeld van Ambiorix voor een groepsfoto. Daarna volgt nog een foto voor de trappen van de Basilique Notre-Dame de Tongres. Hierdoor vertrekken we ruim een uurtje later dan eerst was gepland (rond half tien). In Tongeren heerst een grote verkeersdrukte. De fietspaden zijn vaak in slechte staat en soms slecht aangegeven. Het duurt een tijdje vooraleer we in ons fietsritme komen.

Even buiten de stad beginnen we aan onze eerste licht hellende strook. Nick en Diego houden er meteen een redelijk strak tempo op na. Het wordt stil in de groep, te stil eigenlijk. Al snel blijkt dat er een grote scheur in de groep is gekomen. Sommigen trapten al serieus op hun adem, en nestor René zakte zelfs even door het ijs. Toen we later de brug over de Maas wilden oversteken, viel René helemaal stil door een platte band. Niet moeilijk met zo’n slechte staat van de wegen! De fietspaden lagen vaak bezaaid met steentjes, de dalstenen staken soms alle kanten uit, scheuren in het wegdek, onaangekondigde wegeniswerken … het leek soms een overlevingstocht. Men heeft nog heel wat herstelwerk op het Waalse verkeersbord liggen.

Met veertien pittige beklimmingen voor de kiezen is doseren de grote kunst. Luc verschafte ons regelmatig informatie over de lengte van de hellingen, de hellingsgraad, het zwaartepunt van de klim. Nick en Sooi trokken als een koningsbergkoppel resoluut de hele groep mee op sleeptouw. Onze benjamin trok uiteindelijk het laken meestal naar zich toe. Nick kwam, Nick zag en overwon. Hij is een aangename aanwinst binnen de groep, zowel op de fiets als naast de fiets. En Sooi … je wordt ouder papa … maar je geeft het wellicht niet graag toe.

Wat verder heeft Diego plots af te rekenen met schakelproblemen. Hij parkeert zich naast de weg en neemt contact op met Eric. Onze depanneur brengt Diego een heel eind verder terug bij de groep. De mooie afdalingen onderweg heeft hij aan zijn neus zien voorbij gaan, wel jammer natuurlijk. Maar hij kan zijn weg gelukkig vervolgen. Met grote dank aan Eric!! Het geeft toch een geruststellend gevoel bij iedereen, te weten dat er een volgwagen achter je rijdt. Soms speel je de volgwagen onderweg wel eens kwijt door wegomleidingen en/of éénrichtingsverkeer, soms komt de groep bijna in de problemen door een fout ingeschatte inhaalbeweging van die volgwagen … maar de hele groep is blij en dankbaar om wat Eric allemaal doet. Petje af! (de vier special light worsten in de wagen zijn je van harte gegund). En als het soms misgaat met de gps, dan krijgt Eric ondersteuning van Marc vanuit zijn opgelegde huisquarantaine (“ ge rijdt in de verkeerde richting Eric!”).

Bij het binnenrijden van Trooz zijn de vernielingen van de overstromingen nog duidelijk te zien. Hier wacht nog een gigantisch groot opruimproject!

We blijven de hellingen goed verteren. Er wordt gedisciplineerd gefietst en we houden rekening met iedereen. We steunen elkaar volop en iedereen krijgt een bemoedigend woordje te horen. De sfeer zit goed, maar de klok tikt en de kilometers tellen bij. Bij de middagstop aan de volgwagen wordt er getaffeld en overlegd en overlegd. “Waar gaan we eten? Wel of geen la Redoute?” Uiteindelijk hakken we gezamenlijk de lastige knoop door en we laten de lastige kuitenbijter links liggen. Een prima idee aldus Ron : “Ik ben toch wel wat banger van la Redoute dan van mijn vrouw”. Zijn pijnlijke knie speelde hem ook wel parten.

Er komen gelukkig nog genoeg hellingen waarop we onze tanden kunnen kapot bijten. Frank R. heeft al zijn tanden nog, én daarbovenop heeft hij zijn goede forme te pakken. Hij gaat gezwind mee naar boven en komt vaak vooraan in beeld. Het doet hem deugd dat hij broer Diego soms te snel af is.

Wat later op de voorlaatste beklimming houden we halt onder de bomen met een prachtig vergezicht voor ons. Een motorfreak met een spiksplinternieuwe Harley - Davidson en zijn vriend met een fraaie drone, trekken onze aandacht. Er wordt een luchtfoto genomen. Onze drankvoorraad is ondertussen al lang op en Eric is niet te bespeuren (achteraf bleek dat hij wijselijk zat te terrassen in ons hotel). Dan maar een afstap maken in een lokaal dorpscafé voor suikerrijke frisdrank.  Danny kampt al geruime tijd met zijn slechte rug. De pijn straalde uit naar zijn nek en dat maakte ontspannen fietsen bijna onmogelijk. Bij ons vertrek uit het café vergat hij bijna zijn helm, tot amusement van Diego. Diezelfde Diego vergat zelf ook bijna zijn helm, van vermoeidheid waarschijnlijk. Tot amusement van de hele groep. Kevin kloeg over gezwollen voeten terwijl nonkel René pijnlijke voeten had. De twee koude cola’s waren dus meer dan welkom … met deze hernieuwde energiestoot vatten we de laatste lastige twintig kilometers aan. We dokkerden nog over een zware kasseistrook en peddelden lange tijd naast het kanaal.

Bij ons vertrek uit het dorpscafé waren de gedachten van Luc bij onze overleden Ronny. “Deze klimtocht vandaag zou niks voor jou zijn geweest mateke. Veel te warm!”. Eigenlijk waren de omstandigheden ideaal voor een Spaanse berggeit. Pacco, jammer dat je er niet bij kon zijn. Diego nam nog snel een gelleke van CIS. Niet veel later trok hij zo fris als een hoentje gezwind naar boven. Hij liet ons koningsbergkoppel zelfs achter zich.

Na een welgekomen douche troffen we elkaar terug op het terras van ons hotel. De zware inspanningen werden doorgespoeld met frisse pinten. Toen Eric zijn tomatensoep zag verschijnen, mét extra ballekes erin, wreef hij zich in de handen. Toen ik hem later mijn helft van de bestelde hoofdschotel gaf, blonken zijn oogjes.

De avondwandeling bracht ons langs het wandelpad naast de Jeker. We passeerden een prachtig recreatiedomein voor de plaatselijke jongeren. We maakten een ommetje rond de vroegere gevangenis. Uiteindelijk belandden we op een gezellig terras van een drukbezochte kroeg tegenover het Gerechtshof. Op weekdagen wordt het terras van dat café overspoeld door magistraten en landelijke pers, afhankelijk van de lopende gerechtszaken. We maakten kennis met de vlotte dienster ‘Wendy’. En René ontmoette er zelfs René. Onze René had de stadsgids René leren kennen toen hij enkele weken geleden op hoogtestage verbleef in het centrum van Tongeren.

Met 144 kilometers in de benen, met 1700 hoogtemeters achter de kiezen, en met de nodige alcoholische versterkers trokken we met z’n allen rond den elven naar ons hotel voor een noodzakelijke nachtrust.

 

 

 

Zaterdag, 18 juni ’22

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Daarom kwamen we vandaag om 7u aan de ontbijttafel want we wilden immers om kwart over acht vertrekken. Na het uitgebreid ontbijtbuffet namen we afscheid van Kevin. Hij had een familiefeestje in Nederland op zijn menu staan. Even buiten Tongeren stak hij ons al claxonnerend voorbij met wuivende hand. Wat later stond hij als cameraman langs de kant van de weg. Wij trokken vandaag met de groep ook richting Nederland.  Nederlands Limburg is de habitat van Joris. In zijn speeltuin van pittige hellingen en prachtige afdalingen doorheen pittoreske dorpskernen, zouden we ons deze voormiddag naar hartenlust kunnen uitleven. Luc en Joris namen een hele lange kopbeurt voor hun rekening, langs drukke autowegen op goed berijdbare fietspaden.

Iedereen schrok toen onze oudste bij de tweede helling van de dag als eerste boven verscheen. De pijn in zijn voet en de schakelproblemen waren eventjes ver weg. Ook Gert liet zich vanaf het vertrek steeds vooraan opmerken. Hij had er duidelijk zin in vandaag. Met gemak bleef hij in het spoor van de vaste berggeiten. Na de middag, toen de hitte ons bijna plat sloeg, was de kaars van Gert ook bijna op.

Wat was het vandaag heerlijk genieten op de fiets. Zo’n mooie natuur met afwisselend groene velden en bosrijke gebieden, zo’n goed onderhouden wegdek, zo’n zalige opeenvolging van klimmen en dalen. Het contrast met Wallonië was opmerkelijk. De voormiddag gleed in een vlot tempo voorbij. Dat was ook nodig want de namiddagtemperatuur zou kunnen oplopen naar 36 graden! Op het hoogste punt van Nederland, het drielandenpunt, namen we onze tijd voor een sanitaire stop. De koffie deed ons deugd. Er passeerde nog ‘een witte merel uit Wildert die een rijke voetbalcarrière tegemoet zou gaan’.

Na een groepsfoto maakten we ons klaar voor een aangename lange afdaling. Vanuit het niets dook plots een roofvogel op. Even leek het wel of hij in Sooi een appetijtelijke prooi zag. Deze rode wouw viste echter achter het net met zijn sierlijke duikvlucht. Mooi en boeiend was het wel.

In Teuven hielden we halt voor onze middagstop in een mooi eetetablissement (de vroegere gemeenteschool). We mochten er zelfs onze eigen belegde broodjes opeten. Eric kreeg het er onverwacht aan de stok met enkele plaatselijke oudere dames van het lokale parochieteam. Hij had zijn ‘servicewagen’ fout geparkeerd waardoor de uitgaande processie niet zou kunnen vertrekken. Tijdens deze stop werd het haperende versnellingsapparaat van René grondig bekeken maar helaas niet hersteld. De rest van ons verblijf zou hij ons op wilskracht en karakter blijven volgen. Bewonderenswaardig! Ook Danny bleef ons vandaag verbazen. Vanmorgen verscheen hij nog met grimassen en veel twijfels aan de ontbijttafel. Maar daar was onderweg niks van te merken. Met schijnbaar gemak fietste hij de frustratie van zich af. Hij bekampte de hellingen als in zijn beste jaren. De laatste veertig kilometer bleef Danny constant in de buurt van René. Het siert je, echt knap!

Vanaf nu lieten we de bosrijke gebieden achter ons. In de open natuur had de zon vrij spel en onze drinkbussen werden al snel lauw, bijna heet. Bij elke drankstop werd er gretig fris water getankt.

Wat later namen we bij een splitsing de verkeerde beslissing en doken naar beneden … richting het erf van plaatselijke bewoners. Luc schatte de situatie verkeerd in, wilde te kort draaien en viel pardoes op de grond. “Ik ben gelukkig niet op mijne mond gevallen”, zwansde hij nog.

Dan maken we ons stilaan op voor de allerlaatste helling van de dag. Ik ben heel tevreden dat ik op mijn gezegende leeftijd onze benjamin en zijn vader achter mij kan laten. Ik trapte deze dagen precies in de boter. In de afdaling die volgt rijden we zelfs even door een riviertje.

Na een welgekomen drankstop loopt het eventjes fout. Een groepje vertrekt overhaast en verdwijnt bijna uit ons zicht. Ik zet de achtervolging in maar neem dan de foute afslag waardoor ik niemand voor me heb. Van achteruit werd er wel geroepen maar ik had niks gehoord. In de buurt van de antiekmarkt van Wezet word ik opgevist en na wat getelefoneer komt de groep toch weer samen.

Het venijn zit hem in de staart. Als we denken dat we de beklimmingen hebben gehad, duikt er plots een betonpaadje voor ons op. Dat blijkt een kilometerslange pittige helling te zijn. Sooi en ikzelf laten de haantjes in ons boven komen en zetten een achtervolging in op Nick en Danny. Bij de afdaling komen we in een haakse bocht nog bijna in botsing met onze servicewagen die plots opduikt vanuit het niets.

Eens we de brug over de Maas gepasseerd zijn, laten we de verkeersdrukte achter ons. Vanaf nu zetten we ons schrap om de veertig kilometers tot Tongeren in sneltreinvaart af te haspelen. Ron zet zich resoluut op de kop en blijft lange tijd beuken en beuken. Met Nick naast hem nemen ze de hele groep op sleeptouw. Sterke beren! Ook Frank en Luc doen hun duit in het zakje en trekken kilometers lang de kop. Die laatste lange kilometers telden heel moeizaam af. En soms leek het wel alsof we in afstand niet dichterbij kwamen, ondanks de vaart die we maakten. Toen de toren van Tongeren uiteindelijk in beeld kwam, kon je een euforische ‘yes’ horen.

Vandaag hebben we met de hele groep een grote prachtige volle kelk tot op de bodem geledigd. We waren allemaal wel moe en leeggereden maar vooral heel tevreden dat we deze zware klus veilig hebben geklaard.

Om 17u bereikten we ons hotel en niet veel later vloeiden de halve liters bier rijkelijk. En of we het verdiend hadden : 131 kilometers met 1800 hoogtemeters onder tropische omstandigheden.

Op het terras sloegen bij Frank de stoppen even door. Toen hij vriendelijk vroeg of we de tafels mochten samenvoegen, kreeg hij van de terrasverantwoordelijke een bot ‘njet’ als antwoord. Onbegrijpelijk eigenlijk. We laten als groep immers serieus wat geld achter. Deze overenthousiaste (ietwat opdringerige) jonge terras-chef moet duidelijk nog leergeld betalen.

Wij besloten in ieder geval om na een lekkere maaltijd, op te stappen en elders een afzakkertje te nemen. We maakten onderweg nog enkele groepsfoto’s met Afrikaanse wilde beesten in een klein parkje of zoiets. Wat later op een terras zagen we een beschonken Afrikaan met een glas Duvel in de hand. Waarop René zei : “Je zou toch denken dat zo iemand een ‘donker’ biertje zou drinken hé”.

Om 23u gaf de thermometer nog steeds 28 graden aan. Terwijl de ene helft van de groep naar Bedlehem trok, koos de andere helft voor een allerlaatste pint in een ander caféetje.

 

Zondag, 19 juni ’22

Een uitgelaten stemming vanmorgen aan de ontbijttafel. Home sweet home, met de kop naar huis. We nemen afscheid van een verzorgd hotel met zijn vriendelijk personeel. Door de plaatselijke wekelijkse antiekmarkt moest Eric zijn servicewagen verplaatsen. Hierdoor moesten we met onze reiskoffers en koelbox zeulen naar de lokale vrije parking iets verderop. Een donkere dreigende lucht voorspelde niet veel goeds. Terwijl in Essen de hemelsluizen al open werden gezet, begonnen wij aan onze vierde lange tocht op evenveel dagen. Volgens Sooi hebben we hiermee ‘geschiedenis’ geschreven in het bestaan van de Arabieren. Nooit eerder gebeurd blijkbaar.

Rond negen uur zitten we goed en wel op onze uitgestippelde route. We weten wat er komen gaat : hellingen bij de vleet, fruitbomen, graangewassen, bosrijke fietspaden, maar ook de onvermijdelijke betonplaten en smalle fietsstroken. Vol goede moed blijft Eric ons bijbenen (hierbij wordt hij soms bijgestaan door Marc die ons de hele tijd geïnteresseerd heeft gevolgd). Als Eric zich plots op een smal bospad klem rijdt door een opduikende betonnen paal, moet hij rechtsomkeer maken. Die zien we voorlopig niet meer terug.

Kevin krijgen we daarentegen wel in beeld, ergens zowat halverwege, tussen de vele hellingen door. Hij was thuis vertrokken in de striemende regen om ons tegemoet te komen. Je moet het maar opbrengen zeg! Wij hadden ondertussen onze regenvestjes alweer uitgetrokken na een kort sla-buike.

Er wordt niet echt met vaste regelmaat rondgedraaid. Terwijl sommigen zich rustig achteraan nestelen, nemen anderen dan weer lange kopbeurten voor hun rekening. We maken best goed vaart en soms gaat het zelfs wat te snel. In Geel had Eric zich wat verdekt opgesteld op een parking. We namen een korte pauze waarna Joris een lekke band vaststelde. Met helpende handen in de buurt was de klus snel geklaard.

Onze eet-stop in café Driepunt in Tielen lag zes kilometer verderop, zei men (achteraf gezien waren het er dubbel zoveel). Sooi en ik namen redelijk fors de leiding. Te lange kopbeurt, te snel gereden bij momenten … waarvoor onze oprechte excuses! We werden hiervoor terecht op de vingers getikt. Uitgesproken en zand erover. De rijk belegde broodjes smaakten ons heerlijk. Terwijl Ron zoals steeds als eerste klaar was (hij zou toch zijn bordje beter leeg moeten eten), wikkelde ik als laatste mijn overschot in een servet. De vriendelijke kroegbaas bracht het me zelfs nog achterna.

Aan het kanaal richting Brecht hielden we voor een laatste maal halt om nog even wat bij te tanken. Danny en Ron zetten zich sterk op de kop en namen de hele weg naast het kanaal voor hun rekening. Toen Ron plaats ruimde kwam ik naast Danny op de kop. Hij bleef maar doorgeven en wist van geen ophouden. Toen ik dacht dat hij snelheid zou gaan minderen, stak hij zelfs nog een tandje bij. Net over het viaduct in Brecht, sloeg Kevin af om naar Loenhout te rijden. Op de Nieuwmoerse stwg kwam Nick mee op de kop, terwijl Danny  snelheid bleef houden. Straf nummer, héél straf nummer! René trapte de hele tij gezwind mee door. “Ik ga subiet toch een tripple pakken, want de mijne marcheert al een hele tijd niet meer”, grapte hij. Bij het binnenrijden van ons dorp trapte Frank door. ’t Is te zeggen, zijn pedaal liet het plots afweten. Net op dat moment begon het ook nog te druilen. We waren goed en wel binnen, toen de hemelsluizen open gingen. Dat hebben we de laatste weken al meermaals meegemaakt, alsof er boven iemand aan de weerknoppen zit. De voorgeschotelde warme snacks van Berber en Robert deden deugd. Waarvoor hartelijk dank!

Met veel voldoening keken we terug op onze geslaagde sportieve uitstap : 554 km en 4300 hoogtemeters in vier dagen! Een knappe collectieve prestatie!

Toen Eric droogweg vertelde dat hij Marc nog had gezien voor het vertrek, en dat kamergenoot Luc nog meer hoestte dan hijzelf, toen schoten we in de lach. Toen Eric iets later zei dat het vierlandenpunt toch de moeite waard was, toen was de leut compleet.

Diezelfde Eric verraste ons wat later door onze reiskoffers persoonlijk thuis te komen afzetten. Van home delivery gesproken!

 

 

12 juni

Onze vierdaagse fietsuitstap naar Limburg komt nu wel echt dichtbij. Vandaag planden we een laatste aanlooptochtje om elkaars fysieke conditie te testen, maar vooral om te genieten van een prachtige rit richting Oesterdam. Onder een blauwe wolkenhemel met straaltjes zon er gratis bovenop kwamen elf fietsers zich aanmelden op het kerkplein. Sooi had nog een shift te gaan voordat hij kan genieten van zijn drie weken verlof. Erik fietste met zichzelf en Paco was verwacht maar stuurde zijn kat (vanop het terras te zien, verscheen hij later nog wel even in beeld, dachten we toch. De beloofde tractatie houden we sowieso nog te goed). Onze pater familias, onze Nestor, onze René dus viel ook op door zijn afwezigheid. Zijn drankconditie was tiptop, zo kon neef Kevin ons bevestigen, na een gezellig familiefeestje gisterenavond. Nu nog maar te hopen dat de benen ook  op peil komen hé René.

In het begin liep het bij de rotondes en de wegoverstekingen soms wat mis, maar we kwamen vrij snel in ons ritme met een zachte tegenwind. Het is echt opvallend met welk gemak iedereen rond pedaleert. Het optrekken en aansluiten na haakse bochten, het versnellen bij elke lichte helling … het gebeurt met sprekend gemak … Limburg, here we come!! Een stralend zomerzonnetje op ons dak, de frisgroene landelijke omgeving, de heerlijke geuren van gemaaid gras … zalig gewoon om op zondagmorgen zo te mogen samen fietsen.

Vanaf den Oesterdam kwam er geleidelijk aan meer wind opzetten. Deze keer hadden we geluk want de wind dreef ons met verhoogde snelheid richting huiswaarts. Aan de Vleet kozen we uitzonderlijk voor een ander traject. Meer bochtenwerk en minder gelegenheid voor de haantjes in de groep om fors uit te pakken. Terwijl Gert en Diego en co dus op hun honger bleven, namen Ron en ikzelf een lange kopbeurt. Te lang en teveel getaffel volgens sommigen. Waarvoor onze oprechte excuses, alhoewel.

Geen gehijg, geen explosie, geen stoerdoenerij bij aankomst op den Uil dus. Gelukkig was er wel de vertrouwde lekkere soep op een gezellig dorpsterras. Wat moet je nog meer hebben : een voldaan gevoel na een geslaagde rit, een deugddoende zomerzon,  een frisse pint voor uw neus en straffe verhalen over hoe het vroeger was. Door het plaatselijke schoolfeest en andere verplichtingen, werd onze groep al vrij snel serieus uitgedund.

Donderdagochtend vertrekken we dus met z’n allen naar Tongeren. Voor ons vertrek gaan we je nog even komen begroeten Ronny, op het kerkhof. Wij vertrekken en laten je achter, maar tegelijkertijd nemen we je mee in onze gedachten, in ons hart, voor altijd maatje!!

 

5 juni

Opnieuw werd een vroege zondagsrit uitgesteld door onheilspellende weersinfo met overvloedige regenval en zware onweders. Opnieuw bleven we gespaard van hemelsluizen, alsof er opnieuw een helpende hand van boven mee gemoeid was.

In de laatste rechte lijn richting Tongeren, kwam een bijna voltallige groep samen aan de kerk. Paco gaf forfait vanwege gezondheidsproblemen van zijn schoonvader. We wensen René van hieruit het allerbeste. Erik stuurde zijn kat omdat het baasje zich domweg had overslapen. Chauffeurs met pensioen, het kan de beste overkomen. En Diego had opruimwerken voor de boeg, na een pittig huwelijksfeestje van zoon Yannick. De hele buurt en omstreken heeft mogen meegenieten, van de muziek althans 😊

In aanloop naar Tongeren, reden we eerder deze week met een vijftal ploeggenoten in goed gezelschap van de Stoempers een Zeelandbruggeske. Joris had hetzelfde Zeelandbrug-idee; hij trok er gisteren in z’n eentje op uit. En Kevin maalde dan weer 160 km met 1000 hoogtemeters in het natuurmooie Limburg.

Met twaalf apostelen trokken we richting sChaam, een ‘lekkere’ rit volgens Marc (hij kan de woordspelingen nu eenmaal niet laten hé). Mooi was het alleszins, met opnieuw prachtige goed berijdbare wegen temidden van ongerept natuurschoon. Elke keer opnieuw fiets ik dankbaar rond en tank energie in het onderweg zijn met fijne fietsmaten. Geen sprake van dreigende plensbuien, integendeel, de zon was bijna de hele weg onze compagnon. Het weer viel dan wel mee, van materiële pech bleven we vandaag helaas niet gespaard. Even voorbij het uur, knalde de achterband van Nick plat. Een nieuwe buitenband, het goedkopere model weliswaar, moest eraan geloven. Geen Ronny in de buurt die eerste hulp kon geven. We blijven je missen maatje. Na dit oponthoud trokken we ons opnieuw op gang, om ons een half uurtje later nogmaals gedwongen aan de kant te parkeren. Dit keer had Gert af te rekenen met een platte tube. Terwijl vader Sooi tevergeefs probeerde Nicks band extra lucht te geven, kreeg Gert assistance van handige fietsmaten. Maar toch, Ronny, ik denk dat jouw handen jeukten bij het zien van onze herstellingen.

De Ron leek ook even te schrikken toen Danny heuvelop serieus doortrok. Ja, je kan dan wel aan de start komen met een mooie nieuwe fiets … als de benen nog niet helemaal geboosterd zijn 😊 Graptjen hé maatje. Nee serieus, we verkeren duidelijk allemaal in een goeie conditie, klaar om over tien dagen de zware Limburgse ritten met zoveel hoogtemeters te bekampen.

Met het zicht op ons stamcafé, trapte ik in een overmoedige bui fel door, met de woorden ‘tot straks hé mannen’. Nog geen halve minuut later kwam ik mezelf tegen, stak de hele groep me al fluitend en met de fingers in de nouze voorbij … en was ik alweer een desillusie rijker. Gezwans en gezwets achteraf natuurlijk, spielerai hoort er bij, de sfeer zit er alvast goed in … nu maar hopen op mooi weer zodat we een geslaagd verlengd fietsweekend tegemoet kunnen gaan. 

 

29 mei

De geplande rit naar Anna-Jacoba, met vertrek om half acht, werd geschrapt wegens de slechte weersvoorspelling. Voor diegenen die naar de receptie, ter gelegenheid van de opening van ons stamcafé, waren geweest; was dat verlate vertrek misschien wel een welgekomen geschenk.

Terwijl Nestor René aan parcours-verkenning ( of was het hotel-beleving) deed in Tongeren, trok Martine met haar privé-ezeltje naar het folkloristische ’t Ros Beiaard in Dendermonde. Met z’n tienen zouden we er vandaag een lap op geven.

Even voorbij Nispen kwam de groep van Jaspers in het vizier. Het was even verschieten toen we zagen dat oud-wielercollega Jence serieus aan de kop sleurde. We klampten even aan maar al snel werd duidelijk dat hier teveel getaffeld werd. We schakelden dus een viteske hoger. Toen we Standaardbuiten binnen reden kwam er veel bochtenwerk en wat hoogtemeters op onze weg. Spek voor eenieders bek, maar niet voor Erik. Hij zag de bui al hangen en koos ervoor om rechtsomkeer te maken. Hij wou hiermee niemand tot last zijn. We bleven echter gezwind tegen de wind beuken. We laveerden netjes tussen de dreigende donkere regenwolken. Toch moesten we voor Willemstad met z’n allen even aan de kant schuilen omdat de regenkranen wat te fel werden opengedraaid. Regenjasjes werden aangetrokken om even later met frisse moed onze weg verder te zetten.

Nu onze uitstap naar Tongeren wel heel dichtbij komt, merk je goed dat we met z’n allen naar een degelijke conditie groeien. En die conditie zullen we nodig hebben, aldus onze insider Kevin. Hij trok deze week op zijn eentje op verkenning richting Limburg. Een lastig parcours met veel kuitenbijters, zo wist hij ons te vertellen.

Er werden vandaag stevige kopbeurten getrokken maar niemand kwam echt in de problemen. We mochten ons opnieuw uitleven op een mooi landelijk parcours met veel fraai bochtenwerk en hier en daar een korte pittige helling. De donkere wolken ruimden zelfs even plaats voor een schuchter zonnetje. Alsof we van boven uit hulp kregen van onze Ronny. Onze trouwe metgezel die ons droog naar den Uil loodste.

Dan verging het een jong wild konijntje minder goed. Een vogel voor de kat, dat is ons bekend. Maar een konijn voor de kat … de wrede wetten van moeder natuur!

Vanaf het Theehuisje ging het in sneltreinvaart richting Terminus ‘de Arabieren’. Er werd aan een hoge snelheid knap rond gedraaid … tot uiteindelijk het schone koningskoppel ‘ vader en zoon Hoppenbrouwers’ het laken naar hun toe wist te trekken. Met z’n allen even in het rood gereden, om wat later net op tijd binnen te komen in het café. Nog geen minuut later goot het pijpenstelen. Rit kwam wat later met ‘schone’ droge kleren voor haar manlief. Na zoveel huwelijksjaren samen, zit er duidelijk nog geen sleet op hun relatie. Erik was als een verzopen kater aangekomen en had een warme douche genomen om daarna een frisse pint te komen pakken. We blikten terug op een geslaagde uitstap en we zagen dat het weeral goed was geweest. Goei sfeer, goei benen, chance met het weer … meer hoeft het niet te zijn.

 

22 mei

Na de geslaagde Kankerrit op zaterdag, kwamen elf enthousiaste fietsmaten opnieuw samen aan het kerkplein om wat extra kilometers op de teller te zetten. We zouden het iets rustiger aanpakken, de benen lichtjes losrijden … dat was de goede intentie alleszins.

Iets meer zon vandaag, een minder voelbare wind (alhoewel), maar net als gisteren evenveel vertrekkers aan de start. Paco en Joris en Kevin waren niet op de afspraak. Gert en Frank R. kwamen ons vervoegen. Nick had opnieuw werkverplichtingen. De jeugd moet nu eenmaal zorgen dat er pensioengeld op de plank blijft komen hé.

We reden vandaag richting Tholen. Wat een zalige tocht is dit toch elke keer opnieuw! We fietsen langs rustige landelijke wegen op goed berijdbare fietspaden. Zoveel moois onderweg te zien … grazende paarden en koeien in de gezonde buitenlucht, vluchtende hazen die het pad kiezen, kwetterende vogels en luidruchtige pauwen (vooral in de tunnels laten ze zich goed  horen), kleurrijke bloemenvelden en groene gewassen. De natuur heeft de regenbuien van de voorbije dagen duidelijk goed opgenomen. Er hangt energie in de lucht. En die energie was ook weer voelbaar in onze groep. Het leek wel dat iedereen in de boter trapte, zelfs met een strakke tegenwind werd er niet getaffeld. De extra zaterdagrit liet geen naweeën, zodat we wat sterker naar Tongeren toeleven. Blijven trainen en kilometers afhaspelen, zo spreken we elkaar goede moed in. Met de eindmeet in Nispen in zicht, toonde Gert dat hij nog extra jus in zijn benen had. Toch sloot de hele groep redelijk snel weer aan om samen binnen te komen. Danny had ondertussen de grensmeet als eerste overschreden na een korte sprint tegen ondergetekende.

Erik verdient vandaag een eervolle vermelding. Zonder elektrische batterijkes en met extra kilootjes aan zijn lijf, trapte hij bijna zeventig km mee in de groep. Afzien bij het optrekken na elke bocht, en knarsetandend bij elke helling, maar op karakter hield hij stand. Nu nog karakter tonen met je gevecht tegen die weegschaal. Uiteindelijk zakte hij dan toch door het ijs en moest hij ons laten rijden. Veel later zou hij leeggereden ons caféetje bereiken. Hij legde zich gracieus neer op de bank om even te herstellen.

Onder de parasol en in de zon zagen we fiere feestvierende ouders met hun communiekinderen passeren. Er werden nog wat concrete afspraken gemaakt richting onze vierdaagse uitstap naar Tongeren. En we haalden herinneringen op aan mooi vervlogen tijden. Ja, we worden ouder zeker? Ouder wel, maar beslist nog niet versleten. Met veel sportieve voldoening lieten we de lekkere witloofsoep smaken, om nadien alles door te spoelen met geestrijke dranken. Jazeker, het leven is mooi. En we hebben een hechte vriendengroep die ons elk weekend veel plezier bezorgt. Een kostbaar bezit

 

21 mei ( Kom op tegen kanker )

Naar jaarlijkse gewoonte kwam onze fietsclub talrijk opzetten voor de rit rond Essen ten voordele van Kom op tegen Kanker, georganiseerd door enkele fietsende leden van de Gaffel.

De hemelsluizen zouden, in tegenstelling tot de vorige dagen, gelukkig gesloten blijven. De frisse strakke westenwind namen we er graag bij. Paco en Joris tekenden na lange afwezigheid weer present. Er viel zelfs een vreemde eend in de bijt te bespeuren. Jimmy Arnouts, zoon van onze Nestor, kwam onze groep versterken. We hebben het aan den lijve mogen ondervinden. Enkel Gert, Nick en Frank R. gaven forfait.

We gingen voor drie plaatselijke rondjes rond Essen, met een licht gewijzigd parcours, te wijten aan een wielerwedstrijd georganiseerd op den Hoek. Met de komende fietsstage naar Tongeren in het achterhoofd, werd er vanaf de eerste kilometers al goed door getrapt. Paco nam resoluut de kop … om nadien telkens verstandig mee in te schuiven … om later halverwege de tweede ronde het hazepad te kiezen richting home sweet home … om zijn verjaardag te vieren. Nogmaals een gelukkige verjaardag gewenst Paco, en het beloofde pintje houden we nog te goed. Joris had zelfs voorgesteld om een stukje taart te brengen, maar zoveel eisend zijn wij niet hoor.

De kankerrit blijft een mooi initiatief op eigen dorp, enkel de uitgestippelde route zou beter kunnen. Over saai lopende betonbaantjes aan de Wildertse bakkersmolen, langs Nieuwmoerse dorpswijkjes … we hebben de initiatiefnemers een beter alternatief aangeboden langs den Darm. Benieuwd naar volgend jaar toe. De duidelijk afgepijlde route was niet voor iedereen even duidelijk. Mark kreeg het zelfs even benauwd alsof hij een lichte paniekaanval kreeg. Was het nu rechtdoor of toch linksaf?!

De vaart zat er meteen flink in, en is er eigenlijk nooit echt uitgegaan. Integendeel, met verschillende sterke kopbeurten was het achteraan soms pompen om aansluiting te houden. Tongeren, here we come! Erik gaf er na één rondje de brui aan. Hij was veel te warm aangekleed en hij zat bovendien met hoog water. Paco verliet de groep dus halverwege, en na de tweede doortocht koos Joris voor de ezels. Het leek wel het verhaal van tien kleine negers. Met een sterke overgebleven groep haspelden we de laatste ronde af tegen een wel erg hoog gemiddelde. De eindspurt richting Nispen werd door Jim A. ingezet. Enkele haantjes zoals Kevin en co kropen gezwind in het wiel, terwijl de groep eigenlijk niet veel moest onderdoen.

Met een voldaan gevoel streken we neer op het gezellige terras aan de Gaffel, eerst nog in de koele lommerd, maar later in een zalig zonnetje. De groep had de kaap van 1000 km overschreden, en dat werd beloond met een rondje van het huis. Ondertussen kwam Maria de groep vervoegen. Zij had in haar eentje drie rondjes afgewerkt. Oprecht een dikke proficiat hiervoor!! De tijd vloog, de pintjes volgden elkaar snel op, de leut was zoals steeds van de partij. Diego koos, op licht aandringen van vrouwlief, ervoor om met vrienden nog een extra rondje te fietsen. Een hapje en een drankje in de zon in fijn gezelschap, wat is het leven toch mooi … Ronny, maatje, jij zou hier ook zo van genoten hebben. We blijven je mee op weg nemen, voor altijd in ons hart, voor altijd in onze herinneringen!

15 mei

We hebben door de aanhoudende oostenwind al dikwijls naar het oosten van den Uil gefietst, zodat we op onze terugweg dan de wind in de rug hebben. Vandaag doen we het andersom. We vertrekken windaf en dat doen we op een rustige manier. Het gaat vlot, maar niemand forseert zich. Erik is er ook nog eens bij. Als we bijna in Tholen zijn haken de Sooi en Nick af. Ze gaan kijken naar de ploeg van 't Stad. Wat verder neemt Erik een iets kortere weg door Tholen. De rest neemt een bocht rond Tholen. Net voor we de Oesterdam op gaan zien we een lepelaar. Dat is weer mooi meegenomen. Vanaf de Oesterdam voelen we de wind stilaan in ons gezicht, maar het tempo gaat er niet uit. Iedereen doet zijn pokkebest om de vaart erin te houden. Op een klimmetje ter hoogte van Ossendrecht laten Diego en Kevin zien dat zij er helemaal klaar voor zijn om te gaan fietsen in Tongeren. Maar de rest blijft ook goed pompen. Als we in ons café aankomen is iedereen door het beste heen. Maar desalniettemin is iedereen content. Dit was een goeie trainingsrit. 

 

8 mei

Vandaag onze eerste half acht rit van dit jaar. Zoals eerder al afgesproken hebben we de Berkenbeek rit gereden. Dit is een rit voor een goed doel. 

's Morgens gaan we eerst inschrijven in Berkenbeek. De rit brengt ons via Nieuwmoer, Wildert , de Kalmthoutse heide, den Hoek en Nispen terug naar ons dorpje den Uil, waar een drankstop is voorzien. We konden daar genieten van een wafel, een drankje en weer veel flauwe grapjes van mezelf ( Marc ). Wat later springen we opnieuw op de fiets en fietsen we via het Schijf naar Zundert. Daar is ons keerpunt en kunnen we ook genieten van de wind in de rug. Dat deed wel deugd want er stond behoorlijk wat wind vandaag. Terug in Berkenbeek aangekomen hebben we onszelf nog getrakteerd op een heerlijk kopje koffie en zijn een half uurtje later weer naar ons kroegje weergekeerd. Al bij al een geslaagde rit.

Ook wil ik langs deze weg laten weten dat de receptie van onze nieuwe kledij een schot in de roos was. Bedankt aan iedereen die daarin bijgedragen heeft.

 

1 Mei  ( Eddy )

’t Zijn zotten die werken, zong Juul Kabas. Op zondag 1 mei 2022, de dag van de Arbeid, trokken we met 9 arbeiders op de fiets naar het bruggetje in de Heen. Er vielen nogal wat afmeldingen om uiteenlopende redenen te horen … Joris kwam van de hoogtestage en trok opnieuw naar een berg in Limburg, Luc trok er met zijn Martine op uit met de tandem, Danny kreeg vanmorgen af te rekenen met een rug die tegenspartelde, Eric ging op boetetocht naar Scherpenheuvel en liet voor ons een kaarsje branden, Kevin zat met de opruimwerken van een lentefeest in zijne hof, en de Paco … ja, de Paco komt ons later nog wel eens vervoegen, wie weet?

Opvallend veel renners zaten strak in het nieuwe pak. En strak mag je heel letterlijk nemen deze keer. Nogmaals dank aan onze gulle sponsors. En een oprechte dank-u-wel Luc, voor het afhandelen en afleveren van de bestelling. Een hele klus!

De gure noorderwind van vorige week, bleef vandaag gelukkig achterwege. Integendeel, met een matige bries en een priemend zonnetje aan de hemel, fietsten we een prachtige weg doorheen een landelijke omgeving. Met wel vijftig tinten groen rondom ons, met grazende koeien in de wei, met luidruchtige pauwen op het erf, met de terugkerende zwaluwen boven onze hoofden mochten we ons vandaag op onze fiets opnieuw de koning te rijk voelen. Vandaag viel er niemand door de mand op een bochtrijk parcours met geregeld wat klimwerk voor de wielen. De vaart zat er regelmatig goed in en we hielden enkel even halt voor een klassieke sanitaire stop én voor de Ron die een afgelopen ketting opliep. De eerste tekenen van vermoeidheid misschien? Vergeet het maar! Ron moest zijn afwezigheid van vorige week blijkbaar inhalen; zo hard beukte hij, telkens hij zich op de kop zette. Ook de Sooi zette zich flink aan de kop, naast zijn zoon Nick. Maar wat schrokken wij toen hij zich wat later van de kop liet zakken, en zich achter de Nick nestelde. De eerste tekenen van licht verval? Vanuit de groep kreeg Sooi spontane aanmoedigingen, nou ja. ‘ Ga je met het busje naar Tongeren Sooi? Zet je je graag even op een bankje Sooi, om wat te bekomen?’ Van je vrienden moet je het dus duidelijk niet hebben. Dat maakt fietsen in onze groep net zo leuk, elke keer opnieuw. Elkaar steunen in emotie, elkaar plagen in een moeilijk dipje.

De koude chocomelk en een warme kom heerlijke soep, de frisse pinten en wat zoute hapjes, gemekker en gelach bij het ophalen van Mallorca-fratsen … het leven zoals het is onder vrienden in een gezellig stamcafé na een deugddoende zondagsrit.

Nog dit … Ronny, wat zou je vandaag geglunderd hebben bij de overwinning van Joeri, gisteren in Wuustwezel. We blijven je zo hard missen, maatje!!

 

24 april  ( Eddy )

Het was vanmorgen iets voor half zeven, toen een pling-berichtje van Nestor René aan onze jarige Marc me wakker maakte. René was niet enkel vroeg uit de veren; hij was opgestaan met sterke benen. Dat hebben we aan den lijve gezien en mogen ervaren. Alsof hij een Frans Schoubeke had ingenomen of zoiets. De jarige Marc daarentegen had dezelfde sterke benen, maar het kopke liet het vandaag regelmatig afweten. Van bij de start loodste hij ons de verkeerde kant op. Halverwege de rit zou hij dat nog eens fijntjes overdoen. En na de rit zat hij met zijn gedachten bij teerfeesten. Je wordt ouder Marc … maar net zoals Peter Koelewijn zal ook jij dat beslist niet toegeven 😊

Er werd vandaag natuurlijk ook gefietst. Met een elfkoppige groep beukten we in tegen een strakke noordoosten wind. De prachtige route naar Moerdijk en een stralende zon maakten er alsnog een aangename fietstocht van. De tijd van de trainingsritjes op zondag is duidelijk voorbij. Iedereen schakelt een tandje hoger en het niveau binnen de groep zit in de lift. Dat mocht Eric als eerste ondervinden. Vol goede moed aan de start, maar zonder ingebouwd motortje, moest hij na een half uurtje gas geven al afhaken. Het leek soms wel of de wind met ons meedraaide, in ons nadeel. Danny  zag naar het einde toe alle kleuren van de regenboog. Fietsen in je eentje over bospaadjes is blijkbaar niet hetzelfde als mee ronddraaien in een gerodeerde groep.

Toch bleef iedereen aan boord, sommigen konden het zich zelfs permitteren om met de rem op te rijden. Geniet maar van die momenten Diego … want het kan snel verkeren, wie weet. Fietsen naar Moerdijk bezorgt ons telkens mooie landelijke plaatjes met veel natuurschoon zoals weiden vol kleurrijke bloemen. De zondagsrust werd echter bruusk verstoord door een opgefokte automobilist die ons met opzet en aan een hoge snelheid bijna de kant in joeg. Dan deden de talrijke zondagswandelaars het veel voorbeeldiger. Wijzelf trapten een stevig slotoffensief tot René letterlijk een spaak naar de vaantjes trapte. Beresterke coureur hé.

In kladjes arriveerden we bij ons stamcafé, waar Eric en de nieuwe uitbaters ons opwachtten met een kom lekkere groentesoep. Jarige Marc tracteerde ons wat later nog op een portie warme snackjes. Hij kreeg de feestmuts opgezet en werd door voorbij fietsende scouts-jongeren uitgebreid vanop hun fiets gefeliciteerd. Rit merkte hierbij terecht op dat Ronny nu naar de Marc zou zijn gestapt om hem een warme kus te geven, én een hoofdklopje er gratis bovenop. Ikzelf gaf bij het naar huis rijden onze Ronny een vette knipoog en beloofde hem dat ik zou blijven trainen 😊

 

17 april

Het is een Hoogdag vandaag. Niet alleen voor de katholieken maar ook voor de wielerliefhebbers. Omdat het Pasen is, word er weinig opkomst verwacht. Ron stelde voor om nog eens een korte rit met een  koffie-brake te houden in Wortel. Maar er komen toch nog 8 fietsers naar onze startplaats. We besluiten om niks meer te veranderen en de korte rit te behouden. Het tempo ligt niet te hoog bij het heen rijden. Maar de koffiestop zal voor een andere keer zijn want de taverne is gesloten. Vanaf nu hebben we ook wat rugwind en dan gaat het tempo natuurlijk omhoog. Erik krijgt het af en toe wat moeilijk, ook al rijd hij met ondersteuning. En als even later de ondersteuning helemaal uitvalt besluit hij om achter te blijven en rustig huiswaarts te rijden. Dit is voor de anderen het sein om het gaspedaal een stuk dieper in te duwen. We rijden ook nog een blokje om, omdat we  anders  te vroeg " thuis " zijn. In ons café worden we na de rit verwend met soep, chocolade eieren en hard gekookte eieren. Omdat Erik veel calorieen verbrand had omdat zijne elektrische fiets niet werkte heeft hij deze weer aangevuld met 5 hard gekookte eieren met een half zoutvaatje. Smakelijk.

 

10 april  ( Re

waar rijden we naartoe ?

wie weet de weg naar de oesterdam 

we vertrekken met 9 fietsers met een stralende zon????né ), nog wel frisjes maar toch goed fietsweer.

dus naar de oesterdam ,zonder de Marc ,( Marc had een reisje met de kleinkinderen ) en we hebben het geweten ?

ja verkeerd gereden he.  ondanks onze vaste weg wijzers Ron en Luc???

dus willen ze de route wat inkorten op de terugweg ,maar dat was niet mogelijk tot twee maal toe afgesloten wegen, we konden dus onze toer niet inkorten, voor sommige was dit tegenslag . (maar met goei weer is dit niet erg he)

dus aangekomen bij ons stamcafé hadden we 87km op de teller staan.

we werden goed ontvangen door de nieuwe cafe bazen  Robert en Berber.

we waren blij dat we ook zoals altijd nu ook lekker soep kregen ,toch een meerwaarde hé.

ook nootjes en chips werden op de tafel gezet.

 

Joris trakteerde voor zijn verjaardag op speciale hesp en speciale kazen met een goei pint bier gaat dit er wel in .

proficiat Joris.

 

3 april

Wat koud deze ochtend, het vriest -3 graden. Er verschijnen dan ook maar 7 mannen aan ons startpunt. Sommige hebben goede redenen om afwezig te zijn. Frank R. ging vip kijken naar de Ronde van Vlaanderen. En de familie Hoppenbrouwers hebben de RVV voor wielertoeristen succesvol gereden.

Marc denkt eraan om de Oesterdam te doen, maar omdat het daar wel eens koud zou kunnen zijn laat hij zich ompraten om naar Willemstad te fietsen. Dit was een juiste keuze. We hebben de hele rit een mooi tempo gereden wat iedereen aangenaam vond. En omdat het zonnetje scheen hebben we weinig of geen last van de kou gehad. Integendeel. Iedereen genoot van de aangename zonnestralen. Op het einde hebben we ook nog effe rustig rondgedraaid, zodat iedereen voldaan ons cafeetje binnenkwam.

Vanaf volgende week hebben we een nieuwe patron in de Arabieren. Robert Brosens neemt het roer over van Wendy en Tom. Ikzelf ( Marcske ) zal er dan niet zijn wegens leuke Centerparcs verplichtingen.

 

27 maart

Zonnige weekdagen à volonté, maar tegen de zondagochtend koelde het opnieuw sterk af en verstopte de zon zich achter een dik wolkendek. Niet het beste fietsweer dus, het wordt stilaan een gewoonte.

Sooi had voor vandaag een kortere rit uitgestippeld. Immers, René had met de cafébaas van Brembos afgesproken dat we met de groep een halte zouden maken ter nagedachtenis aan die tragische val van Ronny en de hartelijke opvang nadien in het café.

Joris gaf forfait, met verzuurde benen waarschijnlijk, na een glansprestatie in zijn Gent-Wevelgem van gisteren. Luc bracht zijn overzeese bezoekers naar Schiphol. Danny dook nogmaals in z’n eentje de bossen in. Frank zat met muizenissen in zijn hoofd omtrent zijn vermoeienissen na zijn besmetting. Maar tot onze grote verbazing tekende Paco vandaag present aan de kerk. Na maandenlange afwezigheid maakte hij een comeback. Van harte welkom.

Een kortere zondagsrit dus, maar beslist meer dan de moeite waard : langs prachtig natuurschoon en goed berijdbare fietspaden loodste Sooi ons richting de Heen (en vervolgens ook weer Terug). De strakke tegenwind deed ons al snel in onze reserves tasten. Eric fietste zonder kabeltje, op eigen kracht dus, en dat heeft hij geweten. Al snel sloeg hij linksaf terwijl wij rechtdoor sjeesden. Het tempo bleef er goed in. Je merkt wel dat het conditiepeil elke week toeneemt. Dat moest Paco ook aan den lijve en aan de benen ondervinden. In het slot moest hij herhaaldelijk afhaken waardoor hij iets later aankwam bij café Brembos. Luc was ons van tevoren komen tegen gereden en sloot gemakkelijk aan bij de groep. En zelfs Frank kwam op zijn elektrische tweewieler het gezelschap vervoegen. De groep was dus bijna compleet toen we het glas hieven op onze Ronny. Over het tragische gebeuren zelf en de opvang nadien, werd in het café eigenlijk geen woord gerept. Een gemiste kans?

Frank zette zich resoluut op de kop en nam ons mee in zijn zog. Met de vingers in de neus klampten enkelen aan, terwijl er achteraan serieuze gaten vielen. We hebben Frank nog nooit zo’n straffe kopbeurt zien maken (en dat gaan we wellicht ook nooit meer zien). In sneltreinvaart naar ons caféetje waar we binnenkort nieuwe uitbaters krijgen. Paco hield het voor bekeken en nam de weg direct naar huis. Volgende keer beter? Tussen veel gezwans en gezwets door, besloten we dat we in juni voor een viertal dagen richting Tongeren zouden fietsen. Geen hoogtestage in het buitenland dus, maar dichtbij huis kan het ook gezellig worden. Een mooie streek krijgen we sowieso gratis voorgeschoteld.

 

 

20 maart

We kregen vanmorgen een berichtje van Frank R. dat hij wegens een positieve corona test forfait moest geven. Hopelijk komt hij er zonder bijwerkingen vanaf. Danny had wat roofing te branden op een of ander dak (slechte timing volgens mij met zo’n winters weer). Gert trok er in z’n eentje op uit in de veldtoertocht van Berkenbeek. Erik kwam ons na de rit vergezellen, en Paco … ja de Paco komt wellicht later aansluiten, misschien?

Na een lange periode van mooi voorjaarsweer, hadden we vandaag de weergoden echt niet mee. We vertrokken nochtans met een opgeklaarde hemel, maar halverwege onze rit richting Moerdijk kregen we winterse neerslag te verduren. De strakke gure noorderwind bleef ons lange tijd serieus ambeteren. Maar dat weerhield onze negenkoppige groep er niet van om toch weer een fijne rit af te haspelen langs rustige wegen (soms op onbekend terrein, soms op smalle bochtige fietspaadjes).

Sooi en Nick fietsen in de rechte lijn richting RVV. Over twee weken bekampen ze de kasseien en de hellingen in de Vlaamse Ardennen. Ze namen dus terecht lange kopbeurten voor hun rekening. Ikzelf trapte vandaag in de boter, dacht ik, ik bleef dus met de vingers in de neus naast Sooi de kop trekken. Maar toen Kevin op een lichte helling onder een brug versnelde, gaven mijn benen plots niet thuis en moest ik de rol lossen. Diego had absoluut gelijk toen hij zwanzend liet horen dat er sneller moest gewisseld worden. Lesje geleerd dus.

Met verkleumde handen en onderkoelde voeten kwamen we bij ons stamcafé aan. De warme soep van het huis werd echt gesmaakt. Luc tracteerde ons op een rondje vanwege een kleinkind op komst. Schol Luc en dikke proficiat aan de toekomstige ouders. Ron verwelkomde deze week hun kleindochtertje, maar nam tevens afscheid van zijn vader. Gemengde gevoelens dus in een emotionele week voor hem.  

Al snel kwamen we volop op dreef met het ophalen van fratsen en stoten uit onze jeugdjaren. Carl de Schutter passeerde de revue, er werden gepleegde moorden en steekpartijen uit de doeken gedaan, we kregen te horen dat de Sooi zijn wijsheidstand heel lang op zich heeft laten wachten, ikzelf vertelde nog over mijn chirokamp als interim leider (waarop Marc de link legde met ons Dolfke zijn ‘Mein Kampf’). Het was best weer leutig, zo met z’n allen rond de tafel en gezellig bijkletsen over alles en iedereen en over niks bijzonders.

En toch, Ronny, toch houden we je steeds bij ons. Hopelijk geniet je stiekem mee vanop jouw stekje hierboven. Het blijft zo raar te beseffen dat je er nooit meer zal bijzitten. Met gedeelde foto’s houden we de herinneringen vast. Voor altijd diep in ons hart!!

 

13 maart

Er verschijnen vandaag 7 fietsers aan de kerk. Omdat het zuidenwind is wordt het moeilijk om een rit te vinden waar we met rugwind huiswaarts keren. Dan maar richting Waarde. We komen met deze toer wel voorbij  de plek van het fietsongeval van onze groep. We besluiten om even te stoppen zodat we er nog eens over kunnen praten. We hebben waarschijnlijk iets te lang stil gestaan want nadien gaat het tempo flink de hoogte in. We hebben dan ook rugwind. Maar ook nadien, op de oude zeeuwse weg, wordt er flink doorgestamd op de pedalen. Dit kan wel eens deugd doen, ook al heeft Ron mij een paar keer flink laten zweten. Maar om beter te worden moet dit kunnen. De snelheid blijft erin en het deed op het einde wel wat deugd als we ons wagonnetje kunnen aanpikken aan een groep uit Loenhout. Al was dit door een vervelende zijwind niet evident. 

Al bij al een aangename rit met z'n zessen, want Danny is meegereden tot het MTB parcours van BOZ.

Frank Rossen heeft ons na de rit getrakteerd op een frisse pint, maar hij had zelf geen dorst meer....

 

6 maart

The day after … Gisteren hebben we met de groep op een waardige manier afscheid genomen van Ronny; een ingetogen viering met veel emoties. Het blijft onwezenlijk wat er is gebeurd. Na de begrafenis kunnen we geleidelijk aan aan het rouwproces beginnen.

Life must goes on … Zeker weten dat Ronny niet anders zou gewild hebben. Toch blijft zijn afwezigheid bij onze samenkomst aan de kerk bijna fysiek pijn doen. Het gemis weegt zwaar. Velen hadden de sticker van Kevin, met de mooie afbeelding van Ronny, al aangebracht op hun fiets.

We waren vandaag met z’n negenen. Joris maalt hoogtemeters in het zonnige (alhoewel) zuiden. Sooi (en Nick) hadden werkverplichtingen, Gert stuurde ons ’s morgens nog een berichtje. Paco zei ons gisteren bij de koffietafel dat hij voorlopig nog niet zou aansluiten. Diego kwam na de rit nog even langs vooraleer hij naar de dokken trok.

Net zoals vorige week trok Danny er in z’n eentje op uit in het bos. Hij zal daar wellicht minder wind hebben gevoeld dan wij op de weg. Het was trouwens een schrale koude wind die goed voelbaar was. Gelukkig was het zonnetje weeral van de partij zodat we konden genieten van een heerlijke uitstap richting Meerseldreef. Een mooie rit op voorstel van Marc.

Over de rit zelf valt weinig te vertellen. Een enkele keer moest de groep toch weer even volop in de remmen door een gehaaste automobilist die plots uit een zijstraat verscheen. We bleven de ganse rit rustig peddelen tot Frank R. op het eind liet horen dat het veel te traag ging naar zijn goesting. Als je eerst bordjes leeg eet, heb je op het einde natuurlijk nog volop overschot 😊. Ron draaide prompt daarop het gashendeltje open en nam enkele snelle mannen mee in zijn zog. Bij de meesten is de conditie duidelijk nog niet top en puffend kwamen we aan in het café.

Over het geklets aan de tafel valt wel wat te zeggen; alhoewel het niveau niet echt bijster hoog lag. Verhalen uit de oude doos werden boven gehaald, soms nog wat aangespekt misschien. Van Toontje op de verkieslijst tot frut van vettige Net of Ed of Eddy tot alleseters bij het vroegere uitgangsleven. Soms was het weer hilarisch lachen tot tranen toe. En soms valt de plotse stilte met herinneringen aan Ronny op ons dak. Samen blijven fietsen met gelach en intens gemis … Blijven trainen hé mannekes, dat gaan we doen Ronny.

 

27 feb

Een koude zondagmorgen lokte toch nog elf sportievelingen naar de kerk voor onze wekelijkse fietsrit. Marc en Sooi waren opnieuw van de partij. Ze bleken voldoende hersteld na het dramatische ongeval met Ronny. Deze week kregen we het nieuws te horen waarvoor we al enige tijd bevreesd waren. In samenspraak met de artsen, nam de familie op woensdag de loodzware beslissing om de behandeling stop te zetten. Samen op de fiets betekent ook samen werken aan het verwerkingsproces.

Op aangeven van Sooi vertrokken we met tegenwind richting Breda. De zon zou ons de hele rit vergezellen. In dit stralende voorjaarsweertje fietsten we bewust aan een gezapig tempo. De Russische oorlogsvoering kwam druk ter sprake, de knalprestatie van Wout van Aert kreeg ook de nodige aandacht … maar het overlijden van onze fietsmaat Ronny blijft iedereen in beroering brengen. Ongeloof, verdriet, onbegrip … het is vaak zo moeilijk om onze gevoelens precies onder woorden te brengen. Toch is het goed dat er gesproken wordt, toch is het nodig dat er gelachen wordt, toch is het deugddoend dat we herinneringen blijven ophalen.

Op onze terugweg naar den Uil, stelde Sooi voor om nog een extra lusje te breien, en wat later stelde Sooi nogmaals voor om nogmaals een extra lusje aan onze rit te breien. Hierdoor kregen we onderweg bij toeval een jonge reebok in het vizier. Blijft toch mooi, de prachtige natuur waarin we elke zondag mogen fietsen. Met zicht op ons café, werd door Kevin en Ron alsnog een demarage ingezet. Samen uit, samen thuis … was eventjes niet aan de orde. Haantjes blijven haantjes 😊

Nestor René wachtte ons op. Hij was vorige week ongelukkig ten val gekomen toen hij zijn fiets naar huis bracht. Een plastieken zak in de wielen , wat trippletjes in de man … dat komt ervan. Gelukkig herstelt hij snel en kan hij volgende week opnieuw aansluiten. Volgende zaterdag nemen we met de groep afscheid van Ronny. Met onze aanwezigheid hopen we het leed bij de familie enigszins te kunnen verzachten. Ondertussen zoeken we troost en ontspanning bij elkaar. Een lach en een traan. Druk gedoe en ingetogen stilte. Het leven gaat verder, maar het samenzijn met de fietsclub zal nooit meer echt hetzelfde zijn. Ronny, maatje, we missen je zo hard!!

 

13 feb

De samenkomst aan de kerk vanmorgen voor onze wekelijkse zondagsrit, voelde heel raar aan. De eerste wegrit zonder onze Ronny. Sinds de traumatische gebeurtenissen van twee weken geleden, leeft de hele groep op hoop en verwachting, vaak tegen beter weten in. De berichtjes die gedeeld worden klinken erg somber en voorspellen weinig goeds. Hoe is het in godsnaam ons toch zo kunnen overkomen? Wat als we …. Gelukkig kan de groep zichzelf niks verwijten. Er werden geen onnodige risico’s genomen, geen roekeloos rijgedrag lag aan de basis van die fatale aanrijding. Alsof het zo moest zijn. We blijven zwaar getekend achter.

Het is heel hard. Het blijft zo moeilijk te vatten. Het stemt je zo radeloos. Toch is het goed om de draad terug op te nemen, om samen af te spreken aan de kerk voor een wegrit of een bostocht. Een zestal renners kozen voor de smalle bandjes, terwijl de pas verjaarde Gert samen met Joris en Danny de zandpaadjes opzochten. Sooi kwam ons nog even sportief uitzwaaien. Marc herstelt ook nog van de opgelopen verwondingen. Paco stelt zijn debuut nog even uit. Nick gaf ook forfait. Eric werd door zijn Martine uitgenodigd voor een Valentijnsontbijt (en die keuze was voor Eric  snel gemaakt). Kevin zou later op onze fietstocht aansluiten nadat hij de naam van zijn oudste dochter had opgegeven aan de lokale priester.

Het was fris, zeg maar koud, met een strakke wind vaak in ons nadeel. Maar met een priemende zon op onze kop was het toch heerlijk samen te fietsen. We kozen vandaag voor de good-old-René-classic anno 2018. Best wel een mooie landelijke tocht met nogal wat bochtwerk. De aflossingen gebeurden op het gevoel en de snelheid bleef gecontroleerd. Onderweg merkte je wel dat onze Ronny mee reed. In de gesprekjes werd de dramatische aanrijding vaak besproken. Over de gezondheidstoestand van Ronny had iedereen een heel bezorgde mening. Toch trachten we  hoopvol te blijven. Het samen fietsen, het samen vertellen, het herbeleven, het samen lachen … draagt bij tot een verwerking van het ongeval.

Ronny stapt vandaag over op tram zes. Normaal brengt vader Lus de worstenbroodjes binnen en wordt er geklonken en gedronken op ‘ne gelukkige verjaardag’. Vandaag haalt Luc de worstenbroodjes aan en wordt er getoast op mogelijk  hoopvol nieuws uit Rotterdam. Een mooi gebaar trouwens op initiatief van Luc. Misschien wishfull thinking, toch blijven we uitkijken naar tekenen van herstel waaruit de familie moed kan putten. Ronny, maatje, geef jezelf vandaag maar eens een mooi geschenk met zo een tekentje van herstel. We wensen je het met z’n allen zo hard.

 

7 nov  ( Eddy )

Luc had ons laten weten dat hij door ziekte forfait moest geven. Diego had voorspeld dat hij een kater op bezoek zou krijgen. En Eric fietste nogmaals met zichzelf. De vier vaste bosmusketiers (Ronny, Danny, Gert en Joris) vertrokken vanmorgen aan Huis ten Halve om hun energie kwijt te spelen tijdens een afgepijlde bosrit. Ikzelf nam na anderhalve maand de fiets nog eens van de haak en kwam net niet te laat de Vaartstraat uitgedraaid. Met zeven wegpiraten trokken we op pad richting Beerse. De bevuilde polderwegen lieten we wijselijk links liggen na een herfstige week. Net buiten Nieuwmoer kwamen we een eenzame collega tegen, in groene outfit. Onze René zat toen al zo geconcentreerd op zijn stalen ros dat hij niet opmerkte dat we zijn zoon Jimmy kruisten. Jimmy maakte rechtsomkeer en sloot pijlsnel  bij ons aan. In een rustig tempo werden de kilometers gemaald. We fietsten een vrij bochtig parcours en bij momenten lag de weg flink besmeurd. Maar niemand reed lek, gelukkig maar. De koffiestop kwam er vandaag ook niet, wegens gesloten en/of te weinig interesse van onszelf. Naast het kanaal was het zalig fietsen in een versneld tempo. Daar zat de wind voor iets tussen, want nadien was het meestal stoempen en beuken. Toch bleef het tempo er goed in, zeker voor een najaarsrit. Plots schrokken we met z’n allen, toen een bestelwagentje van Trapke Op ons heel onvoorzichtig de pas afsneed. Ron moest flink in de remmen en liet een ferme vloek horen. Kevin en Sooi namen beresterk de laatste loodjes voor hun rekening, waarvoor hartelijk dank. Bij de eindrush moesten de twee oudjes uit onze groep even passen, maar we kwamen toch allemaal voldaan binnengewaaid. René mocht al snel terug op de fiets omdat hij geen covidpas kon tonen. Hij had blijkbaar nog wat jus in de benen, want vlugger dan verwacht kwam hij nadien terug mét zijn smartphone. De fietsclub van Peck en Slick had ook afgesproken in ons lokaal. Zij lieten zich trakteren op een volle doos met lekkere koffiekoeken. Wij keken ernaar met een kwijlende mond. Beleefd als ze waren, kregen wij de doos toegeschoven met daarin één koek met chocola en pudding. Dat was spek voor de bek van Eric! Hij genoot zo van het moment dat de koek hem deed denken aan Tarzan 😊 Een kindermond is snel gevuld, graptje. De algemene vergadering kwam even ter sprake, de nieuwe tenue en de sponsoring,  de locatie voor onze fietsstage, wat grappen en grollen en veel flauwekul. Maar het deed ons toch weeral veel deugd om met een omvangrijke groep de zondagvoormiddag gezellig samen door te hebben gebracht.

 

WTC Arabieren   20 jarig jubileum  (2001 – 2021)

Het ontstaan van onze wielertoeristenclub voert ons twintig jaar terug in de tijd. Marc Delcroix en Diego Rossen konden toen wellicht niet vermoeden dat zij mee aan de wieg stonden van onze fietsclub. De fietsgoesting van Patrick Heestermans en Rudy Costermans bracht het sportieve viertal indertijd samen. De fietsgroep breidde al snel uit en men keek uit naar een gezonde ‘huisvesting’. Een gezellig cafeetje om bij pot en pint de gereden rit te analyseren. Het oog van onze pioniers viel op het dorpscafé “de Arabieren”. Met de keuze van dit stamcafé was meteen de naam van onze fietsclub bezegeld. Marc Delcroix werd de perfecte verbindingsman tussen de leden onderling.

Tijdens de beginperiode van de club reden we in een grote straal rond de plaatselijke kerk. De beruchte rit naar “Oesterdam” was toen nog een echte uitdaging. Maar geleidelijk aan werd het tijd om de grenzen te verleggen. Er werden ‘hoogtestages’ georganiseerd die ons vaak naar Mallorca brachten. Ondertussen hebben we zes fietskampen in Mallorca achter de rug. Telkens opnieuw blijft het genieten op het vlakke weggedeelte, maar ook het hooggebergte blijft een absolute must voor iedere fietsliefhebber. De après-fiets in een lokaal drankaangelegenheid staat sowieso op het programma. Onvergetelijke momenten samen die de groep enkel hechter maken. Langs deze weg bedanken we onze fietsmaat Erik van de Pas omdat hij ons steeds vergezelde in de volgwagen. Een hele geruststelling als je met verkrampte benen of met materiaalpech opgezadeld zit.

De hoogtemeters vonden we niet enkel in Mallorca. Enkele jaren geleden bekampten we de  Ventoux vanuit drie verschillende startlocaties. Deze kale reus beklimmen was een van onze letterlijke hoogtepunten. Tijdens verlengde weekenden maalden we steile kilometers in wonderschone landschappen in onze eigenste Ardennen, maar ook in Luxemburg en Duitsland. Onderweg was het bij momenten telkens zwaar afzien en ieder voor zich, maar we sloegen er ons steeds samen in groep wel doorheen. Die samenhorigheid maakt onze groep ietwat bijzonder. We vertrekken steeds samen klokslag halfnegen aan de kerk, om enkele uurtjes later steeds samen in voltallige groep aan te komen in ons stamcafé. De onderlinge krachtmeting mag naar het einde toe nooit ontbreken, maar we haspelen steeds samen de laatste loodjes af.

Na de zondagrit wordt er een verslag gemaakt van onze sportieve uitstap. Om beurten proberen we iets deftigs uit onze pen te schudden. Verslagen, foto’s en statistieken worden keurig op onze privé-website geplaatst.

Haantjesgedrag, zeker; luidruchtige praat, zeker; maar we streven ernaar dat iedereen zich goed blijft voelen in onze groep. Toch is het onvermijdelijk dat er doorheen de jaren een groot verloop was binnen deze groep. Momenteel telt onze fietsclub 16 actieve leden.

Om de groepssfeer te bekrachtigen, organiseren we een teerfeest. Elk jaar staan twee leden in voor de organisatie van dit gebeuren. Dit jaar bracht de teerdag ons naar Scherpenheuvel. We vonden het gepast om aan de basiliek een kaars te laten branden voor onze overleden wielervrienden Patrick Heestermans en Patrick Lambrechts. En terwijl wij dit verslag opmaakten is er nog een ex lid gestorven, namelijk Ronald Danckers. Veel sterkte aan de families.

 

We vermelden graag dat we zondags na de rit telkens opnieuw hartelijk worden verwelkomd door Silke en Senne met een kom lekkere warme soep van het huis. Waarvoor onze hartelijke dank!

En onze dank gaat ook uit naar al onze sponsors. Ze gaven ons tijdens deze twee decennia de kans om onze sportieve hobby in een mooie tenue uit te oefenen. Hopelijk breien we met hen een sportief verlengstuk aan ons clubbestaan. Er is trouwens nog een fraaie clubvlag gemaakt. Zo geven we onszelf in dit jubileumjaar nog een fijn cadeautje.

 

'